Scholeksters zijn een luidruchtige vogelsoort

De scholekster (Harmatopus ostralegus) is een forse zwart/witte vogel met een grote stevige oranje snavel, hij is eigenlijk niet te verwarren met welke andere vogel dan ook.
Scholeksters zijn vogels die zich vaak laten horen met een schril en doordringend roepen van "tepiet tepiet", die roep heeft  ze de bijnaam "bonte pieten" of "pieten" bezorgd.

Het schijnt dat scholeksters (Haematopus ostralegus) ieder jaar terugkeren naar hun eigen vaste broedplek. Ieder jaar zie ik op een plek op een van mijn rondjes een paartje scholeksters rondscharrelen en ik mag dus aannemen dat dit dezelfde scholesters zijn die ik ook vorig jaar en de paar jaar hiervoor al heb gezien. Wellicht hebben ze mij ook wel herkent en gedacht, daar is dat mens met die camera ook weer.

In de winter verblijven de meeste scholeksters aan de kust, met name de Waddenkust en bij Zeeland. Oorspronkelijk bleven ze daar ook broeden maar sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw trekken ze ook meer het binnenland in en broeden dan in weilanden en akkerlanden. Het is bijzonder dat je kunt zien aan de snavel of een scholekster altijd aan de kust verblijft of dat hij ook in het binnenland vertoefd. De kustbewoner heeft een wat meer stomp snaveluiteinde door al het timmeren op de harde mossels en kokkels, terwijl de weilandbewoners een snavel hebben met een puntiger uiteinde, die bovendien vaak wat langer is doordat ie met regenwormen vangen minder slijt.

Ik hoop nog eens te ontdekken waar dit paartje scholeksters hun nestje maakt, een nestje dat overigens amper die naam mag hebben,want veel werk wordt er niet gemaakt van de plek waar het vrouwtje de eieren legt. Meestal worden er drie eieren in het nest gelegd en de ouders dragen er samen zorg voor dat de eieren worden uitgebroed en ze blijven ook nog wel een half jaar samen zorg dragen voor hun jongen. Heel zorgzame ouders zijn het en ook best pittige vogels daar waar het gaat om het verdedigen van hun territorium. Ik weet het niet helemaal zeker maar volgens mij was de vogel hierboven een mannetje dat zijn vrouwtje wilde verrassen met een heerlijke dikke regenworm. Het vrouwtje had het echter veel te druk met zelf voedsel zoeken en het lukte het mannetje niet om het vrouwtje in te halen, zodat hij de worm uiteindelijk zelf maar op at.

Onvoorstelbaar trouwens hoeveel regenwormen en andere larven uit de grond werden gepeurd. Ik las ergens dat ze iedere dag zo'n 250 gram aan voedsel naar binnen werken, dat is ongeveer de helft van hun lichaamsgewicht! En moet je nagaan dat ze straks dan ook nog eens jongen groot moeten brengen, je kunt je voorstellen dat voedselgebrek dan snel dramatische gevolgen kan hebben. Hier leek er nu gelukkig ruim voldoende voedsel beschikbaar en voor mij alle gelegenheid om dat gedrag uitgebreid te bekijken en vast te leggen.

Nog lang niet alle scholeksters zijn aan het broeden en hier en daar kom je wel groepjes luidruchtige scholeksters tegen. Af en toe kun je die dan in een gezamenlijke baltsceremonie bijeen zien staan en hun luidste roep ten gehore brengen, zo luid en schril dat het bijna pijn doet aan je oren. Ook 's nachts kun je nu groepjes scholeksters voorbij horen komen, want ook dan houden ze hun snavel niet dicht. Scholeksters kunnen behoorlijk oud worden, namelijk gemiddeld zo'n jaar of zestien en er is wel eens een scholekster geweest die meer dan veertig jaar is geworden. Ik heb natuurlijk geen idee hoe oud dit paartje is maar het zou zomaar kunnen dat ik ze nog diverse jaren terug ga zien.