Een mooi groepje reeën

Reeën (Capreolus capreolus) zijn niet zeldzaam, maar dat wil nog niet zeggen dat je ze daarom iedere zo maar tegen komt.
Er zijn van die vaste plekjes waarvan ik weet dat de kans redelijk groot is om er reeën aan te treffen. Als ik in de buurt van zo'n plek kom kijk ik altijd even of er dan ook toevallig een paar lopen. Vorige week zondag had ik geluk en zag ik inderdaad een aantal reeën.

Een stukje grasland omzoomt met bomen en struikgewas waar de reeën in kunnen schuilen en wegvluchten bij gevaar. Een ideaal plekje voor deze mooie kleinste hertensoort in ons land. Drie reeën zag ik in eerste instantie lopen en ze waren druk aan het eten en even later kwam zich een vierde ree bij het groepje aansluiten. Ik kon ze vanuit de auto bekijken en fotograferen en ze leken zich in eerste instantie niet bewust van mijn aanwezigheid. Naast drie volwassen vrouwtjes was er een jong van vorig jaar bij die duidelijk kleiner was zoals op bovenstaande foto's te zien is.

Tot mijn verrassing kwam er ook een fraaie reebok uit de bosrand wandelen, hij hield zich enigszins afzijdig van de vrouwtjes en leek alleen maar belangstelling te hebben voor het sappige gras. Nu is de bronsttijd natuurlijk al lang voorbij, dus het heeft voor de bok vermoedelijk niet veel nut om nu nog interesse te tonen en kan hij inderdaad maar beter zorgen dat hij goed eet en in conditie blijft. Op de foto's is trouwens ook mooi het verschil te zien van de spiegels, de witte plek op de kont van een ree. Een reegeit heeft een spiegel met een haarpluimpje dat schort wordt genoemd, bij de reebok ontbreekt dat haarpluimpje.

Ruim een half uur heb ik naar dit groepje reeën kunnen kijken en al die tijd werd er gegeten alsof ze in geen dagen wat gehad hadden. Hoewel ze mij uiteindelijk wel in de gaten hadden trokken ze zich toch niets van mijn aanwezigheid aan. Het blijft leuk om een tijd rustig naar dieren te kijken en te zien wat ze allemaal doen. Wat opvalt is dat ook bij reeën er constant wel eentje is die de omgeving in de gaten houdt om meteen alarm te kunnen slaan bij onraad. Op een gegeven moment hadden de dames de buik blijkbaar vol en een voor een verdwenen ze achter de reebok langs weer achter de bomen. De reebok bleef nog even achter totdat ook hij het welletjes vond en zo kwam er een eind aan dit mooie  natuurtheater.