Jonge zwaantjes als verjaardagscadeau

Waar wil je als Natuurkieker het liefst zijn, in de natuur uiteraard en dat is ook zo als ik jarig ben. Het geluk was me dit jaar goed gezind, want juist een paar dagen voor mijn verjaardag kreeg ik een berichtje van Hannie dat de jonge knobbelzwaantjes uit het ei waren gekomen. En twee dagen later kon ik ze op mijn verjaardag bewonderen, een mooier cadeau kon ik me niet wensen.

Telkens als ik die schattige piepjonge zwaantjes zie vraag ik me weer af waar toch dat verhaal van het lelijke eendje vandaan komt, dat later bleek uit te groeien tot een mooie zwaan. Jonge zwaantjes vind ik zo ontzettend leuk, vooral als ze zoals hier nog echt heel jong zijn. Zo aandoenlijk die kleine donzige hummeltjes bij hun grote zorgzame moeder onder de vleugels.

Papa knobbelzwaan

Mama knobbelzwaan

Toen we bij het nest aankwamen zat mama knobbelzwaan daar alleen met haar kroost onder de vleugels. Ze leek niet echt heel verontrust door onze komst, maar ze riep wel papa knobbelzwaan naar het nest om eens even te kijken wat hij van onze aanwezigheid zou vinden. Nou blijkbaar vond hij het best, want na ons even goed bekeken te hebben ging hij lekker zitten wassen en poetsen in de nabijheid van het nest. Mooi om te ervaren dat je geaccepteerd wordt als blijkbaar ongevaarlijk.

In eerste instantie kregen we slechts af en toe even een blik op een jong zwaantje tussen moeders vleugels door en hoewel dat heel mooie plaatjes oplevert, wilden we toch graag meer zien.
Zoals vaak het geval is, bleek ook nu geduld de remedie om te krijgen wat je wil hebben. Mama knobbelzwaan wilde haar korte stevige poten eens even strekken en gunde ons daarbij een mooi uitzicht op haar kinderen. Zo'n contrast die kleine vogeltjes naast die grote, wat lompe poten van de moeder.

Blijkbaar kwam er bij het zwanenpaar steeds meer het besef dat wij kwamen om hun kinderen te bewonderen. Steeds meer kregen we van ze te zien totdat moeder zwaan haar kleintjes toestemming gaf om naast haar lekker in het zonnetje te gaan liggen. Alle indrukken en het lekkere zonnetje had op de kleintjes een slaapverwekkend effect en zo lagen ze wat rond te kijken en vooral ook lekker te dommelen.

We hadden ons er al een beetje mee verzoend dat de hele familie langdurig zou gaan slapen, zeker toen moeder knobbelzwaan ook haar ogen dicht deed.
Maar blijkbaar was het slechts een middagdutje op krachten op te doen voor wat nog komen zou.
Na een tijdje gingen alle oogjes weer open en werd het hele clubje weer actiever.

Opeens werd papa knobbelzwaan weer bij de les geroepen door het vrouwtje. Het was tijd om samen op zoek te gaan naar eten en om de zwemvaardigheid te vergroten. Bijzonder hoe die kleine zwaantjes van twee dagen oud zelf al hun kostje bij elkaar scharrelen en meteen kunnen zwemmen. Een mooi gezicht hoe papa knobbelzwaan bij zo'n uitje buiten het nest meteen zijn bewakende functie  tegen indringers weer opneemt terwijl de moeder wat meer de directe bewaking van hun kroost op zich neemt. Een prachtig cadeau was het en Hannie bedankt voor het in de gaten houden van dit nest zodat we samen dit mooie avontuur konden beleven!