Een Appelvink in de tuin!

Het winterweer met kou en sneeuw lokte veel vogels naar mijn tuin. Naast algemene soorten als Huismussen, Vinken en Merels zat er af en toe ook een minder vaak voorkomende gast bij.
Zo had ik opeens een paar dagen een Appelvink(Coccothraustes coccothraustes)  in mijn eigen tuintje, dat had ik nog niet eerder meegemaakt en ik was heel blij met dit onverwachte bezoek.

Een Appelvink is zeker geen alledaagse verschijning, ze zijn niet echt zeldzaam, maar wel behoorlijk schuw en houden zich vaak op hoog in de boomkruinen van grote oude bomen. Ze vallen op door hun forse krachtige snavel waarmee ze met gemak kersenpitten  kunnen kraken.
Opeens zag ik deze Appelvink tussen de Huismussen (Passer domesticus) en Vinken (Fringilla coelebs) op de schutting zitten.

Naast kersenpitten en ook wel pruimenpitten voedt een Appelvink zich vooral met Haagbeuk- en Esdoornzaden, rozenbottels en Hulstbessen. Maar op mijn voederplek vielen de de zonnebloempitten ook zeer in de smaak. En de vogel leek ook wel uitgehongerd te zijn want hij at echt heel langdurig op de voederplek.

Het zou kunnen dat het hier ging om een wintergast. Appelvinken die hier broeden blijven meestal in ons land en  trekken alleen bij heel strenge winters wel weg naar het zuiden, terwijl Appelvinken uit noordelijker streken dan juist naar Nederland komen om hier te overwinteren. Hoe dan ook de honger van dit beestje zorgde er  voor dat hij naar mijn voederplek kwam, zodat ik de gelegenheid had om foto's te maken van deze doorgaans nogal schuwe en verborgen levende vogel.

In 2011 was ik al eens in de gelegenheid om een serie foto's te maken van deze prachtige vinkensoort,
zie deze blog. Wekenlang was ik er toen mee bezig geweest en nu had ik er zomaar eentje onverwacht in mijn eigen tuin en ik was er weer even blij mee.
Ze zijn zo mooi om te zien met hun grote snavel en hun prachtige verenkleed, het is trouwens helemaal  een kleurrijke familie al die Vinkensoorten.

Het is een forse Vinkensoort, die met zijn16.5-18 cm groter is dan bijvoorbeeld de Keep, die je hier boven op de achtergrond ziet zitten, die slanker is en 14-16 cm groot kan zijn. De Appelvink heeft niet alleen een flinke snavel, ook zijn kop is in verhouding best groot. Hij heeft daarentegen juist een klein kort staartje en let ook eens op de schitterende blauwe zigzagveren aan de vleugelpunten.

Twee dagen (19 en 20 januari 2013) mocht ik deze mooie Appelvink verwelkomen en daarna heb ik hem helaas niet meer kunnen ontdekken tussen de Vinken, Kepen, Groenlingen en Huismussen.
Het is leuk om te weten dat mijn tuintje en omgeving aantrekkelijk genoeg gevonden wordt door zo'n schuwe schoonheid. Ik hoop de Appelvink nog eens weer te mogen ontvangen en hij mag gerust wat familie meenemen, ze zijn meer dan welkom en mogen ook best wat langer blijven.