Met Edgar op zoek naar beestjes

Dit is het tweede blog over mijn natuuravonturen met Edgar op 18 september. In het eerste deel ging het vooral over onze speurtocht naar de Kostgangerboleet (Boletus parasiticus) en wat we daarbij verder aan paddenstoelen, mossen en andere flora tegenkwamen zie de eerste blog.
In deze tweede blog is te zien welke beestjes we gezien hebben en daar zaten heel mooie vondsten bij.

kikkertje

kikkertje

Edgar bleek een kunstenaar in het vangen van kleine kikkertjes en padjes, een reiger zou nog jaloers worden op zijn behendigheid. Er waren heel veel van die mini kikkertjes waarvan er hier een paar te zien zijn. Je kunt zien dat het onderste kikkertje nog maar amper het voorstadium ontgroeid is en je kunt nog zien waar zijn staart heeft gezeten. Na een foto gemaakt te hebben werden ze natuurlijk snel weer in vrijheid gesteld, maar het is boeiend om die diertjes even goed van dichtbij te bekijken.

Alles werd aandachtig bekeken door Edgar

zoetwaterschorpioen

Het is een natuurgebied waar het waterpeil flink omhoog is gebracht zodat er veel natte gebieden zijn en het was leuk om daar naast de kikkers ook te zoeken naar andere waterbeestjes. Zo zagen we nogal wat Zoetwaterschorpioenen met vervaarlijke grijparmen en aan hun achterlijf een buisje waarvan ze het uiteinde bovenwater kunnen steken om zuurstof binnen te halen.  Heel bijzondere diertjes die helaas niet zo makkelijk te fotograferen waren. We hebben ze nog wel even op onze hand gehad, maar daar heb ik geen goede foto's van kunnen maken, een volgende keer misschien maar eens een bakje meenemen.

Gewone Pantserjuffer

vrouwtje Bloedrode Heidelibel

mannetje Zwarte Heidelibel

Er waren ook libellen, Edgar redde nog een Gewone Pantserjuffer (Lestes sponsa) die in het water belandde. Dat zou natuurlijk niet goed gegaan zijn als die niet uit het water was gehaald. Op Edgar's hand droogde hij wat op en konden we mooi wat foto's maken waarna hij weer wegvloog. Ook een Bloedrode heidelibel (Sympetrum sanguineum) kwam even gewillig bij Edgar op een vinger zitten. Zelf was ik blij met de aanwezigheid van  Zwarte Heidelibellen (Sympetrum danae), een soort waar ik nog geen foto's van had. Het gekke is altijd als je de eerste ziet zie je er vervolgens nog  meer en leuk om te weten dat ze in dit natuurgebiedje voorkomen.

Een apart gevoel als zo'n grote rups op je hand kruipt

 kijk eens hoe groot de rups is, wel zo'n 8-9 cm!

de Walstropijlstaartrups

Bij het zoeken naar de Zwarte Heidelibellen kwam Edgar onze meest bijzondere vondst van de middag tegen, een heel mooie grote rups. Door het staartje zagen we wel dat het een rups van een pijlstaartvlinder moest zijn, maar we wisten nog niet welke soort het was. Thuis had Edgar al een Ligusterpijlstaartrups gezien, maar die was het duidelijk niet maar had wel net zo'n staartje. Deze grote donkere rups met de gele vlekken hadden we allebei nog nooit gezien. We hebben dus flink wat foto's gemaakt zodat we thuis konden opzoeken wat het was. Het bleek uiteindelijk de mooie rups van de zeldzame Walstropijlstaartvlinder (Hyles gallii) te zijn een heel fraaie vondst dus van Edgar, waar we allebei heel blij mee zijn en hopen dat de rups een goed plaatsje zal vinden waar hij als pop zal kunnen overwinteren.

Viervlek wielwebspin

Viervlek Wielwebspin

Dit is ook de tijd van de spinnen en dat was ook wel duidelijk te merken. Heel veel spinnetjes hebben we gezien, ook nog Wolfspinnetjes die eitjes meedroegen zoals in deze blog te zien is. Maar vooral ook heel veel Viervlek Wielwebspinnen (Aranuss quadratus) in diverse kleuren.Het is een soort die in heel veel verschillende kleuren voorkomt, best wel verwarrend eigenlijk dat ze zulke uiteenlopende kleuren hebben. Het patroon op het lijf is echter heel kenmerkend en daardoor zijn ze toch goed te herkennen. En als je goed kijkt zie je wat Edgar ook zag, de spin op het blad lijkt wel een gezichtje op zijn rug te hebben.

Wespspin

cocon gevuld met eitjes van de wespspin

een kunstig bouwsel waaruit hopelijk volgend jaar nieuwe spinnetjes komen

Op de terugweg zijn we nog even langs het natuurgebiedje gereden waar ik de Kokmeeuwenkolonie heb gevolgd en waar ik Bruine Kiekendieven had gezien. Nu was er geen vogel te zien en vooral de Bruine Kiekendieven had Edgar heel graag zelf willen zien, maar ja dat zat er niet in en er moeten ook wensen blijven. Ik vertelde dat ik er ook een Wespspin (Argiope bruennichi) had gezien en dat we konden zoeken of we daar nog iets van konden vinden. Een wespspin had Edgar ook nog nooit gezien dus samen speurden we de omgeving nauwkeurig af.
Tot ons geluk vonden we bij het zoeken dan wel geen Wespspin maar wel een cocon vol met eitjes van de Wespspin. Deze zullen in de cocon overwinteren om vervolgens volgend jaar weer uit te groeien tot volwassen spinnetjes.
Hiermee kwam er een eind aan een prachtig natuuravontuur samen met Edgar en we hebben al afgesproken dat er zeker nog meer gezamenlijke uitjes zullen komen.