Vogelkijkhut Diependal - Roodhalsfuten en Lepelaars

Eind juni was ik met Hannie nogmaals naar de Vogelkijkhut Diependal. Nu ook in gezelschap van haar man en zoon die er ook wel eens wilden kijken en vooral ook om mijn verrekijkers en telescoopkijker daar in de praktijk uit te proberen.
Zoals altijd was er ook nu weer van alles te zien, helaas ook heel druk in de Vogelkijkhut, zodat het een beetje schipperen was met een kijkplaatsje. Maar goed in de natuur draait alles om geduld dus dat kwam allemaal wel goed.

Die dag was een grote groep van wel 15 Lepelaars neergestreken in het natuurgebied. De Lepelaars broeden hier niet, maar komen er wel om te foerageren, als de jongen groot genoeg zijn om mee te vliegen. Dit was dan ook zo'n gemengde groep van jonge en volwassen Lepelaars. De jonge Lepelaars hebben een lichte snavel en die van de volwassen dieren is zwart.

Ik vind Lepelaars altijd mooi om te observeren, tenminste als je geluk hebt dat ze in actie zijn. Als je het treft dat ze in rust zijn, staan ze roerloos op een poot met de kop in de veren. Maar als ze actief zijn en een bad nemen en lopen te foerageren, dan is het een genot om naar deze bijzondere vogels te kijken.
In mijn jeugd zag je nooit Lepelaars is Drenthe, maar nu er veel meer waterplassen zijn zie je ze ieder jaar op diverse plaatsen wel verschijnen.

Nog veel meer bijzonder is de aanwezigheid van Roodhalsfuten in Diependal. Onlangs kreeg ik een oud vogelboek uit 1971 en daarin werd vermeld dat er tot dan maar twee keer met zekerheid een paartje Roodhalsfuten in Nederland had gebroed, in 1918 Bij Brielle en in 1927 bij Kortenhoef.
Sinds de jaren tachtig is bijna steeds een aantal broedpaartjes aanwezig in het natuurgebied van Diependal, weliswaar met wisselend succes, maar ze blijven wel steeds komen.

Dit jaar is het me voor het eerst gelukt om een ouder met jong vast te leggen. De afstand tot de vogels is altijd toch nog redelijk groot, zodat je zelfs met een 500 mm en 1.4 converter eigenlijk nog mm te kort komt voor mooie close foto's en ik heb dan ook nog behoorlijk moeten croppen om de Roodhalsfuten een beetje zichtbaar te maken. Ik ben echter wel heel blij met deze serie en wie weet komt er nog wel eens een nog betere mogelijkheid.

Het was nu leuk om deze Roodhalsfuut met zijn jong te observeren, we hebben er echt een hele tijd naar zitten kijken en dan blijkt ook maar weer hoe fijn het is om te beschikken over een goede verrekijker en vooral bij grotere afstanden een goede telescoop. Ik heb daar al eens blogjes aan gewijd zie verrekijker of telescoop.
Nu konden we haarscherp bekijken hoe het jonge Roodhalsfuutje voortdurend bij de ouder zat te bedelen en maar bleef jengelen, ook toen zijn vader of moeder even siësta wilde houden na al een hele tijd naar insecten en waterdiertjes te hebben gevist.