Staartmezen en Witkoppige Staartmezen

Staartmezen (Aegithalos caudatus europeus) behoren wat mij betreft tot de leukste vogeltjes die je kunt tegenkomen.
Af en toe doen ze ook de tuin aan en dan kun je zien hoe acrobatisch en beweeglijk ze zijn.
Ik vind het echt een cadeautje als ik ze even te gast heb en geniet er dan van om ze bezig te
zien als ze aan een vetbol hangen.

Staartmezen (Aegithalidae caudatus) behoren tot de kleinste soorten vogeltjes met hun 13-16 cm en dat is de grootte inclusief de staart die 7-9 cm lang is. Het zijn grappige beestjes met hun kleine lijfje en hun lange staart, waar ze hun naam aan te danken hebben. Het verenkleed is wit, roze en zwart gekleurd en vooral in de winter als het koud is en ze de veren uitzetten, lijken ze net een verenbolletje met een hele lange staart.

Staartmezen maken heel kenmerkende hoge geluidjes, die je redelijk gemakkelijk herkent als je ze vaker hebt gehoord. Ze zijn zo klein en beweeglijk, dat ik ze in de natuur meestal eerder hoor dan zie en dan is het vaak nog even zoeken waar ze zich precies bevinden. Het onrustige gedrag maakt ze tot een lastig vogeltje om mooi te fotograferen.

Het is daarom extra leuk als ze een bezoekje aan de voedertafel in de tuin brengen. Omdat ze dan vaak op dezelfde plekjes terugkomen, kun je daar wat op inspelen en zo zijn er dan toch wat leuke foto's van ze te maken.
Nu waren er een aantal dagen steeds 2 staartmeesjes en ik hoop dat die mogelijk wel een nestje in de buurt gaan bouwen.

Die nestjes zijn echte kunstwerkjes, een ovaalvormig bouwsel gemaakt van mos, korstmos, pluisjes, veren en zelfs spinrag en wordt vaak gemaakt in een struik of in een vork van takken in een boom zoals op bovenstaande foto.

Staartmeesjes zie je een groot deel van het jaar  in groepjes rondtrekken, al dan niet in gezelschap van andere mezensoorten. Ze trekken van boom tot boom om tussen takken en bladeren te zoeken naar spinnetjes en insecten en ook eten ze wel zaden. Op een voederplaats zijn de vetbollen favoriet.

witkoppige Staartmees

witkoppige Staartmees

In de winter komen er soms ook (groepjes) Witkopstaartmezen (Aegithalidae caudatus caudatus) overwinteren, een zeldzame soort staartmees, die veel op de gewone staartmees lijkt, maar veel meer wit bevat. Vorig jaar dacht ik even zo'n zeldzaam exemplaar gevonden te hebben en ook deskundigen bevestigden in eerste instantie dat het een Witkopstaartmees was, maar helaas werd het later herroepen. Het vogeltje hierboven is een witkoppige Staartmees, een "gewone" Staartmees met een extra wit uitgevallen kop, dat het geen zeldzame Witkopstaartmees is kun je zien doordat er toch nog wat zwart door het wit komt, bij een Witkopstaartmees is de kop echt spierwit zonder ook maar een spoortje zwart.

Staartmezen blijven altijd een beetje in de buurt van de plek waar ze ooit zijn geboren, een reden te meer om te hopen dat deze Staartmeesjes een nestje in de buurt gaan maken.
Staartmezen worden niet oud, de meeste worden gemiddeld maar 2-3 jaar. Ik verbaas me ook altijd over het gewicht van vogeltjes: de Staartmezen wegen 7-9 gram echt heel weinig dus. Dat kleine en fragiele maakt ze vermoedelijk ook extra kwetsbaar, vooral als het heel koud is.