Toch nog een keer pestvogels...

Er waren deze winter op diverse plaatsen weer groepjes pestvogels (Bombycilla garrulus) bewonderen. Er zijn inmiddels al heel wat mooie pestvogelblogjes voorbij gekomen en eigenlijk was ik van plan mijn serie maar niet meer te tonen. Maar zo heel vaak krijg je nu ook weer niet de kans om pestvogelfoto's te maken dus ik heb besloten toch een blogje te maken.

In Drenthe was een groepje pestvogels neergestreken in Bovensmilde en aangezien ik daar niet zo ver vandaan woon besloot ik 19 februari ook maar even een kijkje bij deze mooie schaarse wintergasten te nemen.
Op zoek gaan naar vogels die je niet overal algemeen aantreft betekent onherroepelijk dat je niet alleen naar de vogels staat te kijken. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen, liefst ga ik wat mijn eigen gang maar nu stonden we dan toch met een aantal mensen op een rijtje bij de vogels en ja als je wat wilt moet je soms wat water bij de wijn doen. Ik had geluk dat de vogels er zaten toen ik aankwam en later kwam ik er achter dat ik daarmee toch best geluk had gehad.

De pestvogels hadden hun vaste uitkijkboom en van daaruit vlogen ze naar de diverse bessenstruiken.
Ze hadden het onder andere voorzien op de bessen van de Gelderse roos die bij mensen in de tuin stond, maar gelukkig wel aan de rand zodat er wel foto's gemaakt konden worden. De vogels schenen al drie weken te smikkelen van die rode besjes en dat was helaas ook wel te zien want er waren amper meer mooie rode trosjes te zien maar wel veel afgekloven restjes. Maar goed niet getreurd, je moet het doen met hoe het is en het was desalniettemin toch genieten om deze vogels weer te zien. In 2013 had ik ze voor het eerst gezien in Assen op een gruwelijk koude winterdag en grappig genoeg waren er mensen die daar toen ook geweest waren en zich ook nog heel goed konden herinneren hoe verdraaid koud het toen was. Zie voor de blog van 2013 deze link. Nu was het gelukkig een stuk minder fris en was er een vriendelijk winterzonnetje, dat scheelt ook heel wat voor het koukleumen.

We hadden er zo een half uurtje gestaan te kijken en te fotograferen toen een torenvalk een einde maakte aan het feestje. In paniek gingen de pestvogels er vandoor en toen we een poosje later ook nog een sperwer zagen rondvliegen was de hoop op een spoedige terugkeer eigenlijk al rap verdwenen. Nog wel een paar uurtjes gewacht maar helaas waren de pestvogels in geen velden of wegen meer te bekennen.

Toen ik zag dat de pestvogels een paar dagen later nog steeds werden gemeld, besloot ik nogmaals te gaan want ja wie weet had ik de kans om nog wat meer foto's te maken en wellicht ook nog mooier.
Op het moment dat ik er aankwam was er geen vogel te bekennen en ik hoorde dat ze wel geweest waren maar dat men al twee uur wachtte op hun terugkomst. Ik besloot om mijn spulletjes toch ook maar te installeren en ik had het amper gedaan toen de pestvogels zich meldden. Eerst weer boven in hun favoriete boompje maar erg verstopt tussen de takken en vervolgens doken ze op de ligusterstruikjes. Lastig om daar mooie opnamen van te maken want ze kropen nogal eens diep in de struiken omdat daar nog besjes zaten. Nog wel een paar leuke opnamen kunnen maken zoals de klassieke met besje in de snavel en een wat creatievere met een jogger op de achtergrond die een mooie gekleurde vlek vormde achter de vogel. Deze keer was de voorstelling helemaal kort, na vijf minuten gingen ze er met hun mooie rinkelende belletjesgeluid vandoor om zich daarna niet weer te laten zien. Maar ik heb ze weer gezien en ik moet zeggen dat ik er van genoten heb deze vogels weer te kunnen bekijken en te horen.