De heikikkers kleuren weer blauw
Een bijzonder fenomeen is het, de heikikkermannetjes die blauw kleuren in de paartijd. Ze hebben die kleur maar een aantal dagen dus je moet goed in de gaten houden wanneer het zover is.
Ook dit jaar heb ik weer kunnen genieten van de kleine blauwe kikkertjes en me tevens weer verbaasd over de enorme hoeveelheden kikkerdril die er dan geproduceerd worden.
Heikikkers (Rana arvalis) zien en fotograferen doe je niet zomaar eventjes, ze zijn klein en vooral ook heel schuw. Op 18 maart had ik maar beperkt tijd maar kon ik in ieder geval wel een paar opnamen maken en ik wist bij welk ven ik moest zijn. Dus eigenlijk even een verkenning en inschatten hoe en waar ik zou moeten gaan zitten om wellicht nog wat mooiere foto's te maken. Er waren ook al klompen kikkerdril te zien, dus duidelijk dat de heikikkers flink actief waren.
In het weekeinde leek het weer niet echt geschikt voor heikikkers maar toen zondag 22 maart het zonnetje er flink bij kwam besloot ik toch nog een keer heen te gaan. Ik was niet de enige die het gebied bezocht, veel wandelaars en mensen met honden hadden hetzelfde plan. Kinderen en honden plonsden even fijn langs de waterkant en weg waren alle kikkers...
Na heel lang wachten verscheen er even weer een kikkertje boven water. Ik vind fotograferen van water wel een extra uitdaging, het maakt veel verschil onder welke hoek je dan fotografeert en door het zonlicht is er natuurlijk ook veel schittering. Hierboven twee keer hetzelfde kikkertje maar met een verschillend standpunt genomen.
Ik had een fotografieplekje bij een wandelpad en dat was echt geen succes want zodra er mensen langskwamen doken de kikkers weer onder water. Dan was het weer wachten tot ze tevoorschijn kwamen, maar dan waren er ook al weer nieuwe wandelaars, met of zonder hond. Ik richtte me maar even op de kikkerdril dat nu in enorme hoeveelheden in het water lag, het doet me aan vroeger denken toen we wel kikkerdril in een grote teil lieten uitkomen en later brachten we de kikkervisjes dan weer in weckflessen naar de sloten, pure natuurbeleving, als kind beleefd en een blijvende goede natuurherinnering.
Omdat de fotografieplek niet rustig genoeg was besloot ik te kijken of ik een plekje kon vinden waar het rustiger was en dat vond ik achter een klein heuveltje. Hier was ik voor wandelaars zo goed als uit zicht en kon ik rustig fotograferen. Er was een kikkertje dat zich niet heel veel van mijn aanwezigheid aantrok en een mooi fotomodelletje was. Prachtige grote ogen hebben de kikkers en eigenlijk geen wonder dat ze daarmee iedere beweging waarnemen. Als je zelf goed kijkt zie je dat het ven mooi weerspiegelt in het oog en er is natuurlijk een mooie weerspiegeling in het water van de kikker zelf.
Nu ik zo'n fijn stil plekje en een meewerkend kikkertje had gevonden kreeg ik de gelegenheid om ook wat meer te experimenteren met de belichting. Het licht weerkaatste in het oog van de kikker en ik heb geprobeerd om dat oog bij de tweede foto extra uit te lichten door de omgeving donkerder te maken. Zelf vind ik die tweede versie interessanter qua belichting en het had nog wel wat meer contrast kunnen hebben, dat moet volgend jaar dan maar.
Tot besluit nog foto's van een ander heikikkertje, ik vind ze zelf heel mooi van kleur en ook het kenmerkende blauw komt hier goed uit en contrasteert mooi met de groene grassprieten en het roodbruine blaadje. En zo heb ik weer getuige kunnen zijn van een bijzonder natuurgebeuren dat ieder jaar opnieuw boeit en waar ik opnieuw van heb genoten, trouwens niet alleen van het zien, maar ook het geluid van heidekikkermannetjes is heel bijzonder, moeilijk te omschrijven, maar mooi te horen op dit you tube filmpje.
Ook dit jaar heb ik weer kunnen genieten van de kleine blauwe kikkertjes en me tevens weer verbaasd over de enorme hoeveelheden kikkerdril die er dan geproduceerd worden.
Heikikkers zien je al van verre en duiken dan snel onderwater |
Na geduldig wachten komen ze weer tevoorschijn |
grote klompen kikkerdril |
Heikikkers (Rana arvalis) zien en fotograferen doe je niet zomaar eventjes, ze zijn klein en vooral ook heel schuw. Op 18 maart had ik maar beperkt tijd maar kon ik in ieder geval wel een paar opnamen maken en ik wist bij welk ven ik moest zijn. Dus eigenlijk even een verkenning en inschatten hoe en waar ik zou moeten gaan zitten om wellicht nog wat mooiere foto's te maken. Er waren ook al klompen kikkerdril te zien, dus duidelijk dat de heikikkers flink actief waren.
