Vogelvoederplaats is weer in bedrijf

Vogels voeren in de winter doe ik al jaren, maar in de afgelopen winterperiode heb ik het echt serieus aangepakt en een mooie uitgebreide voederplaats gemaakt. Hoe dat er allemaal uitzag is in deze blog uitgebreid te zien. Het was een zeer succesvol gebeuren en de plaats werd door vele vogels bezocht. De hele winter was het een komen en gaan van gevederde gasten, met als een van de hoogtepunten toch wel het wekenlange bezoek van een groepje Appelvinken (Coccothraustes coccotraustes).

De prachtige Appelvinken waren de voorbije winterperiode voor het eerst te gast in mijn tuin

De voedertafel wordt door een Merel gekeurd aan het begin van het afgelopen winterseizoen

De voedertafel zoals die er in maart 2013 uitzag na een seizoen intensief bezocht te zijn

De voederplaats was dus een groot succes, maar toch ontstonden er nieuwe ideeën. Ik had de voedertafel rijkelijk voorzien van rode appeltjes en een mooie malusappeltjeskrans. Verder werden er diverse vogeltaarten door de vogels verorberd. Overal strooide ik vogelvoer en zonnepitten tussen en aan het eind van de lange winterse periode was de hele voederplek bedekt met voedsel. Naast kijken naar vogeltjes vind ik het fotograferen van vogels leuk en daar begonnen de wensen te komen. Ik zou in mijn eigen tuin de vogels graag zo natuurlijk mogelijk willen fotograferen en daarvoor zou het voer eigenlijk niet in beeld moeten komen.

De uitdaging voor de komende winterperiode  is om te zorgen dat de voederplek er natuurlijker uit zal zien. Ik heb er een hele tijd over nagedacht hoe ik het voedsel op de voederplek buiten beeld zou kunnen houden. De oplossing vond ik toen de boom van de Ransuilen omwaaide met de oktoberstorm. Ik nam een stuk van een mooie tak mee naar huis en legde die op de tafel en daarachter legde ik  een mooi stuk van een andere boom, die ik vorige winter al had gebruikt. In de ruimte tussen beide boomstammetjes strooi ik nu het voer.  De eerste indruk is dat dit een prima methode is om het voer buiten beeld te houden. De vogels zijn er ook wel eens door buitenbeeld maar ze gaan  regelmatig op de stammetjes zitten en zijn dan mooi te fotograferen.

Vorige keer is het me heel goed bevallen om mos te gebruiken op de voedertafel. Het lijkt natuurlijk en als het erg vochtig weer is neemt het veel water op en wordt het met het voer minder een vieze boel.
Ik heb nu extra gebruik gemaakt van mos en ook meer hoogteverschil op de voedertafel aangebracht met behulp van stammetjes en stronkjes die ik met mos heb bekleed. En omdat ik dat toch wel heel leuk vind heb ik ook weer gebruik gemaakt van wat rode appeltjes die ik hen gekregen uit de Brummeltuun.
Zo ziet mijn voedertafel er voorlopig uit en ik ga hem nu uitproberen en kijken hoe deze setting mij zal bevallen. Uiteraard ben ik ook benieuwd of deze plek weer net zo populair zal worden bij de vogels als het geval was in de voorbije winter.

Huismus mannetje

Koolmees

Pimpelmees

Tortelduif

Vink mannetje

De eerste tuinvogels hebben de voederplaats van Natuurkieker inmiddels weer ontdekt  zoals Huismussen (Passer domesticus), Koolmezen (Parus major), Pimpelmezen (Parus caeruleus), Vinken (Fringilla coelebs) en Turkse Tortels (Streptopelia decaoto). Ik heb hier foto's van kunnen maken die al een stuk natuurlijker lijken. De komende winterperiode zal ik vermoedelijk heel vaak met de camera in de aanslag op de uitkijk zitten. Het is een mooi plekje om allerlei fotografiezaken uit te proberen. Daarnaast is het natuurlijk ook best spannend om te kijken wat er allemaal weer op te voedertafel af zal komen. In ieder geval reken ik er op dat ik wel een aantal vervolgblogs zal kunnen maken van deze nieuwe voedertafel.