De Kramsvogel is een mooie wintergast

De Kramsvogels zijn  voornamelijk wintergasten en doortrekkers. In de herfst trekken ze vanuit hun broedgebieden in Noord- Europa onder andere naar Nederland. Er is overigens ook een heel klein aantal Kramsvogels dat hier het hele jaar verblijft en dus ook in ons land broedt, maar dat aantal wordt steeds minder. Meestal zullen we Kramsvogels dus  vooral in de wintermaanden zien.

Vaak zie je Kramsvogels in groepen naar voedsel zoeken op akkers en weiden en ook in de duinen, waar ze op zoek gaan naar bessen van de Duindoorn. In het broedseizoen leven ze voornamelijk van wormen, insecten en ander dierlijk voedsel. In de winter doen ze zich ook graag te goed aan bessen en andere vruchten. Als het echt koud is komen ze ook wel naar tuintjes en zo heb ik al enige tijd een Kramsvogel in de tuin die bezit heeft genomen van het Malusboompje.

Kramsvogels horen net als Merels tot de familie van de Lijsterachtigen en beide soorten zijn nogal agressief naar andere vogels. De Merel hangt de macho uit op de voedertafel, maar in de Malusboom is de Kramsvogel de alleenheerser, die ook regelmatig Merels uit zijn boompje wegjaagt.

De kramsvogel is relatief gemakkelijk te herkennen aan zijn grijze kop en rug in combinatie met de bruine vleugels. Hun borst is mooi oranjegeel van kleur en de buik is helder wit en beide zijn ze bedekt met een donker vlekkenpatroon. In de vlucht is de grijze rug en ook de witte ondervleugel goed zichtbaar.
Ik vind het prachtige vogels en ik kijk er ieder jaar naar uit of ik ze al weer zie.

Ondanks hun machogedrag is de Kramsvogel vaak een nogal schuwe vogel, reden waardoor ik er tot nu toe amper in geslaagd was om een leuke foto van deze vogelsoort te maken.
Nu ik echter een Kramsvogel in mijn eigen tuintje had kon ik me daar op een verdekt plekje opstellen met de camera gericht op het Malusboompje.

In een overmoedige bui komt hij ook de voederplek wel bezoeken, maar zodra hij dan ook maar enige beweging ziet achter het raam, dan gaat hij er al weer vandoor. Bij het Malusboompje kon ik meer afstand houden en na wat geduld kwam de Kramsvogel weer op de verleidelijke rode Malusappeltjes af.
Heel voorzichtig en nauwelijks bewegend kon ik zo een aantal opnamen maken waar ik best tevreden mee ben. Het was wel een fris uurtje zitten op een laag krukje, maar een echte natuurkieker mag zich daar niet door laten tegenhouden.

In het veld zie je de Kramsvogels vaak van veel verder weg en zijn ze te herkennen doordat ze steeds snel een paar stappen doen en dan even helemaal rechtop gaan staan om de omgeving te bekijken. Vervolgens doen ze dan weer snel een paar passen om dan weer te gaan staan, enzovoort.
Als Kramsvogels wegvliegen hoor je ze vaak hun kenmerkende vluchtroep slaken, een kort "tjaktjaktjak".
De Malusappeltjes raken op en het lijkt er op dat de temperaturen weer fors omhoog zullen gaan dus ik ben benieuwd hoelang deze mooie lijstersoort nog zijn opwachting zal maken in mijn tuintje.