Vogelvaria

De afgelopen weken ben ik tijdens ritjes in de omgeving allerlei vogels tegen gekomen. Van een aantal had ik zoveel dat ze in een apart blog konden. Het overkomt me ook regelmatig dat ik slechts de kans krijg om een enkele foto te maken en dat de vogel daarna weer gevlogen is. Van die foto's nu een verzamelblogje met een aantal foto's die ik toch wel even wil laten zien.

Meerkoeten (Fulica atra) zijn behoorlijk onverdraagzaam, je ziet ze regelmatig enorme schermutselingen hebben. Mijn wens is om dat nog eens een keer heel mooi vast te leggen. Tot nu toe is het me nog niet gelukt om zo'n spektakel echt lekker scherp ver vereeuwigen. Maar ik geniet wel altijd van zo'n spectaculair schouwspel en ik oefen dan natuurlijk ook meteen maar even weer. Hier boven mijn laatste probeersels met ook weer te weinig scherpte voor echt mooi, maar ik vind het toch wel een leuke registratie met al dat in het rond spattende water.

Ach en er gaat wel vaker iets niet helemaal naar wens. De kleine vogeltjes als tjiftjaffen, zwartkoppen en fitissen hebben naar mijn ervaring vaak de onhebbelijkheid om een plaats te kiezen waar ze niet of slecht te fotograferen zijn. En als er dan eens een fitis(Phylloscopus trochilus) mooi vrij en redelijk dichtbij op een takje zit draait hij net zijn kop om tijden het knippen. Gelukkig kreeg ik later nog een herkansing, maar al dat die kleine vogeltjes blijven ook gewoon op het lijstje staan.

Graspiepers (Anthus pratensis) willen meestal wel meewerken. Ze hebben vaak hun eigen favoriete zitplek op een paaltje zodat je al naar ze uit kunt kijken als je een rondritje maakt.
Deze foto's ben ik best tevreden mee en ik geef ze met plezier een plek in deze blog. Graspiepers zijn onopvallende vogeltjes maar ze zijn qua gedrag heel leuk om naar te kijken en ze te horen fluiten.

Een geelgors(Emberiza citrinella) is in mijn omgeving in Drenthe een algemene verschijning. Prachtige vogeltjes zijn het en vooral de mannetjes zijn opvallend geel van kleur. Ik vind het mooie beestjes en fotografeer ze graag. De mannetjes zitten nu overal op draadjes, paaltjes en in struiken te zingen, maar eten zoeken ze vaak op de grond zoals bij deze afvalhoop.

Tot besluit nog een witte kwikstaart(Motacilla alba), onlangs had ik er ook al een voor de lens zie deze blog. Het valt me wel eens op dat wanneer je iets ziet en je hebt er opnamen naar je zin van kunnen maken dat je dan daarna opeens meer van dergelijke kansen krijgt. Ik had dat hier met de witte kwikstaart, maar ook de fazant heb ik al een paar keer weer leuk kunnen fotograferen nadat ik onlangs deze blog had kunnen maken. Dus binnenkort nog weer een nieuwe fazantenblog. En zo blijft de natuur onvoorspelbaar en blijft het telkens weer een verrassing wat je te zien krijgt en met welke natuurbeleving en met welke foto's je thuis gaat komen.