Natuurkieker Natuur en Welzijn

Ik ben een enorme liefhebber van wolkenluchten, een strakblauwe lucht betekent misschien wel mooi weer, maar ik vind het saai. Wolken, daar word ik blij van en ik kan er uren naar kijken en mijn fantasie de vrije loop laten en allerlei figuren ontdekken die vervolgens door de wind weer van vorm veranderen. Maar wolkenluchten mooi fotograferen is even andere koek en niet altijd even eenvoudig. Een mooie uitdaging  waar ik me de afgelopen maanden regelmatig mee bezig heb gehouden.  Deze opnamen heb ik gemaakt bij de Blinkerd, een natuurgebied waar ik graag naar toe ga om er insecten en planten te fotograferen. Als is daar zo rondsjouw met mijn camera kijk ik ook wel rond en er zijn daar mooie vergezichten. Maar ja als je dan een foto wil maken is het toch zoeken naar een leuk overzicht. Beide bovenstaande foto's geven vind ik een goed beeld van het gebied en de prachtige wolkenklucht voegt hier zeker wat toe aan de beelden. De allermooiste wolken vind je volg...

Al enige jaren heb ik een flinke bramenstruik in mijn tuin, eentje zonder doornen. Bramen ( Rubus fruticosus) passen heel goed in een diervriendelijke tuin. De dieren mogen dan ook gewoon mee profieren van de Braamstruik, maar zelf hou ik ook veel bramen en ik vind het leuk om vruchten in de eigen tuin te hebben. Eigenlijk is er bijna het hele jaar wel plezier te beleven aan een Braam. In het voor jaar geniet ik van de mooie frisse bladeren die weer tevoorschijn komen. Vanaf half mei komen en de bloemen tevoorschijn die dan drukt bezocht worden door de bijen en hommels die er stuifmeel komen halen. En door het nijvere werk van deze insecten worden ook de bloemen bestoven zodat er vruchtafzetting kan komen.  Zoals gezegd mogen de dieren wat mij betreft ook vrolijk mee eten van de Bramen in mijn tuin. Vanaf augustus zijn de eerste bramen rijp en tot in de herfst blijven er nieuwe bramen komen. Zelf vind ik het heerlijk om ze zo van de struik te eten, of ik pluk een han...

Ik heb al diverse blogs laten zien met foto's die ik  3 september heb kunnen maken in de HBN- fotohut bij de Lemelerberg. Waar ik die dag het meest van genoten heb waren zonder twijfel  de bezoeken van Kruisbekken (Loxia curvirostra), een vogelsoort die ik nog niet eerder had gezien, laat staan gefotografeerd. Nu was er volop mogelijkheid om ze uitgebreid te bekijken en een mooie serie te maken van deze prachtige vogelsoort. Regelmatig kwamen ze met een flinke groep op het water af en we telden er soms wel  twintig tegelijk. We hadden ons nog maar net goed en wel geïnstalleerd in de fotohut toen de eerste Kruisbekken zich lieten zien. Wat een supermooie vogelsoort is het, ik had ze wel eens in de vogelgidsen gezien, maar had me nooit goed gerealiseerd dat ze zo kleurrijk zijn. Met hun 15-17cm is het een forse vinkensoort die bijna net zo groot is als de Appelvinken . Net als Appelvinken kunnen Kruisbekken 2-5 jaar oud worden. Maar kruisbekken hebben een heel an...

Vandaag is het 4 oktober en  is het dus dierendag en is het natuurlijk de bedoeling om je dieren extra goed te verzorgen. Toen ik tussen de middag een broodje zat te eten hoorde ik opeens een bons tegen het raam. Het geluid van een vogel die tegen het raam aanvliegt. Met enig lood in de schoenen ga ik dan altijd kijken wat er precies gebeurd is want zo'n botsing loopt ook wel eens niet goed af. Ik zag aan het raam een heel klein oranjerood veertje kleven en wist zo dat de ongelukkige vogel een Roodborstje was geweest. Toen ik verder rond keek zag ik tot mijn ontsteltenis een Roodborstje op de rug liggen met de pootjes omhoog, maar hij ademde nog wel. Ik was bang dat hij zijn nekje gebroken had en dat het einde verhaal zou zijn voor het kleine diertje. Ik liep naar buiten en pakte het diertje heel voorzichtig op en tot mijn grote opluchting leek het er op dat het nekje van de Roodborst nog goed in tact was. Ik nam het diertje in mijn handen en liet het even rustig zitten...

Sprinkhanen vind ik bijzondere dieren, ze zien er vaak prachtig uit en zijn de moeite waard om eens uitgebreid te bekijken. Dat bekijken valt vaak niet mee wat sprinkhanen houden meestal niet van al die aandacht en springen zo gauw er gevaar dreigt vaak weg in de vegetatie. Maar af en toe lukt het om zo'n diertje eens wat langer te bekijken zoals het geval was bij deze Grote Groene Sabelsprinkhaan (Tettigonia viridissima). Het is al weer even geleden dat ik hem zag namelijk half augustus, maar ik vind het toch leuk om hem of liever gezegd haar nog even te late zien. De Grote Groene sabel Sprinkhaan dankt naam aan de indrukwekkende sabel-vormige legbuis van het vrouwtje. Veel mensen vinden die legbuis maar griezelig en denken dat het dier je daar mee kan steken. Het vrouwtje steekt er echter geen mensen of dieren mee maar gebruikt het om haar eitjes af te zetten in het zand of in boomschors. Het vrouwtje meet inclusief de lange legbuis tot 8cm en daarmee is deze soort de gro...