Natuurkieker Natuur en Welzijn

Het heideblauwtje (Plebeius argus) is een schitterend klein vlindertje van 20-23mm. Het is een kwetsbare soort die lang niet overal te zien is. Echter op plekken waar hij wel voorkomt kan dat soms in grote aantallen zijn. Zo was dat 20 juli ook op het Dwingelderveld, tientallen heideblauwtjes dartelden daar rond op die warme zomerochtend. Het mannetje en vrouwtje heideblauwtje zijn verschillend van kleur, dat kun je goed zien als je ze als paartje aantreft. Het mannetje is aan de onderzijde grijs met blauw en het vrouwtje is aan de onderzijde bruin. Altijd leuk trouwens om paartjes te treffen als je vlinders wilt fotograferen. Diverse paartjes waren er te vinden en eigenlijk verbaasde dat niet gezien de tientallen vlindertjes die er rondvlogen. De heideblauwtjes zijn nog kleiner dan de icarusblauwtjes (Polyommatus icarus), waar ik onlangs al eens deze blog van liet zien. Maar o wat zijn ze mooi, wellicht nog wel mooier dan de icarusblauwtjes en dus een plezier o

De Weidebeekjuffer ( Calopteryx splendens) vind ik een schitterende libellensoort. Ieder jaar ga ik er dan ook speciaal voor op pad om te genieten van deze mooie juffers. Op 13 juli heb ik me weer een aantal uren vermaakt met het observeren en fotograferen van de weidebeekjuffers. Weidebeekjuffer man  Weidebeekjuffer vrouw  Het mannetje weidebeekjuffer, heeft een fraaie blauwe metallic kleur en donkere vlekken in de vleugels en is daarmee opvallender dan het vrouwtje. Maar ook de vrouwtjes zijn heel mooi van kleur met hun groenmetalic kleur die soms haast richting goudkleur neigt. De mannetjes zijn door hun kleur veel makkelijker te ontdekken dan de vrouwtjes die veel meer een camouflagekleur hebben. Weidebeekjuffer man Weidebeekjuffer vrouw Het mannetje heeft dus donkere vlekken op zijn vleugels. Die vleugels kunnen afzonderlijk bewegen en vallen zo extra op als het diertje rondvliegt. Als het mannetje op zijn uitkijkpost zit slaat hij af en toe ook even zijn v

Er zijn verschillende soorten zandoogjes en in deze blog laat ik de meest algemene soorten zien. Sommige soorten zijn makkelijk te herkennen, andere lijken meer op elkaar. Als je maar vaak genoeg oefent, leer je uiteindelijk de verschillen wel herkennen. Ik vind het leuk om nu hier een aantal veel voorkomende soorten op een rijtje te zetten. Er vliegen momenteel heel veel zandoogjes dus alle kans om zelf ook op zoek te gaan naar de diverse soorten. bont zandoogje bont zandoogje bont zandoogje Het bont zandoogje ((Pararge aegeria) doet zijn naam eer aan en heeft het meest gevlekte patroon van alle zandoogjes.Zowel de boven- als de onderkant van de vleugels zijn gevlekt. Het is een soort die grassen als waarplant heeft en net als de andere zandoogjes zitten ze graag laag bij de grond en vaak tussen het gras. Het is een soort die vliegt van april tot september. bruin zandoogje vrouwtje bruin zandoogje vrouwtje bruin zandoogje bruin zandoogje vrouw

Toen ik op 20 juni bij de torenvalken kwam verbaasde ik me dat ze zo snel waren gegroeid. Ik besloot zo snel mogelijk weer een kijkje te nemen en zo zat ik op 22 juni weer in mijn tentje bij de torenvalkenkast. Het was me bij aankomst wel al duidelijk dat dit wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat ik dit torenvalkengezin op deze wijze kon bekijken. Twee dagen eerder zaten de jonge torenvalken nog in de nestkast, maar nu zaten ze op de rand van hun tijdelijke huis waar ze zo'n beetje uitgegroeid waren. Geen twijfel mogelijk dat het nu niet lang meer kon duren voor de eerste een vliegpoging zou wagen en ik hoopte natuurlijk dat ik daar bij zou zijn. Vooralsnog bleef het bij wat schuchter wapperen met de vleugels en allemaal vonden het zo te zien toch wel spannend op het randje. Dit filmpje laat mooi zien hoe het er in de nestkast aan toeging. Terwijl de jonge torenvalken wat rond zaten te kijken en zichzelf en elkaar wat zaten op te schonen, gingen hun