Natuurkieker Natuur en Welzijn

Dag 243 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Wat een fraaie dag was het vandaag, dat begon 's morgens al met nevel over de velden en later op de dag de meest schitterende wolkenluchten. Ik word daar toch wel heel blij van en dit weer mag van mij nog wel een poosje doorgaan, heerlijk!

Dag 242 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Er zijn nogal wat mensen die een hekel hebben aan wespen en die niet begrijpen dat ik ze nog extra verwen ook. Ik heb al vaker verteld dat de wespen absoluut geen interesse in jou hebben als je ze lekkers te eten geeft. Met deze foto wil ik dat nog eens extra demonstreren, je ziet dat ik de appel gewoon in mijn hand houd terwijl er vele wespen op zitten. Ze hebben werkelijk geen enkele behoefte om zich te laten afleiden van het voedsel en vreten ongestoord door. Appels vinden ze trouwens het allerlekkerst, meer nog dan de toch ook heerlijk zoete en sappige druiven.

Dag 241 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Sinds een paar jaar heb ik een klein groentetuintje. Ik probeer van alles uit en dat gaat met wisselend succes. Dit jaar heb ik een  rode peper   en die doet het prima. Leuk al die rode pepertjes te zien groeien. Maar het is ook zeer de moeite waard om de  peperbloemetjes  van de peperplant een goed te bekijken. Een heel schattig bloemetje vind ik. Dat is dus zo mooi van een eigen tuin, je ziet het hele groeiproces .

Dag 240 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Vandaag wil ik even dit kleine  kruisspinnetje  in de schijnwerper zetten. Toen ik het spinnetje zag zitten moest ik weer lachen om wat het beestje vorige week veroorzaakte.  Ik had een afspraak dat iemand iets bij me zou komen afleveren. Het was prima geregeld en op het aangegeven tijdstip zag ik iemand naar mijn voordeur lopen. Een soort Jerommeke met een keurig gel-kuifje. Ik zag hem wat vreemde armgebar en maken toen hij voor de deur stond en vroeg me af wat hij aan het doen was, maar toen hoorde ik de deurbel. Jerommeke regelde het een en ander voor mijn pakketje en toen dat afgehandeld was keek hij me aan en vroeg: "mevrouw u gebruikt deze voordeur vast niet zo vaak." Ik keek hem verbaast aan en hij vervolgde: " ja ik liep net door een heel groot spinnenweb" ik zag dat hij er nog van griezelde. Ik vertelde hem dat mijn voordeur gewoon dagelijks wordt gebruikt en dat een spin zo'n w

Dag 238 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Het grootste deel van het weekend heb ik met mijn neus in de (studie-)boeken gezeten, maar vanmiddag ben ik even een paar uurtjes de natuur in geweest. Ik besloot even naar het Orvelterveld te gaan, een natuurgebiedje in Drenthe. Het is de tijd van de bloeiende hei en ik was benieuwd hoe dit erbij zou staan na alle droogte en hitte. Volgens mij heb ik nog geen plek gezien waar de hei er zo slecht aan toe was dan hier, echt een treurige aanblik van dode en door de zon verdorde struiken, misschien dat er nog net een 10% bloei te ontdekken was.  Geen foto van bloeiende hei derhalve, maar natuurlijk is er altijd wel wat te beleven. In dit geval vielen naast de talrijke vuurvlindertjes de nog in veel grotere getale aanwezige  sprinkhaantjes  op.  Nog niet eenvoudig om ze te fotograferen, maar als er zoveel zijn, krijg je met wat geduld vanzelf een keer de kans om er eentje mooi vast te leggen. Ik vind die kleine spr

Dag 237 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Kijk eens even waarmee ik gisteren zomaar werd verrast, een prachtige  omslagdoek  gemaakt van  schapenwol . Hij is helemaal met de hand gemaakt, van het kaarden van de wol, het verven, het spinnen tot draden en uiteindelijk het breien van deze schitterende wollen doek. Ik heb hem vandaag op deze herfstige dag bijna de hele dag lekker om gehad, echt heerlijk om te dragen en wat een prachtige kleuren hè. Uiteraard natuurlijk een foto van de omslagdoek, waarmee mijn "look a like" wel even wilde poseren. Ik ga hier ongetwijfeld nog heel veel plezier van hebben, geweldig dat je me hier zo mee hebt verrast Ineke, ik ben er superblij mee!

