Grote Zaagbek als fotomodel

De winter is tijd voor ganzen en zwanen, maar zeker ook de periode om  eenden te zien. Veel soorten eenden komen hier vanuit noordelijke streken overwinteren en daar zitten heel mooie soorten bij, zoals de Grote Zaagbek, een grote forse eendensoort
Ik had er al even naar uitgekeken en gezien dat ze elders al waren gesignaleerd en op 8 januari kreeg ik van Hannie een sms'je dat ze Grote Zaagbekken in de buurt had gezien.

Het toeval wilde dat we net voor die dag afgesproken hadden om samen weer eens een natuurrondje te maken. We zagen inderdaad Grote Zaagbekken, maar het weer was dusdanig dat er geen mooie foto's gemaakt konden worden. Op 11 januari ben ik opnieuw op pad gegaan, het was prachtig  helder weer dus prima om te fotograferen. Ik kwam ook nu een prachtig vrouwtje Grote Zaagbek tegen, die echter in eerste instantie meteen weg vloog toen ze mij in het vizier kreeg.

Mevrouw Grote Zaagbek bleef echter wel in de buurt en ik was zelfs in staat om er toch nog wel wat opnamen van te maken en ik besloot te wachten of ze misschien toch nog weer mijn kant zou uit komen. Het wachten werd makkelijker toen dichtbij een Dodaars opdook die zich prachtig liet fotograferen, zie deze blog. Ondertussen kwam de Grote Zaagbek inderdaad weer mijn kant op zwemmen. Door het mooie heldere en rustige weer ontstonden er prachtige spiegelingen in het water  van deze fraaie eendensoort.

Zoals veel eenden hebben bij de Grote Zaagbekken het mannetje en vrouwtje een totaal verschillend verenkleed. Kijk voor het mannetje maar eens op deze blog. Het vrouwtje vind ik heel mooi en zeker zo leuk om te fotograferen met haar mooie roodbruine kop met fraaie kuif. Waarom ze de naam Zaagbek hebben gekregen is wel te zien als je goed naar de lange smalle snavel kijkt, die allemaal wigvormige inkepingen heeft als een zaagblad. De snavel maakt het makkelijker om glibberige vissen stevig vast te pakken.

Als ik zo zit te kijken naar zo'n mooie vogel, dan heb ik eigenlijk geen enkel besef meer van de tijd, ik heb even gekeken naar de exif gegevens en ik zag dat ik zo'n 20 minuten bij de vogel heb zitten kijken en fotograferen, minder lang dan het voor mijn gevoel was.

Ik geniet er steeds enorm van om zo'n dier te observeren en te kijken wat hij aan het doen is Grote Zaagbekken zijn best schuw en ik probeerde zo weinig mogelijk te bewegen, als je met zo'n grote lens gaat zitten zwaaien zul je ze al snel opschrikken. Ik genoot ook van de mooie spiegelingen die in het water te zien waren, dat zijn toch dingen die je niet zelf kunt plannen, maar waar je toch wat geluk bij moet hebben.

Toen de Grote Zaagbek steeds dichterbij kwam zag je haar steeds alerter kijken in mijn richting en duidelijk dat ze mij heel goed in de gaten hield en ongetwijfeld hoorde ze ook het geklik van mijn camera.
Dat alles was echter niet de reden dat ze op de wieken ging, dat werd veroorzaakt door het zoevende geluid van een wielrenner.
Jammer dat die langs kwam snellen, maar het leverde mij wel een paar fraaie beelden op van een opstijgende Grote Zaagbek, mooi om te zien hoe hoog het water achter het dier opspat.
En zo eindigde een aangename onntmoeting met mevrouw Grote Zaagbek en ik hoop ze de komende weken nog vaker te mogen zien.