In het weekeinde leek het weer niet echt geschikt voor heikikkers maar toen zondag 22 maart het zonnetje er flink bij kwam besloot ik toch nog een keer heen te gaan. Ik was niet de enige die het gebied bezocht, veel wandelaars en mensen met honden hadden hetzelfde plan. Kinderen en honden plonsden even fijn langs de waterkant en weg waren alle kikkers...
Na heel lang wachten verscheen er even weer een kikkertje boven water. Ik vind fotograferen van water wel een extra uitdaging, het maakt veel verschil onder welke hoek je dan fotografeert en door het zonlicht is er natuurlijk ook veel schittering. Hierboven twee keer hetzelfde kikkertje maar met een verschillend standpunt genomen.
Ik had een fotografieplekje bij een wandelpad en dat was echt geen succes want zodra er mensen langskwamen doken de kikkers weer onder water. Dan was het weer wachten tot ze tevoorschijn kwamen, maar dan waren er ook al weer nieuwe wandelaars, met of zonder hond. Ik richtte me maar even op de kikkerdril dat nu in enorme hoeveelheden in het water lag, het doet me aan vroeger denken toen we wel kikkerdril in een grote teil lieten uitkomen en later brachten we de kikkervisjes dan weer in weckflessen naar de sloten, pure natuurbeleving, als kind beleefd en een blijvende goede natuurherinnering.
Omdat de fotografieplek niet rustig genoeg was besloot ik te kijken of ik een plekje kon vinden waar het rustiger was en dat vond ik achter een klein heuveltje. Hier was ik voor wandelaars zo goed als uit zicht en kon ik rustig fotograferen. Er was een kikkertje dat zich niet heel veel van mijn aanwezigheid aantrok en een mooi fotomodelletje was. Prachtige grote ogen hebben de kikkers en eigenlijk geen wonder dat ze daarmee iedere beweging waarnemen. Als je zelf goed kijkt zie je dat het ven mooi weerspiegelt in het oog en er is natuurlijk een mooie weerspiegeling in het water van de kikker zelf.
Nu ik zo'n fijn stil plekje en een meewerkend kikkertje had gevonden kreeg ik de gelegenheid om ook wat meer te experimenteren met de belichting. Het licht weerkaatste in het oog van de kikker en ik heb geprobeerd om dat oog bij de tweede foto extra uit te lichten door de omgeving donkerder te maken. Zelf vind ik die tweede versie interessanter qua belichting en het had nog wel wat meer contrast kunnen hebben, dat moet volgend jaar dan maar.
Tot besluit nog foto's van een ander heikikkertje, ik vind ze zelf heel mooi van kleur en ook het kenmerkende blauw komt hier goed uit en contrasteert mooi met de groene grassprieten en het roodbruine blaadje. En zo heb ik weer getuige kunnen zijn van een bijzonder natuurgebeuren dat ieder jaar opnieuw boeit en waar ik opnieuw van heb genoten, trouwens niet alleen van het zien, maar ook het geluid van heidekikkermannetjes is heel bijzonder, moeilijk te omschrijven, maar mooi te horen op dit you tube filmpje.
Wat een grote hoeveelheden kikkerdril dat gaat nog menig feestje worden.
BeantwoordenVerwijderenJe moet er i derdaad heel veel geduld voor hebben maar het s beloond.👍
BeantwoordenVerwijderenOoooh, wat een mooie reeks Coby!!!! Stuk voor stul 'plaatjes' .
BeantwoordenVerwijderenDat is mooi om te zien Nieske.
BeantwoordenVerwijderenPrachtige serie heb je gemaakt.
Nr 8 en 12 vind ik de mooiste.
Fijne zondag, groetjes Tinie
ha volgens mij ben je een beetje in de war met de namen Tinie :-))
VerwijderenNatuurkieker Coby
Hoi Coby,
BeantwoordenVerwijderenJe hebt je kans wel gegrepen. Mooi dat je de gelegenheid had om het gunstige moment te kunnen benutten. Het is een bijzonder fenomeen, dat je vooral in de laatste foto's goed hebt kunnen vastleggen. Het is nagenoeg onvermijdelijk dat je op een zondag last hebt van wandelende mensen, al dan niet met honden. Nu de adders nog.
Groet, Kees
Dank Kees, ik ben tevreden met deze serie en ja drukte op zondag is niet altijd te ontlopen.
VerwijderenAdders heb ik nog niet gezien, maar dat gaat ongetwijfeld nog wel komen.
Natuurkieker Coby
Wat een mooie foto's heb je weer gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenOh, wat een schitterende opnamen van het heikikkertje en de kikkerdril. Je had wel heel veel geduld nodig met al die wandelaars, ik moest wel even grinniken en zie het al voor me, de kikker komt boven, je hebt hem prachtig in beeld en ja hoor weg is hij, want daar komen weer een paar van die luidruchtige figuren, en dat vele malen.
BeantwoordenVerwijderenSucces met je fotografie!
