Vogels nog druk met voeden en broeden

Vaste volgers weten het inmiddels wel dat ik graag vaste rondjes door de natuur rijd met de auto. Op een van mijn favoriete ritjes was een paartje  Gekraagde Roodstaart gaan broeden en daar wilde ik eigenlijk wel even weer naar toe om te kijken of ze misschien al aan het voeren waren.

Als eerste kwamen we deze mooie Geelgors (Emberiza citrinella) tegen met de snavel vol rupsjes, dus zal er ergens in de buurt vast een nestje met jongen gezeten hebben. Na een paar foto's ben ik echter maar weer verder gereden om het vogeltje de kans te geven de jongen het lekkers te gaan brengen.

Tijdens de natuurbloggersdag van 26 mei had ik het er met Robert over dat we op onze blogs misschien wel te weinig aandacht besteden aan foto's van vogels in hun omgeving. De foto's van de Geelgors zijn prachtig vind ik zelf, maar de foto's hier boven geven Roodborsttapuiten((Saxicola rubricola) weer in de omgeving waar ze zich van nature ophouden. Wat is jullie mening hier over?

Hier boven een Graspieper (Anthus pratensis) en als ik het zo bekijk denk ik dat het een jonge vogel is. Graspiepers hebben enorm lange achternagels en dat is op deze foto's als je goed kijkt ook te zien. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom ze dat hebben en of die lange achternagel een functie heeft.

In vorige blogs had ik al verteld dat ik een vrouwtje Gekraagde Roodstaart ( Phoenicuris phoenicuris) had gezien en dat ze was gaan broeden in een oude dode boom. Nu was ik daar weer naar toe om te kijken hoe het daar ging. Ik stond er nog maar net toen het mannetje al op een tak in de buurt verscheen met een snavel vol voer. Na enige aarzeling verdween hij met het voer in het gat van de dode boom. Een volgend blog zal ik helemaal wijden aan het echtpaar Gekraagde Roodstaart. Ik heb er een hele tijd gezeten en prachtige foto's kunnen maken.

Ik was  bezig met de foeragerende Gekraagde Roodstaarten en ondertussen zat ik zelf  een  broodje  te eten samen met mijn moeder. De plek van de Dode boom staat namelijk op ons favoriete picknickplekje.
Opeens zag ik een eind verderop in het gras iets rondscharrelen en ondanks de afstand zag ik meteen wat het was: een Groene Specht (Picus veridis)! Een van de vogels die ik zo graag eens voor mijn lens wilde hebben diende zich zo maar onverwacht aan.

Het zijn geen wereldfoto's, maar wel de eerste foto's die ik van een Groene specht heb kunnen maken en je kunt er wel heel mooi op zien hoe enorm gecamoufleerd deze schuwe vogel is tussen het gras.
Ik ben blij met dat ik de vogel hier aangetroffen heb, ik kom er regelmatig en als je weet dat ze ergens zijn kun je er gerichter naar uitkijken. Wie weet krijg ik nog wel eens een gelegenheid om de vogel  nog wat gedetailleerder in beeld te brengen maar met mijn foto's van dit vrouwtje  Groene Specht in haar omgeving ben ik  al heel content.