Dag 236 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Langzaam gaan we richting de herfst, je merkt het aan de temperaturen, we hebben weer mooie luchten en ook zie je weer meer  paddenstoelen . Zo zag ik vandaag  hazenpootjes , heel fragiele zwammetjes die je bijvoorbeeld kunt treffen op paadjes waar houtsnippers zijn gestrooid. Hij was eigenlijk al een beetje te ver op zijn retour, maar toch nog leuk om er even een opname van te maken. Ik kan me echt weer verheugen op de paddenstoelentijd,zo fijn om die weer te kunnen fotograferen. Het begin is er in ieder geval en als het nu regelmatig even regent kan het maar zo een prachtig paddenstoelenseizoen worden. Even op de foto klikken voor een mooier en groter beeld.

Dag 235 van mijn 365 dagenproject van  Natuurkieker Natuur en Welzijn. Na het toch wel wat wrede verhaal over de bijenwolf van gisteren, vandaag ter compensatie een "zacht" plaatje. Toen ik gisteren even naar de dode fitis was wezen kijken kreeg ik ook nog een paar mooie  donzige veertjes . Ja iedereen in mijn omgeving weet dat ze me een plezier doen met veren en veertjes. Dit is een heel prachtig  veertje , super zacht, je zou het eigenlijk even moeten kunnen voelen, maar welli cht kun je je er wel een voorstelling van maken als je de foto goed bekijkt. Er is een uitspraak dat iets "vederlicht" is, dan is iets dus heel erg licht. Een veertje weegt ook werkelijk niks, dat was bij het maken van de foto wel heel duidelijk merkbaar. Ieder zuchtje wind wou het veertje meenemen de lucht in. Het was dus even goed zoeken naar een plekje zoveel mogelijk uit de wind.Dat is gelukt en zo krijgt het veertje vandaag de hoofdrol.

Dag 234 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Meestal ontdek ik mijn natuurbelevenissen zelf, maar ik wordt ook regelmatig even getipt. Zo kreeg ik vanmorgen een telefoontje, "ik heb een dode fitis, kun jij daar nog iets mee?" En warempel vanmiddag een berichtje van iemand anders "we hebben wespen die gaten in de grond maken, heb jij daar nog belangstelling voor?". Bij beiden ben ik even wezen kijken en ik heb gekozen voor de  wespen  als onderwerp van  vandaag, maar heel andere wespen dan die op de insectenvoederplek komen. Het bleken  bijenwolven  te zijn, een soort  graafwesp . De vrouwtjes graven een diepe gang met verschillende zijgangen. Ze hebben zich gespecialiseerd in het vangen van bijen. Die bijen vangen ze in de vlucht, waarbij ze tegelijkertijd de bij steken en gif inspuiten waardoor de bij verlamd raakt. Die gevangen bijen worden zoals op de foto te zien is naar de nestgang gebracht. In iedere zijgang komen zo een aantal b

Dag 233 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Het is een drukte van belang bij mijn  insectenvoederplek . Het is te merken dat er veel  wespen  zijn dit jaar en ze hebben elkaar blijkbaar ook verteld waar ze moeten zijn voor eten, want hun aantal neemt nog dagelijks toe. Het zijn hoofdzakelijk "gewone" wespen, maar vandaag zat er ook een  Franse veldwesp  tussen. Die is wat groter en heeft oranje/gele poten en antennen. Hij verzoop bijna in de vogelwaterbak en daar heb ik hem even weer uitgevist. Als wederdienst wou hij wel even voor mij poseren. Het geeft altijd wel een indrukwekkend beeld zo'n vooraanzicht en bovendien kun je de mooie ogen zo ook even goed bekijken. Alle korreltjes op de foto is trouwens vogelvoer want ook de vogels krijgen nog regelmatig even een beetje voer en stellen dat ook op prijs.

