Stuifsneeuw

Ik word  helemaal blij als er in de winter sneeuw ligt, alles wordt zo mooi met zo'n wit laagje. Het geeft natuurlijk ook overlast en voor veel dieren is het geen pretje, maar ik geniet er  zeer van. In de nacht van zondag op maandag begon het hier weer te sneeuwen, fijne motsneeuw, die door de stevige oostenwind tot stuifsneeuw werd.
Stuifsneeuw is fijne, reeds gevallen sneeuw, die door de wind van de grond opwaait en elders weer wordt afgezet.

 
Stuifsneeuw kan ervoor zorgen dat schoongemaakte oppervlakten, zoals straten en ijsbanen, toch weer met een laagje sneeuw bedekt wordt. Op plaatsen waar het sneeuwtransport gehinderd wordt of waar luwte heerst, kan de sneeuw zich op hopen en zogenaamde sneeuwduinen veroorzaken, dat kunnen meters hoge duinen worden zoals in 1979 gebeurde, maar nu bleef het beperkt, relatief kleine sneeuwhoopjes die bijvoorbeeld  de sloten van mooie golvende randjes voorzag.

Het is best lastig om die sneeuwgolfjes duidelijk te laten uitkomen, er is weinig contrast en daardoor zie je niet zo gemakkelijk hoe groot of hoe dik het is. Het is wel een leuke uitdaging om te proberen hier aansprekende foto's van te maken. Het zijn typisch van die opnamen waar je niet altijd kans voor hebt en waarbij je gebruik moet maken van  de kans die je krijgt. Nu was het bewolkt, als de zon zou schijnen was de sfeer vast weer heel anders geworden.

Op het moment dat ik deze foto's maakte was er weinig wind, zodat de sneeuwduintjes ook niet meer groter  werden. Er was wel verschil in grootte, op sommige plekken was echt aanzienlijk meer sneeuw opgehoopt dan op andere plaatsen. Een mooi gezicht al die vormen en geeft ook wel een gevoel dat het echt winter is vind ik. Winters koud was het ook met een temperatuur op dat moment van -5 graden Celsius.

Hier en daar was echt wat meer sneeuw achter gebleven en waren er extra mooie vormen ontstaan.
In een sloot kan dat natuurlijk allemaal geen kwaad, maar je kunt je voorstellen dat het wel gevaarlijk is als dit soort sneeuwduinen zich op wegen gaan vormen.
Nu was het voor mij een mooi fotografie-onderwerp, waar ik me even op uitgeleefd heb met verschillende composities, weer een mooie oefening.

Ik kreeg er gaandeweg steeds meer lol in om al dat lijnenspel van de stuifsneeuw vast te leggen. Het is leuk als je met "fotografen-ogen"  kijkt, want dan neem je de omgeving veel bewuster in je op.
Heel vaak kom ik met heel andere foto's thuis dan ik oorspronkelijk voor ogen had of ik ga sowieso zonder plan op stap en laat me verrassen door wat ik tegen kom.

Stuifsneeuw blijft liggen op iedere plek waar het obstakels tegen komt of waar relatieve luwte is.
En zo vormen ook mollenhopen en graspolletjes van die obstakels en luwe plekjes, waar de sneeuw kan blijven liggen. Bovenstaande foto's vind ik zelf geslaagd en grappig dat je eigenlijk geen besef van verhouding hebt bij deze foto's, het lijkt wel een duinlandschap, terwijl het maar grasricheltjes en mollenhoopjes zijn.