Wat doe je met een dode Kerkuil

Eind maart kreeg ik een telefoontje dat er in de Brummeltuun een dode Kerkuil was gevonden. Dat was natuurlijk treurig nieuws, Kerkuilen staan op de rode lijst van beschermde diersoorten. Het is een heel kwetsbare vogelsoort en de extreem lange koude periode was dit prachtige dier fataal geworden doordat er onvoldoende muizen beschikbaar waren.

Ik mocht het dode dier hebben en besloot om hem te laten opzetten. Nu kan dat overigens niet zomaar, je bent zelfs strafbaar als je in bezit bent van een dode Kerkuil. Ik heb dus eerst maar eens even gekeken goed gekeken op internet en vond deze link waar informatie is te vinden.
Het bleek dat ik een vervoersverklaring moest halen bij de politie. Op dat formulier werd aangeven waar en hoe ik de uil in mijn bezit had gekregen en de vermoedelijke doodsoorzaak werd vastgesteld. Met deze verklaring kon ik de Kerkuil naar een ministerieel erkende preparateur brengen die ook op het vervoersverklaring moest worden vermeld.
Zo'n vervoersverklaring heb je niet alleen nodig voor een rode lijst vogel, maar voor ieder in het wild levend dier. Als je bijvoorbeeld je eigen huisdier wilt laten opzetten, heb je daar geen speciale papieren  voor nodig.

 

Mijn gedachten gingen nog even terug naar vorig jaar, ook toen was er al treurig nieuws over deze uil te vertellen. Deze Kerkuil had samen met een partner een nest met vier jongen en ik had al een afspraak gemaakt dat ik die mocht komen fotograferen toen ik bericht kreeg dat ze de nacht ervoor allemaal waren gedood door een Steenmarter...
Gelukkig mocht ik later elders bovenstaande jonge Kerkuilen zien toen die werden geringd, een prachtige belevenis, waarvan ik op deze blog uitgebreid verslag heb gedaan.

Met de dode kerkuil ben ik vervolgens naar de preparateur gegaan en keek mijn ogen uit wat daar allemaal aan dode dieren hing en stond. Allerlei soorten vogels van klein tot groot, Goudhaantjes, spechten, roofvogels. Maar ook nogal wat zoogdieren waaronder  een aantal Dassen.
En een in mijn ogen verbijsterend groot aantal Kerkuilen, er stonden er wel tien... vermoedelijk allemaal omgekomen van de honger. Een Kerkuil is puur afhankelijk van muizen en als die niet voorhanden zijn sterft het dier want hij heeft geen alternatief voedsel. Later werd ook de partner van deze uil nog dood gevonden, dus het is wel een dramatische koude periode geweest voor de Kerkuilen.

Ik ben niet van plan om mijn hele huis vol te zetten met dode dieren maar ik vond deze uil toch wel zeer de moeite waard om op deze wijze te bewaren. Prachtige vogels zijn het en dat kun je met zo'n opgezet exemplaar ook goed laten zien. Reden waarom bijvoorbeeld ook natuurorganisaties bij hun educatieprogramma's weer steeds meer gebruik maken van geprepareerde dieren. Ik vind het trouwens geweldig hoe goede taxidermisten  in staat zijn zo'n dood dier er zo natuurlijk uit te laten zien, die moeten toch goed op de hoogte zijn van houding en gedrag van zo'n dier.

Na het prepareren moet het opgezette dier heel goed drogen in de houding zoals dat door de preparateur is bedacht. Die houding wordt met allerlei spelden, bandjes en andere middelen in de goede stand gehouden. Als het dier goed droog is na een week of 6, worden alle hulpmiddelen verwijderd en heeft het opgezette dier zijn definitieve houding. Je kunt overigens van te voren overleggen hoe jij het dier wilt hebben, staande of vliegend, ik vond dit de meest karakteristieke houding.
De Kerkuil heeft ook gestaan op de open dag van de Brummeltuun,  het dier was daar gevonden en ik vond dat hij daarom ook een plaats moest krijgen bij mijn foto-expositie.
En nu staat hij als een wijze Gandalf naast een oude vogelgids bij mij in huis en kan ik mensen laten zien hoe mooi Kerkuilen zijn en hoe belangrijk het is om deze mooie dieren te beschermen.