Dag 232 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn.  Ik hoorde vanmiddag een interview op de radio NPO1 met componist Bert Barten. Hij maakt muziek met bomen en wil met zijn muziek de mens dichter bij de natuur brengen. Hij vertelde ook dat mensen 50% van het DNA gelijk hebben met bomen. De wetenschap is inmiddels ook zeer geïnteresseerd in wat Barten doet en wil graag met hem samenwerken. Goed dat de natuur zo op een verrassende manier onder de aandacht wordt gebracht.   In dit kader is het ook mooi om het boek van Peter Wohlleben onder de aandacht te brengen, die prachtig heeft beschreven hoe bomen communiceren, absoluut aan te raden om eens te lezen en je te verbazen en wellicht ga je met andere ogen naar bomen kijken.

Dag 231 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. We waren niet rijk bedeeld met zon op deze zondag, maar ik kan nog wel even zorgen voor wat zonnig  geel . Je hebt het nooit voor het zeggen waar vlinders gaan zitten, de ene keer is het op de grond, dan weer op een blad. En soms heb je geluk dat ze op een mooie bloem gaan zitten. Dit  icarusblauwtje  zocht een fraaie  gele rolklaver  uit om op te gaan zitten, daar wilde ik wel even voor op mijn knieën.

Dag 230 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Vandaag had ik besloten om maar eens thuis te blijven en wat in en om huis te rommelen en vooral ook veel met mijn neus in de boeken te duiken.Regelmatig maak ik dan ook even een rondje door de tuin. Tot mijn vreugde zag ik opeens een  bruine winterjuffer , een  libellensoort  die ik niet zo heel vaak zie en die ook redelijk schaars is. De afgelopen jaren zie ik ze echter ieder jaar in mijn eigen tuin. Het bi jzondere is dat ze niet als larve overwinteren maar als volwassen juffer, ze kunnen dus de vrieskou doorstaan. Het is een mooi, maar niet echt een spectaculair diertje om te zien en ze hebben ook een enorme schutkleur, ik vind het altijd een wondertje als mijn oog er opeens op valt. Is het je trouwens wel eens opgevallen dat wanneer je eenmaal eens zelf wat met eigen ogen hebt gezien, dat je het daarna vaker gaat zien en het soms al uit de verte herkent? Zo'n "kijkbeeld" zet zich vast in je h

Dag 229 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. De hete droge zomer is ongetwijfeld ook een grote beproeving voor de  slakken . Ik zie er aanzienlijk minder dan andere jaren en toen het snikheet was kon ik er helemaal geen eentje ontdekken. Blijkbaar weten ze toch plekjes te vinden waar ze veilig zijn voor uitdroging. Als het dan weer gaat regenen zie je ze opeens weer tevoorschijn komen. Zo ook vanmorgen na een nacht met wat regenbuitjes. Deze  huisjessl ak  mocht even fotomodel zijn op een  schildpadbloem . De schildpadbloemen houden ook niet zo van droogte, als ik ze niet af en toe even wat water had gegeven had ik deze foto niet kunnen maken. De slak vond deze bloem niet zo interesssant. Hommels echter kruipen helemaal in de bloem om even wat stuifmeel of nectar te snoepen, maar dat is dan weer niet te zien op een foto, dus alle reden om de slak vandaag maar eens even in de schijnwerpers te zette n.

