Haften of Eendagsvliegen

Onlangs was ik in de gelegenheid om Haften, ook wel Eendagsvliegen genoemd, te fotograferen. Ik had er wel eens foto's van gezien maar ik had ze zelf nog nooit ergens waargenomen. Op 20 mei had ik het geluk dat ik er opeens een aantal zag.
Deze insecten horen tot de Ephemeroptera en de meest correcte naam van deze familie is Haften.
Eendagsvlieg is een wat misleidende naam omdat ze helemaal geen familie van vliegen (Brachycera ) zijn. Haften behoren tot een oeroude insectenorde waarvan er miljoenen jaren geleden ook al exemplaren rondvlogen over de aarde.

Haften zijn unieke dieren en de enige insecten die als ze volwassen zijn en dus al vleugels hebben, nog een of twee keer vervellen. De Nederlandse naam Eendagsvlieg heeft het dier gekregen omdat hij  in volwassen staat slechts een tot enkele dagen leeft. Een volwassen dier kan ook niet eten en heeft als enige taak om te paren en te zorgen voor nageslacht, er zijn meer insecten die in het volwassen stadium niet kunnen eten zoals ook sommige nachtvlinders zoals de Nachtpauwoog.

De volwassen exemplaren leven dan weliswaar maar een tot enkele dagen, daarvoor heeft het diertje al bijna een jaar in het water doorgebracht als larve of beter gezegd als nimf. De nimf leeft uitsluitend in het water en voedt zich met plantaardig materiaal. Deze nimfen zijn heel gevoelig voor vervuiling dat was al zo in de vorige eeuw toen er veel vervuiling was van et oppervlakte water. Het aantreffen van Haften betekent dus dat er sprake is van schoon water in de buurt.
De Haften lijken ook heel gevoelig te zijn voor de vervuiling van het water met insecticiden zoals imidacloprid, een stof waar ook veel bijen aan dood gaan zie ook dit artikel van Natuurbericht.

Het is niet alleen een bijzondere stokoude insectensoort, het zijn ook prachtige dieren om te fotograferen.
De exemplaren die in deze blog op de foto staan zijn mannetjes, deze hebben grotere ogen dan vrouwtjes en wat vooral opvalt zijn de twee grote, lange voorpoten, die het mannetje gebruikt om een vrouwtje uit de lucht te grijpen als zij een zwerm van mannetjes binnenvliegt. Als er gepaard is gaat het vrouwtje vele eitjes afzetten in het water totdat ze van pure uitgeputting het loodje legt en dood gaat. Dan is ze nog steeds nuttig want vele dieren maken graag gebruik van zo'n lekker hapje.

Naast de lange voorpoten zijn ook de aanhangsels aan het achterlijf en de de prachtige glas-in-lood-vleugels bijzonder. De vleugels zijn echt heel mooi en fotogeniek, de lange aanhangsels maken het lastig om het hele dier op de foto te krijgen. Ik weet overigens ook niet waar die aanhangsels voor dienen, wel dat ze ook in het nimfestadium voorzien zijn van lange aanhangsels.
Ik heb me fotografisch ook even goed vermaakt met deze mooie insecten en ik was blij dat ik de kans kreeg om ze nu eens zelf vast te kunnen leggen.

 

Alle opnamen in deze blog heb ik gemaakt met de 100mm macrolens  2.8 IS USM van  Canon. Heerlijk nu weer steeds vaker de macrolens te kunnen gebruiken. Ik heb maar eens  flink geëxperimenteerd met verschillende diafragma's. Zoals je op de bovenste foto's kunt zien zochten de haften niet bepaald een rustige omgeving om even te gaan zitten. Maar door spelen met het diafragma en goed zoeken naar de juiste compositie heb ik toch wel een aantal foto's kunnen maken waar ik best tevreden mee ben.
Ik weet nu een plaats waar ik ze kan aantreffen en hoop ze nog eens weer te kunnen fotograferen want het zijn prachtige fotomodellen.