Grote Groene Sabelsprinkhaan peuzelt een wants op

Sprinkhanen vind ik bijzondere dieren, ze zien er vaak prachtig uit en zijn de moeite waard om eens uitgebreid te bekijken. Dat bekijken valt vaak niet mee wat sprinkhanen houden meestal niet van al die aandacht en springen zo gauw er gevaar dreigt vaak weg in de vegetatie. Maar af en toe lukt het om zo'n diertje eens wat langer te bekijken zoals het geval was bij deze Grote Groene Sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima). Het is al weer even geleden dat ik hem zag namelijk half augustus, maar ik vind het toch leuk om hem of liever gezegd haar nog even te late zien.

De Grote Groene sabel Sprinkhaan dankt naam aan de indrukwekkende sabel-vormige legbuis van het vrouwtje. Veel mensen vinden die legbuis maar griezelig en denken dat het dier je daar mee kan steken. Het vrouwtje steekt er echter geen mensen of dieren mee maar gebruikt het om haar eitjes af te zetten in het zand of in boomschors. Het vrouwtje meet inclusief de lange legbuis tot 8cm en daarmee is deze soort de grootste sprinkhaan die we in Nederland kennen.

De Grote Groene Sabelsprinkhaan is bepaald geen vegetariër. Ze voedt zich met allerlei soorten insecten, rupsen, bladluizen en zelfs andere sprinkhanen. Hier heeft zij een wants te pakken. Heel doelbewust ging het vrouwtje Grote Groene Sabelsprinkhaan  op haar doel af. Ik had het in eerste instantie helemaal niet in de gaten, wel viel het me op dat ze zich niks van mijn aanwezigheid aantrok. Maar zij had gezien, wat ik niet gezien had, namelijk een heerlijke wants.

Met haar grote stevige kaken knipte ze het arme dier in korte tijd in stukken. Dat ging echt razendsnel, ze greep de wants met haar stekelige voorpoten en die kon vervolgens geen kant meer op. In mum van tijd was er van de wants niets meer over. Het was wel wat lastig om het goed in beeld te brengen want de sprinkhaan zat tussen de vegetatie te smikkelen en uiteraard niet mooi open en bloot voor mijn lens.
Maar uiteindelijk is het me toch gelukt de sterke kaken goed in beeld te brengen en dan begrijp je wel dat je maar beter geen wants kunt zijn, want dan ben je kansloos.

Bijzondere dieren zijn het en ik moet zeggen dat ik het ook heel leuk vind om ze te fotograferen. Ook wel een uitdaging want zoals al gezegd houden sprinkhanen er niet van om in de belangstelling te staan.
Geen wonder trouwens want sprinkhanen staan vaak op het menu bij andere dieren, veel vogels bijvoorbeeld lusten wel zo'n lekker eiwitrijk hapje. Zo heb ik al eens een hele familie Torenvalk vastgelegd die zich allemaal te goed deden aan sprinkhanen zie deze blog.
Maar nu was het dus de Grote Groene Sabelsprinkhaan die zich vergreep aan een wants en zo is maar eens weer duidelijk dat het in de natuur eten en gegeten worden is.
Wie nog meer wil lezen over de Grote Groene Sabelsprinkhaan kan even kijken op deze blog.