Mijn eerste Adder weer gezien

Net als veel andere mensen heb ik geprofiteerd van het fantastische lenteweer waar we even van mochten genieten.Op 5 maart ben ik op mijn vrije middag een uurtje op zoek gegaan naar de eerste Adders. En ik had geluk want ik kwam inderdaad een mooie Adder tegen.

Adders kom je niet overal in het land tegen, maar ik heb het voordeel om in een provincie te wonen waar veel natuurgebieden zijn waar de Adder zich prima thuis voelt.
Heidvelden en hoogveengebieden dat is een omgeving waar de Adder van houdt en die gebieden heb je volop in Drenthe.

Het was heerlijk genieten van het mooie rustige en zonnige weer en alleen  in de natuur sjouwen was al een genoegen, maar ik  hoopte vooral ook op een zonnende Adder. Op de plek waar ik ze vorig jaar veelvuldig zag liggen was niks te vinden, maar ik besloot er toch nog even verder in de buurt rond te kijken en toen kwam ik dit mooie mannetje tegen.

Hij had zich blijkbaar al flink opgewarmd in de zon want hij was heel actief en gleed zoekend door de vegetatie. Gelukkig deed hij dat parallel aan de weg zodat ik hem goed kon blijven volgen of weer opwachten tot hij weer uit het gras tevoorschijn kwam op zijn zoektocht. Ik weet niet waar hij naar op zoek was, vrouwtjes misschien, of voedsel of misschien zijn omgeving verkennen.

Een Adder heeft opvallende rode ogen met een verticale donkere spleetvormige pupil, een goed kenmerk om hem te kunnen onderscheiden van andere slangensoorten. Ook opvallend is de gespleten tong van de Adder, waarmee hij goed kan ruiken een functie die heel belangrijk is om zijn omgeving te verkennen. De Adder ziet slecht en daarom is dat ruiken een heel belangrijke functie. Ik vind het een uitdaging om dat tongetje op de foto te krijgen en leuk dat het een aantal keren lukte.

Een prachtig schouwspel om de Adder eens uitgebreid te kunnen zien voortbewegen. Dat gaat best snel en o zo soepel en dwars door de vegetatie heen, fascinerend om te zien. Ook blijf ik me verbazen over de camouflage van dieren, zo'n Adder is toch nauwelijks te zien als hij zo tussen het gras kruipt.
Dan is het heerlijk als er even een stukje grond is waar lage begroeiing is zodat je de Adder even helemaal kunt zien.

Uiteindelijk kwam hij aan bij heidestruiken, het was lastig om hem daar nog te kunnen volgen en omdat je een Adder niet mag verstoren heb ik hem daarna maar met rust gelaten.
Ik had hem ook al een hele tijd kunnen volgen en volgens mij had hij geen idee dat hij gezelschap had. Ik ben blij met mijn eerste Adder van dit seizoen en wie weet zal ik ze de komende tijd nog weer te gaan zien en dan hoop ik ook eens een paar rivaliserende mannetjes tegen te komen. Voorlopig ben ik hier overigens al weer heel tevreden mee.