Huismus en Vink in de sneeuw

Toen er begin december even een paar dagen sneeuw lag heb ik ook bij de voederplek in mijn tuin volop vogels gefotografeerd. In deze blog komen de Huismus (Passer domesticus) en de Vink (Fringilla coelebs) aan bod, twee soorten vogels die beide ruim aanwezig zijn bij de voederplaats. Ik denk dat de vogels de sneeuw niet echt kunnen waarderen, maar ik ben er dol op. Foto's met een laagje sneeuw vind ik de ultieme wintersfeer weergeven.

Links een vrouwtje Huismus en rechts een mannetje Vink

De Huismus en de ook de Vink zijn niet de meest populaire vogels denk ik, maar ik vind het leuke soorten die in ieder geval al de moeite waard zijn om hun gedrag, de mussen kissebissen wat met elkaar en hippen rond op de vederplaats. De vinken zijn over het algemeen wat rustiger aanwezig en wat minder rivaliserend. Als je ze goed bekijkt hebben ze allebei toch ook een heel mooi verenkleed, waarbij dat van het mannetje Vink zelfs ronduit kleurrijk is.

Ik heb ook geprobeerd om foto's te maken terwijl het sneeuwde en het viel nog niet mee om de sneeuwvlokken vast te leggen en tegelijkertijd een scherpe vogel te krijgen. Hier is beide dan gelukt, maar wel heeft meneer Vink helaas zijn snavel gedeeltelijk achter een takje gestopt.

En natuurlijk moet het verenkleed  in topconditie worden gehouden als het sneeuwt en koud is. De Vink liet ook nog even zijn mooie achterkant zien en dan zie je hoe kleurrijk zo'n mannetje vink is en dat zie je helemaal als hij zijn vleugels zou spreiden.

In eerdere blogs heb ik al eens verteld dat ik de voederplaats extra heb aangekleed met onder andere mooie rode appeltjes. Door wat zaad tussen de appeltjes te strooien is ook een Vink best bereid om daar even voor mij te poseren. Ik vind het gewoon leuk zo'n plekje met appeltjes en sneeuw en daar tussen wat rondscharrelende vogeltjes.

Bij Huismussen hebben mannetjes en vrouwtjes net als bij de Vinken een ongelijk verenkleed.
Op bovenstaande foto zit een mannetje en vrouwtje Huismus op de schutting, een geliefd plaatsje van de vogels, vanwaar ze de omgeving overzien of meegenomen voedsel oppeuzelen. Vaak genieten ze er ook even van de zon, maar nu moesten ze een sneeuwbui trotseren.

Er komt ook een Huismus bij de voederplek die ik Sneeuwvlokje heb genoemd, ze heeft witte veertjes op de kop die net sneeuwvlokjes lijken. Die witte veertjes komen door Leucisme, vogels kunnen daardoor geheel of gedeeltelijk witte veren hebben. In deze blog heb ik daar al over geschreven toen ik een vrijwel geheel witte Huismus tegen kwam.

Ook de Huismussen scharrelen met plezier tussen de rode appeltjes op zoek naar lekkere zaadjes.
Ik vind mussen prachtig om naar te kijken, ze zijn voortdurend bezig en heel alert op gevaar. Dat laatste is ook goed natuurlijk want overal loert gevaar, bijvoorbeeld van katten en onlangs was er zelfs grote paniek toen een vrouwtje Sperwer een aanval deed op de voederplaats.  Prachtige roofvogel trouwens en een felle jager, ik heb al eens een mooie serie van gemaakt van een vrouwtje Sperwer, zie deze blog.

Ik vind het leuk om te zien hoe de Huismussen zich voortbewegen, ze lopen niet, maar hippen, let daar maar eens op. Ze hebben ook maar korte pootjes, zodat je eigenlijk al kunt zien dat het geen loopvogeltjes zijn.
Huismussen staan op de rode lijst omdat ze dramatisch in aantal achteruit zijn gegaan. Ze zijn gebaat bij plaatsen die niet al te opgeruimd zijn, maar waar nog wat te halen valt, zoals zaadjes uit uitgebloeide bloemen.