Wilgenkatjes

Tot de mooie lentebodes mag je ook de wilgen rekenen, eerst vol met mooie zachte witte katjes en vervolgens veranderen die katjes in een heerlijke snoepwinkel voor vele insecten.
Naast de voorjaarsbloeiers als sneeuwklokjes en bijvoorbeeld krokussen zijn de bloeiende wilgen van groot belang voor voorziening van voedsel voor ander andere bijen en hommels in de vroege lentetijd.

Als je op een mooie zonnige dag onder een bloeiende wilg gaat staan zie je dat het een komen en gaan is van insecten. De haren aan hun poten hangen vol van stuifmeelkorrels als ze de boom weer verlaten. Het geluid van het gezoem van bijen en hommels geeft nog een extra lentegevoel vind ik. Net als het gejodel van wulpen laten ook de bijen horen dat het weer lente is.

De insecten zijn blij met bloeiende wilgen maar zelf word ik er ook ieder jaar weer blij van als ik die bomen weer vol met katjes zie zitten. Het is prachtig om te zien en ik krijg dan een onbedwingbare neiging om er foto's van te maken. Heel vaak vallen de resultaten van die foto's me dan eigenlijk tegen en dus is er ieder voorjaar opnieuw een reden om er het fototoestel weer op te richten.

Op 15 maart heb ik me eens even weer vermaakt met bloeiende wilg. Ik zag in de buurt een prachtig boompje staan en heb daar een paar takken van geplukt om zo in alle rust in mijn eigen tuin te kunnen fotograferen. Voordeel van die takken is dat je ze vast kunt zetten zodat ze niet mee zwiepen met de wind en bovendien kun je ze zo makkelijk verplaatsen en van alle kanten fotograferen.

 

Ik vind het ook leuk om te experimenteren met het licht, zoals bijvoorbeeld bovenstaande foto's met tegenlicht waarbij de kleur van de lucht helemaal wegvalt en dus een foto ontstaat waarbij alle aandacht naar het onderwerp kan gaan. Het is leerzaam om zo lekker met een onderwerp een poosje bezig te zijn en allerlei mogelijkheden uit te proberen.Wat het mooiste is, is natuurlijk heel persoonlijk en ook afhankelijk van wat je wilt met een foto.

Hier boven nog een foto die ik leuk vind met alle stuifmeeldraadje die zo mooi tegen de lucht afsteken. Niet de mooiste foto wellicht maar wel een die mooi de structuur van het wilgenkatje laat zien en iets om nog eens wat verder mee te experimenteren. Dat kan ook best volgend jaar pas worden want het is ook maar zo weer voorbij al die bloeiende katjes.

Als je een beetje geluk hebt zitten er katjes in allerlei stadia van bloei aan een tak. Dat was bij deze wilgentakken ook zo, alleen het nog volledig witte harige katje was niet meer aanwezig. Boeiend vind ik de overgangsfase waarbij je nog witte haren ziet en de meeldraden die daaruit beginnen te groeien.
Dus tot besluit een paar foto's waarbij sprake is van die overgangsfase. Ik heb me fijn vermaakt met deze wilgentakken en toch wel een aantal foto's er aan over gehouden waar ik best tevreden mee ben.