Natuurkieker Natuur en Welzijn

Onlangs heb ik me een tijdje vermaakt met wat blauwe druifjes (Muscari botryoides). Ik vind het eigenlijk wat stijve bloemetjes maar toch wil ik ze graag in mijn tuin want ze zijn van nut voor insecten. De uitdaging voor mezelf was om van deze bloemensoort toch aansprekende foto's te maken. Waar moet je beginnen als je zo'n groepje blauwe druifjes hebt, al die verschillende bloeistengeltjes staan daar zo massaal bij elkaar en ook iedere bloeistengel op zich is al zo'n compact geheel. Het is even zoeken en kijken hoe ik die bloemetjes zo goed mogelijk tot zijn recht kan laten komen. De naam blauwe druif vind ik toch wel heel goed gekozen voor deze bloemetjes, als je ze zo mooi close ziet dan zijn het echt net mini druiventrosjes. Ook de witte randjes die blauwe druifjes hebben kun je met de macrolens fraai in beeld brengen en als ik zo met deze bloemetjes bezig ben begin ik ze eigenlijk steeds mooier te vinden. Ook de achtergrond speelt natuurlijk...

Het is voor veel vogels weer de tijd van nesten bouwen en een partner zoeken. Ik heb een even een ooievaarsnest opgezocht waar ik vorig jaar menig uurtje heb doorgebracht. Uiteindelijk bleek het paartje dat het nest bezette geen jongen voort te brengen, maar wie weet gaat het dit jaar beter. Toen ik 3 april bij het nest aan kwam stond er één ooievaar op het nest, dat was stemde mij vrolijk, want wie weet was er ook wel een partner in de buurt. Maar voorlopig moest ik het doen met deze ene ooievaar, die overigens prima meewerkte als fotomodel, dus wat dat betreft had ik niks te klagen. Ooievaars kunnen soms jarenlang gebruik maken van hetzelfde nest, hoewel ze niet echt monogaam zijn. Alleen tijdens het broedseizoen zijn ze echt samen, maar soms vormen ze toch jaren achtereen een paar. Ik neem aan dat ik hier ook naar het mannetje stond te kijken, die flink in de weer was om van het nest een mooi gespreid bedje te maken met lekker zacht hooi. Maar vooralsnog was er geen ...

Het heeft even geduurd, maar op 5 april heb ik mijn eerste adders van 2015 weer gezien, ik heb het even opgezocht, een maand later dan de twee jaar ervoor namelijk in 2013 op 5 maart en in 2014 op 6 maart. Ik ben er blij mee en heb drie adders uitgebreid kunnen bewonderen, zolang de zon niet achter de wolken verdween. 's Nachts had het nog flink gevroren en als de zon achter de wolken schuil ging was het echt niet warm en kropen de adders weer in de vegetatie en was het wachten geblazen tot de zon er weer was en de adders weer tevoorschijn kwamen. Ik was al een paar keer wezen kijken in mijn vaste addergebiedje, maar tot nu toe had ik nog geen adder aangetroffen. Nu is het trouwens ook best lastig om ze op te sporen, ze zijn niet echt groot, hebben een goede schutkleur en soms liggen ze ook nog (deels) verscholen tussen de vegetatie. Het is dus sowieso een kwestie van enorm goed speuren en daarnaast hetzelfde paadje een paar keer op en neer lopen. Deze adder was ik eerst o...

Als het lente wordt en de eerste voorjaarsbloemetjes verschijnen,wordt de macrolens weer een van mijn favoriete objectieven. Heerlijk om in alle rust te genieten van de bloemetjes en te proberen daar fraaie foto's van te maken. Na de sneeuwklokjes en de krokussen zijn deze keer de bosanemoontjes (Anemone nemorosa)   aan de beurt, kleine schoonheden, waar ik ieder voorjaar weer naar uit kijk. Een uitdaging is het wel om deze stralend witte bloemetjes goed vast te leggen. Je hebt zon nodig, want anders gaan de bloemetjes niet open, maar de zon maakt het belichten wel heel lastig en overbelichtte plekken en/of scherpe schaduwen liggen op de loer. Gelukkig had ik een wit parapluutje meegenomen zodat ik de zon wat kon temperen. Maar de foto hierboven is dus zonder gebruikmaking van de paraplu gemaakt. Terwijl een merel prachtig zingt en een tjiftjaf en een boomklever hun roep laten horen ga ik op zoek naar mooi composities en dat viel nog niet echt mee. Merkwaardig i...

De scholekster (Harmatopus ostralegus) is een forse zwart/witte vogel met een grote stevige oranje snavel, hij is eigenlijk niet te verwarren met welke andere vogel dan ook. Scholeksters zijn vogels die zich vaak laten horen met een schril en doordringend roepen van "tepiet tepiet", die roep heeft  ze de bijnaam "bonte pieten" of "pieten" bezorgd. Het schijnt dat scholeksters (Haematopus ostralegus) ieder jaar terugkeren naar hun eigen vaste broedplek. Ieder jaar zie ik op een plek op een van mijn rondjes een paartje scholeksters rondscharrelen en ik mag dus aannemen dat dit dezelfde scholesters zijn die ik ook vorig jaar en de paar jaar hiervoor al heb gezien. Wellicht hebben ze mij ook wel herkent en gedacht, daar is dat mens met die camera ook weer. In de winter verblijven de meeste scholeksters aan de kust, met name de Waddenkust en bij Zeeland. Oorspronkelijk bleven ze daar ook broeden maar sinds de jaren vijftig van de vorige eeu...