Op zoek naar adders en de zwarte specht

Een paar weken geleden werd ik benaderd door Stan die me vroeg of ik mee wilde op zoek naar adders en de zwarte specht (Dryocopus martius). Nu staat de zwarte specht al een tijd je op mijn wensenlijstje en adders vervelen me ook nooit dus dat leek me een prima uitnodiging. Daarnaast is het altijd leuk om met een andere natuurliefhebber op stap te gaan.

Als eerste gingen we op zoek naar de zwarte specht. Onderweg naar ons doel hoorden we diverse vogels fluiten, waaronder diverse mezen en een zanglijster. Op de plek waar we de zwarte specht dachten te kunnen verwelkomen stelden we ons op en was het wachten geblazen op de dingen die zouden komen. Onderwijl zagen we twee paartjes Nijlganzen in de lucht mot maken met elkaar en vermoedelijk hadden ze allemaal een oogje op het buizerdnest dat zich daar bevond. Maar hoe we ook keken de kale boom bleef leeg. Helaas geen zwarte specht die zich wilde melden, vermoedelijk hebben we hem wel gehoord. Er vlogen wel een aantal grote bonte spechten rond, maar daar bleef het bij. De zwarte specht staat dus nog stevig op de wensenlijst.

Dan maar op naar de adders, na een koude start van de dag is de zon er inmiddels wat bij gekomen, dus met een beetje geluk zouden er adders kunnen liggen zonnebaden. Toen we op de plek aan kwamen waar adders zouden kunnen liggen zagen we al mensen aandachtig turen naar de grond. Het leek er op dat de adders wel wilden meewerken aan ons dagje natuur. Vier mooie addertjes lagen er op te warmen in de zon en geluk om die te zien. Van andere mensen hoorden we dat er een week daarvoor maar liefst dertien op een rijtje hadden gelegen, maar met deze vier waren we toch ook wel heel tevreden.

Soms heb je geluk en ligt een adder helemaal open en bloot in het zonnetje zonder storende takjes en sprietjes. Maar het gebeurt ook vaak dat ze verstopt liggen tussen het gras. Ik verbaas me telkens opnieuw hoe goed gecamoufleerd ze zijn, je ziet ze bijna niet liggen. Wie weet komt daar de uitdrukking "er zit een addertje onder het gras" wel vandaan. Immers als je zo'n adder niet ziet, zou je er zomaar op kunnen trappen en een adderbeet oplopen. Op de onderste van de foto's hier boven bevinden zich drie van de vier adders, een echt zoekplaatje, maar wel een foto hoe je adders vaak kunt aantreffen.

Adders zijn kleiner dan je op grond van foto's zou vermoeden en als ze helemaal opgerold liggen hebben ze het formaat van een flinke hondendrol. Ik geniet er steeds weer enorm van om deze bijzondere dieren te zien en leuk dat we ook nu het geluk hadden om adders te treffen. Ik had mijn hoop een beetje op een mooie foto van een adder die zijn tong uitsteekt, maar het is nog niet geworden zoals ik graag wilde. Desalniettemin was het weer genieten van deze fascinerende en zeldzame diersoort. Wie weet komt er de komende dagen nog wel een nieuwe mogelijkheid met het mooie weer dat we in het verschiet hebben.