Niet één maar twee jonge Ransuilen!

Sinds ik voor het eerst van mijn leven oog in oog kwam te staan met een jonge Ransuil ben ik helemaal in de ban van dit prachtige diertje. Iedere dag kijk ik even hoe het is met het uilskuiken. Groot was mijn verbazing toen ik opeens afgelopen week een tweede jonge Ransuil ontdekte.

Het is iedere dag even weer zoeken waar de Ransuilen na de nacht gebleven zijn. Hoewel de jonge uilen nog niet echt goed kunnen vliegen zijn ze wel in staat om van de ene boom naar de andere te fladderen. Al zoekend naar het eerste jong ontdekte ik ook de tweede daar dicht bij in de buurt. Merkwaardig dat ik die de eerste vijf dagen nooit gezien heb, ik hoorde later van mensen die er 's avonds regelmatig langs komen dat die al vermoedden dat er meer waren omdat ze van verschillende kanten de bedelroep van jonge Ransuilen hoorden.

In eerste instantie zaten ze iets van elkaar verwijderd, maar toen ik foto's wilde gaan maken trof ik ze naast elkaar aan. Helemaal geweldig om ze zo samen op de foto te kunnen zetten. Het blijft een lastig gebeuren om mooie foto's te maken, ze zitten vaak best hoog en er zit vaak blad in de weg. Ik ben echter met deze foto's wel weer heel blij. Er is hier zo goed te zien dat de beide uilskuikens verschillend van kleur  zijn, de ene heeft een veel donkerder gezicht dan de ander. Ook zie je dat het jong met de lichtere kop al verder is met de ontwikkeling van het verenpak.

 

Het eerste jong dat ik ontdekte heeft een plekje gekregen op de site van SOVON bij een artikel over jonge Ransuilen. De ransuil is enorm in aantal achteruit gegaan, in de laatste 25 jaar met maar liefst 80% dat is echt dramatisch en is van een vrij algemene tot een schaarse broedvogel geworden. Des te verheugender dat ik hier naar twee gezonde jonge Ransuilen kan kijken. Het artikel op Sovon over jonge Ransuilen is hier te lezen.

Niet iedereen is blij met de uilskuikens, op een gegeven moment werden ze omringd door luidkeels alarm roepende  familie Merel. De jonge uilen keken met grote ogen rond wat hen nu weer aan het overkomen was. De Merels schetterden dat het een lieve lust was, maar de uiltjes lieten zich niet verjagen. En zo leren ze iedere dag weer wat bij denk ik en ze zullen 's avonds en 's nachts ook nog wel wijze lessen krijgen, want over een aantal weken moeten ze zichzelf kunnen gaan redden.

 

Het is een enorm leuk om deze vogels zo op de voet te kunnen volgen. 's Morgens is er ook vaak nog een volwassen Ransuil in de buurt, maar die verdwijnt vaak in de loop van de morgen om hem daarna de hele dag nier weer te zien. De jongen blijven meestal de hele dag wel aanwezig in de boom waar ik ze 's ochtends heb aangetroffen. Leuk om zo wat patronen te ontdekken en iedere morgen weer spannend of ik ze weer kan vinden.

De ransuilen zijn nu veelvuldig onderwerp van gesprek en dan worden natuurlijk allerlei vragen gesteld. Zo was de vraag hoeveel jongen Ransuilen kunnen krijgen. Welnu ze hebben meestal één  legsel waarbij er drie tot vijf eieren worden gelegd. Hoeveel jongen uiteindelijk groot worden hangt af van de beschikbaarheid van voedsel. De Ransuilen kunnen uiteindelijk tien tot vijftien jaar oud worden. Ik ben benieuwd hoe lang ik nog dagelijks van deze twee mooie Ransuiltjes zal mogen genieten. Over een paar weken zitten ze helemaal in de veren en zullen ze waarschijnlijk verder verspreid gaan rusten, maar nu geniet ik er nog maar even alle dagen van. Voor de eerste blog over de jonge Ransuil zie deze blog.