Bomen van Ransuilen verwoest door storm

28 oktober 2013 gaat de boeken in als een stormachtige dag. Het was de zwaarste storm sinds 1990 en nogal wat bomen bleken niet bestand tegen dit natuurgeweld. Mensen werd geadviseerd om de weg niet op te gaan als dat niet echt noodzakelijk was. Doordat veel bomen nog behoorlijk vol zaten met blad vingen ze extra veel wind en waren ze meer kwetsbaar voor schade.

Ook in mijn eigen omgeving sneuvelden diverse bomen en helaas waren daar ook bomen bij die door de Ransuilen veelvuldig werden gebruikt. Zo knapte de mooie karakteristieke oude Wilg volledig af door de zware rukwinden. Jammer omdat het een prachtige boom was maar nog veel meer treurig omdat de Ransuilen er graag gebruik van maakten. Door de storm bleef er niets meer van over en zullen de restanten wel in de diverse houtkachels belanden.

Naast de Wilg bezweek ook nog een andere boom die graag door de Ransuilen werd bezocht. Een grote boom, dicht begroeid met klimop en een geliefde plek voor de Ransuilen. Ik heb er in de loop der jaren heel wat uilenballen onder gevonden. Er zijn dus heel wat prooien lekker in opgepeuzeld en door de klimop was het ook een prima plek om overdag lekker beschut te dommelen.
Enorme stronken klimop groeiden er trouwens om de boom, dat was nu hij in stukken was gezaagd heel goed te zien. Vooral de kruin was hierdoor wel heel erg kwetsbaar geworden. Bij eerdere stormen werd ook wel eens gevreesd voor de boom maar het ging steeds goed. Maar nu zijn er dus geen Ransuiltjes meer op te sporen tussen de klimop.

Aan de afgeknapte Wilg is goed te zien hoe groot de natuurkrachten geweest zijn. Het stormde ook echt flink, ik waaide bijna van mijn fiets toen ik er door moest en heb zelfs een stukje gelopen omdat het te gevaarlijk was om te fietsen. De Wilg bleek niet bestand tegen deze storm en lag er troosteloos bij.
Indrukwekkend vind ik dat toch dat storm zoiets met een flinke windvlaag kan veroorzaken. De kracht van de natuur is enorm, daar voel ik me als mens  altijd maar een nietig wezentje bij.

Wat was ik blij toen ik dit jaar de jonge Ransuilen in de oude Wilg zag zitten. Het was enorm genieten van die prachtige jonge uilskuikens en de volwassen Ransuil die een oogje in het zeil hield. Ik ben benieuwd of ik de Ransuilen nog weer terug zal vinden in de buurt. In het afgelopen jaar is ook al de boom omgezaagd die een groepje Ransuilen jarenlang als roestplek gebruikte. Gelukkig zijn er nog wel wat geschikte bomen waar de Ransuilen wel gebruik van zouden kunnen maken. Ik hoop dat ze in de buurt weer nieuwe favoriete bomen zullen vinden. Ransuilen zijn kwetsbaar en hun aantal is in de loop der jaren flink minder geworden dus het is in die zin extra treurig dat er zoveel favoriete plekken van deze uilen door toedoen van de mens en door het natuurgeweld zijn verwoest.
De jonge uilen in de oude Wilg staan op de foto, dat is blijvend  en de mooie momenten dat er van deze aandoenlijke uilskuikens genoten kon worden koester ik.