Dag 228 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Heb je last van  wespen ? Maak dan een  insectenvoederplek  in de buurt van je eigen terras. Al diverse jaren maak ik zo'n voederplek, eerlijk gezegd in eerste instantie voor de vlinders, maar ook andere insecten komen er op af. Mijn ervaring is dat je geen enkele last hebt van wespen als je ze gewoon wat lekkers voorzet. Momenteel lijken ze een voorkeur te hebben voor druiven en appel. Het is ook prachtig om  op zo'n voederplek het gedrag van de insecten rustig te bekijken. De wespen vreten zich met hun flinke kaken helemaal een weg in het fruit, terwijl de vliegen zich meer te goed doen aan het vocht dat ze opzuigen met hun zuigsnuit. Uiteraard is het natuurlijk ook leuk om de camera te richten op tafereeltjes zoals deze en zo hebben we weer een foto van de dag. 

Dag 227 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Nou het heeft heel wat voeten in aarde gehad, maar eindelijk is het dan toch gelukt, een  kolibrievlinder  op de foto gezet. Ik zag overal berichtjes en foto's van mensen die deze toch wel bijzondere vlinder in hun tuin hadden gezien. De afgelopen jaren zag ik ze ook telkens op mijn witte phloxen, maar dit jaar zocht ik de bloemen tevergeefs af. Tot ik een aantal dagen opeens eentje zag vliegen, maar zo druk  en onrustig dat ik niet eens hoefde denken aan een foto. maar ik wist in elk geval dat ze mijn tuin toch nog konden vinden. Zo ging dat een paar dagen achtereen, wel zien en bewonderen maar geen foto's kunnen maken, tot vanmiddag. Uiteindelijk lukte het om nu toch een paar opnamen te maken van deze fraaie en vreselijk ongedurige vlinder en weer zat hij op de witte phloxen, alhoewel nu ook andere bloemen werden bezocht. Ik ben er blij mee dat ik ze toch weer in mijn tuin heb kunnen verwelkomen en n

Dag 226 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. O, wat geniet ik van dit typisch Nederlandse wisselvallige weer. Vanmorgen met de regenjas aan op de fiets en vanmiddag regelmatig zon en mooie wolkenluchten. Gisteren leek het wel herfst en vandaag zie ik dan weer een  koolwitje  in de tuin die  eitjes  aan het leggen is op de look-zonder-look. Wat een variatie en wat knapt alles overal op van de regen die is gevallen, nog lang niet genoeg, maar je ziet dat het plant, dier (en mens) goed doet.

Dag 225 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Het leek vandaag wel wat een herfstdag, geen zon, af en toe wat regen,  18 mm had ik hier vanavond uiteindelijk in de regenmeter. Als je nu in een tentje op de camping staat wil je vast ander weer, maar ik ben hier blij mee en ik zie mijn tuintje er ook enorm van opfrissen. Ik ben tijdens een buitje ook maar even met de camera de tuin in gegaan en heb deze  besjes  van de  kamperfoelie  vastgelegd, een beeld dat volgens mij mooi past bij het herfstige weer van vandaag.

Dag 224 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Zoals ik al vaker heb verteld, ben ik bezig om mijn tuin steeds diervriendelijker te maken. In het kader daarvan heb ik ook de  dropplant (Agastache) een plekje in mijn tuin gegeven. Het is een plant die veel vlinders en bijen trekt. Met de voorbije periode van hitte en droogte, zijn het nog geen flinke pollen geworden. De dropplant werd desondanks vandaag goed bezocht door insecten zoals deze mooie  akkerhommel . Naast aantrekkelijk voor insecten is het ook een mooie plant voor vogels die in de winter graag de zaden uit de uitgebloeide aren komen pikken, dus nooit voor de winter je planten afknippen.

