Edgar en Jarno op stap met Natuurkieker

Iedereen die mijn weblog al wat langer volgt weet dat ik graag mijn enthousiasme en verwondering over de natuur deel met anderen. Dat doe ik door blogjes te maken en ook door anderen mee te nemen op mijn tochtjes door de natuur. Het allerleukste vind ik het om  jonge mensen enthousiast te maken voor de natuur.
Het lag al een hele tijd in de planning om mijn jonge natuurkiekerfan Edgar weer eens mee te nemen voor een natuur-avontuur. En eindelijk was het 13 januari 2013 zo ver dat het zou gebeuren en op Edgar's verzoek mocht ook vriendje Jarno mee met Natuurkieker Coby.

De bedoeling was om naar een stukje bos te gaan, waar ik wist dat een schedel en kaakdelen lagen van een Ree. Ik had ze daar gevonden en op de foto gezet maar ik had het daar verder laten liggen. Het leek me leuk om dat nu met de twee jongens op te gaan zoeken. Echter hoe leuk ik sneeuw ook vind, dat leek nu mijn plannen in de war te schoppen, immers alles lag nu bedekt door zo'n wit laagje en hoe kun je dan die botjes terugvinden...

Vol goede moed en enthousiasme gingen gingen we toch met z'n drieën aan de slag, met de neus naar de grond gericht en voorzichtig de sneeuw her en der wegvegend met onze sneeuwlaarzen. Ondertussen keken en luisterden we ook wel naar andere zaken. Zo hoorden we de Grote Bonte Specht en na even zoeken wist Edgar de vogel te ontwaren in de top van een naaldboom. Een eindje verderop vonden we een zogenaamd aambeeld van een Grote Bonte Specht, een plaats waar hij dennenappels vastklemt om ze zo makkelijker van hun zaden te kunnen ontdoen.

We kwamen ook diverse Berkenzwammen tegen, mooi fotogeniek met zo'n witte sneeuwhoed, dus daar hebben we ook maar eens even foto's van gemaakt. En ook kwamen we zwammen tegen die ofwel horrizontaal dan wel verticaal aan de omgevallen boom groeiden. Edgar wist dat dat verschil kwam doordat de boom gevallen was en de verticale zwam was er al aangegroeid toen de boom nog rechtop stond.
De zwammen willen graag horizontaal aan de stam zitten zodat ze makkelijk hun sporen op de grond kunnen laten vallen.

Ondertussen begonnen de jonge natuurvorsers steeds somberder te worden over de kansen dat we de Reeënschedel onder de sneeuw zouden ontdekken. Ik beloofde dat we nog wel een keer weer zouden gaan als er geen sneeuw lag en dat ze niet bang hoefden te zijn dat het weg zou zijn omdat er eigenlijk nooit andere mensen daar komen. We waren al weer een flink eind op weg naar de auto toen er opeens een vreugdekreet van Edgar door het bos schalde: "Ik heb het gevonden!"

Gauw snelde ik samen met Jarno naar de bewuste plek, waar zich een groot hol (vossenhol?) bevond en waar Edgar trots een kaakdeel liet zien. Alle enthousiasme was in een klap weer terug en de beide natuurvrienden zochten  het hol en de omgeving van het hol af naar meer botten en die waren er!
Een prachtige schedel van een reebokje kwam te voorschijn uit het hol en om het hol heen vonden we wervels, ribben, delen van de poten en een schouderblad. Heel leuk is dat dit een andere schedel is dan waar we naar op zoek waren, dat was van een Reegeit en hebben we niet kunnen vinden vanwege de sneeuw, we moeten er dus toch nog eens opnieuw naar toe.

En zo werd het een avontuurlijke winterdag met mooie natuurvondsten. De botjes liggen nu te drogen en zullen later een mooi plekje krijgen. Op de terugweg naar huis zagen we ook nog mooie Grote Zilverreigers, een Torenvalkje en een aantal Buizerds. Het avontuur gaat vast nog een vervolg krijgen want Edgar en Jarno willen nog wel weer eens met Natuurkieker Coby op stap, dat gaat ongetwijfeld gebeuren en we zullen zien wat er dan weer te beleven valt in de natuur.