Dank voor je compliment en je beschrijft de situatie goed, zo ging het in het begin wel een paar keer :-)
VerwijderenNatuurkieker Coby
Mooie foto's van de kikkers met kikkerdril Coby.
BeantwoordenVerwijderenTja wandelaars met honden kunnen de boel flink verstoren, zeker als de honden ook nog eens los lopen.
Ik heb daar zelf echt een vreselijke hekel aan.
Ik vind de reflectie van de kikker bij foto 8, 9 en 10 helemaal geweldig.
Mooie serie hoor.
Groetjes Irma
Jij was precies op tijd, wij waren net te vroeg. Elk jaar weet je het weer prachtig in beeld te brengen.
BeantwoordenVerwijderenHai Coby,
BeantwoordenVerwijderenHet probleem van de natuurfotograaf! Wandelaars, honden, andere fotografen etc, het beste is om direct een ander plekje op te zoeken, anders blijft het aanmodderen. Dan is het helemaal lekker als je een topplekkie vind met een meewerkend onderwerp. Je hebt het kikkertje vast wel bedankt toen je wegging. Want je hebt daar wel een paar hele fraaie foto's aan over gehouden hoor. Ik heb ze nog nooit gezien, want ze zitten niet bij mij in de buurt en er ff snel naartoe gaan, doe je ook niet zo snel. Misschien volgend jaar toch maar eens proberen, want je zorgt wel weer voor inspiratie.
Groetjes,
René
Terwijl ik je serie bekijk, Coby, is het eerste dat me opvalt het mooie heldere water. Dat is op zich al iets om van te genieten. Je heikikkers zijn prachtig. Ik hoop ze ooit nog eens zelf te zien, maar ik wil nog zoveel. Wat een bijzonder geluid maken ze. Je zou nooit zeggen dat dat een kikker is. Foto 2 is mijn favoriet. Ik ga, geloof ik, toch meer voor een lichte ondergrond. Maar al met al een prachtige serie. Groetjes, Joke
BeantwoordenVerwijderenEen bijzonder kikkertje is het, de heikikker. Wat zijn ze klein en schuw.
BeantwoordenVerwijderenje hebt inderdaad geduld nodig, maar je krijgt er wel wat voor terug.
Grappig dat ze in het zuiden van het land eerder blauw kleuren dan in het noorden.
Na een week ben ik nog eens gaan kijken en kon geen kikker en geen dril meer vinden. Heel onwerkelijk.
Groeten, Gonnie
Ik heb dit kikkertje zelf nog nooit kunnen fotograferen Coby maar ik vind ze prachtig om te zien.
BeantwoordenVerwijderenEen schitterende reeks laat je zien waarbij ik foto 8 werkelijk geweldig vind.
Ook het kikkerdril heb je mooi helder en scherp op de foto staan en dat vin dik echt super om te zien.
Helaas erg jammer dat dit alles zo verstoord werd en ik ik heb er ook een spuughekel aan als er schreeuwende kinderen aankomen terwijl jij daar probeert te fotograferen of inderdaad honden die gelijk een snoekduik in het water nemen arghhh.... vreselijk voor iedere natuurfotograaf. Van je serie zelf heb ik enorm genoten :-)
Groetjes, Helma
De aanwezigheid van kinderen in de natuur vind ik eerlijk gezegd wel zo belangrijk dat ik het niet zo erg vind dat ze door hun luidruchtige gedrag dieren wegjagen, ze worden in ieder geval door hun ouders met de natuur in aanraking gebracht. Loslopende honden op plekken waar ze niet los mogen lopen heb ik een stuk meer moeite mee. Maar goed uiteindelijk vond ik mijn rustige plekje en kwam het allemaal wel goed.
VerwijderenNatuurkieker Coby
Dat klopt wel wat je zegt maar er zijn ook ouders die niet zovele met de natuur op hebben en even hard meedoen als de kinderen. Zo heb ik gezien dat er gewoon afval achteloos werd weggegooid ipv het even mee te nemen en later weg te doen. Of dat de ouders in een veld met zonnedauw rondstampte om foto's van de kinderen te kunnen maken. Daar wat van gezegd krijg je als antwoord: Ik ken duit spul niet maar het zal wel weer aangroeien. Daarom ben ik nooit zo erg blij als ik ouders en kinderen zie. Uitzonderingen die wel van de natuur houden zijn er gelukkig ook.
VerwijderenEr zijn vast ouders die niet zoveel op hebben met de natuur, maar ze nemen in ieder geval de moeite om naar een natuurgebied te gaan, dus ik geef ze graag het voordeel van de twijfel tenzij duidelijk is dat ze echt dingen vernielen.
VerwijderenHetzelfde geldt overigens ook voor natuurfotografen, daar zitten er ook genoeg tussen die volstrekt respectloos omgaan met de natuur om maar die mooie foto te kunnen scoren...
Kortom geven en nemen en aanspreken als er echt verstoord wordt en vooral stimuleren dat kinderen al vroeg liefde en respect voor de natuur wordt bijgebracht.
Natuurkieker Coby
Natuurkieker Coby