De heikikkers kleuren weer blauw

Een bijzonder fenomeen is het, de heikikkermannetjes die blauw kleuren in de paartijd. Ze hebben die kleur maar een aantal dagen dus je moet goed in de gaten houden wanneer het zover is.
Ook dit jaar heb ik weer kunnen genieten van de kleine blauwe kikkertjes en me tevens weer verbaasd over de enorme hoeveelheden kikkerdril die er dan geproduceerd worden.

Heikikkers zien je al van verre en duiken dan snel onderwater

Na geduldig wachten komen ze weer tevoorschijn

grote klompen kikkerdril

Heikikkers (Rana arvalis) zien en fotograferen doe je niet zomaar eventjes, ze zijn klein en vooral ook heel schuw. Op 18 maart had ik maar beperkt tijd maar kon ik in ieder geval wel een paar opnamen maken en ik wist bij welk ven ik moest zijn. Dus eigenlijk even een verkenning en inschatten hoe en waar ik zou moeten gaan zitten om wellicht nog wat mooiere foto's te maken. Er waren ook al klompen kikkerdril te zien, dus duidelijk dat de heikikkers flink actief waren.

In het weekeinde leek het weer niet echt geschikt voor heikikkers maar toen zondag 22 maart het zonnetje er flink bij kwam besloot ik toch nog een keer heen te gaan. Ik was niet de enige die het gebied bezocht, veel wandelaars en mensen met honden hadden hetzelfde plan. Kinderen en honden plonsden even fijn langs de waterkant en weg waren alle kikkers...
Na heel lang wachten verscheen er even weer een kikkertje boven water. Ik vind fotograferen van water wel een extra uitdaging, het maakt veel verschil onder welke hoek je dan fotografeert en door het zonlicht is er natuurlijk ook veel schittering. Hierboven twee keer hetzelfde kikkertje maar met een verschillend standpunt genomen.

Ik had een fotografieplekje bij een wandelpad en dat was echt geen succes want zodra er mensen langskwamen doken de kikkers weer onder water. Dan was het weer wachten tot ze tevoorschijn kwamen, maar dan waren er ook al weer nieuwe wandelaars, met of zonder hond. Ik richtte me maar even op de kikkerdril dat nu in enorme hoeveelheden in het water lag, het doet me aan vroeger denken toen we wel kikkerdril in een grote teil lieten uitkomen en later brachten we de kikkervisjes dan weer in weckflessen naar de sloten, pure natuurbeleving, als kind beleefd en een blijvende goede natuurherinnering.

Omdat de fotografieplek niet rustig genoeg was besloot ik te kijken of ik een plekje kon vinden waar het rustiger was en dat vond ik achter een klein heuveltje. Hier was ik voor wandelaars zo goed als uit zicht en kon ik rustig fotograferen. Er was een kikkertje dat zich niet heel veel van mijn aanwezigheid aantrok en een mooi fotomodelletje was. Prachtige grote ogen hebben de kikkers en eigenlijk geen wonder dat ze daarmee iedere beweging waarnemen. Als je zelf goed kijkt zie je dat het ven mooi weerspiegelt in het oog en er is natuurlijk een mooie weerspiegeling in het water van de kikker zelf.

Nu ik zo'n fijn stil plekje en een meewerkend kikkertje had gevonden kreeg ik de gelegenheid om ook wat meer te experimenteren met de belichting. Het licht weerkaatste in het oog van de kikker en ik heb geprobeerd om dat oog bij de tweede foto extra uit te lichten door de omgeving donkerder te maken. Zelf vind ik die tweede versie interessanter qua belichting en het had nog wel wat meer contrast kunnen hebben, dat moet volgend jaar dan maar.

Tot besluit nog foto's van  een ander heikikkertje, ik vind ze zelf heel mooi van kleur en ook het kenmerkende blauw komt hier goed uit en contrasteert mooi met de groene grassprieten en het roodbruine blaadje. En zo heb ik weer getuige kunnen zijn van een bijzonder natuurgebeuren dat ieder jaar opnieuw boeit en waar ik opnieuw van heb genoten, trouwens niet alleen van het zien, maar ook het geluid van heidekikkermannetjes is heel bijzonder, moeilijk te omschrijven, maar mooi te horen op dit you tube filmpje.