Dag 223 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Ha wat is dat toch een verademing dat we weer wat normale temperaturen hebben. Dat nodigt uit om er even op uit te trekken. Vanmiddag ben ik even naar een natuurterreintje in de buurt geweest. Even kijken hoe het daar met de bloeiende heide was, nou dat is treurig kan ik wel zeggen, veel is verdroogd of verdord door de zon, slechts hier en daar wat toefjes paars. Maar er waren wel massaal  bosmestkevers  aa nwezig en dat vind ik altijd leuk om naar te kijken. Knap werk hoe ze keutels meeslepen die zo groot zijn als henzelf. Ze eten zelf van de keutels en ze graven ze in in een gang voor hun larven die ook van mest leven. Bosmestkevers zijn te herkennen aan hun mooie gladde en metaalachtig blauwe kleur. Ik heb ook nog een filmpje van een met kever gemaakt waarop je de kever druk zie slepen met een konijnenkeutel even op onderstaande link klikken als je het filmpje wilt zien. https://youtu.be/kJJjOVhm-04

Dag 222 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Je ziet niet altijd wat je denkt dat je ziet. Dat bleek maar weer eens toen ik deze foto maakte. Ik zag twee parende  koolwitjes  landen op mijn witte Phloxen. Daar wilde ik wel even een foto van maken, immers een leuk plaatje van witte vlinders op een witte bloem. Het viel me op dat de bovenste vlinder meteen nectar ging halen uit de bloem, dat had ik parende vlinders volgens mij nog nooit zien doen. De ond erste vlinder deed niets en hing er gewoon bij. Na een tijdje vloog het paartje van de bloem en zag ik dat ze elkaar loslieten, de onderste vlinder viel daarbij op de grond. Hij bewoog niet en nieuwsgierig als ik ben moet ik dan even kijken wat er aan de hand is. Tot mijn stomme verbazing zag ik dat de vlinder helemaal geen kop had en dus ook morsdood was. Als je de foto goed bekijkt zie je inderdaad ook dat de onderste vlinder geen kop heeft. Ik heb zo'n bizarre situatie nog niet eerder gezien en vraag

Dag 221 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Met dat bloedwarme weer had ik niet veel trek op eropuit te gaan. Vanmorgen ben ik echter weer eens een paar uurtjes de natuur in geweest, heerlijk! Het is verbijsterend te constateren hoeveel droger het overal in die tijd nog weer is geworden. Hele vennen zijn droog, stroompjes waar je met gemak in kunt lopen en natuurlijk de landerijen waar de gewassen staan te verpieteren. Toch zijn er ook dieren die hi er en daar voordeel hebben van de omstandigheden. Zo was deze prachtige  kievit  druk aan het foerageren op een drooggevallen stuk van een ven. En het was niet de enige kievit die dit plekje had gevonden er liepen er enige tientallen. Als je kieviten vanuit de verte ziet kun je denken dat het redelijk saaie zwart/witte vogels zijn. Als je echter geluk hebt dat ze dichtbij lopen en je hebt er ook nog het juiste licht bij, dan zie je dat een kievit enorm kleurrijk is. Een prachtig verenkleed hebben ze en kievit

Dag 220 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn.  Ik vind het een hele vooruitgang dat we de temperaturen van dertig graden of meer nu voorlopig toch echt achter de rug lijken te hebben. De hoeveelheid regen die er vannacht en overdag is gevallen is met 3 mm veel te weinig om echt van betekenis te zijn, maar alle beetjes zijn welkom. Ik vind het verrassend hoe de vlinders bij een bui echt onzichtbaar zijn verstopt en hoe ze onmiddellijk weer tevoorschijn k omen als het weer droog is. Dit  klein geaderd witje  kwam ook weer tevoorschijn toen het weer droog was na een buitje en ging zitten op een blad waar nog wat regendruppels op lagen. Samen vormen ze voor mij wel de foto van de dag. Het is bij de afgelopen landelijk vlindertelling al geconstateerd, maar er zijn momenteel echt ontzettend weinig vlinders, uitsluitend de witjes zie ik vliegen. Op mijn leverkruid, waar normaal gesproken vooral dagpauwogen en atalanta's vliegen heb ik zelfs nog geen enkele v

Dag 219 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Vandaag heb ik mezelf maar eens even getrakteerd op het allerlekkerste  ijs  dat hier in de omgeving is te krijgen. Je mag me bij wijze van spreken 's nachts wakker maken voor ijs, ik ben er dol op.  Als ik dan op zo'n dag als vandaag dat het 35 graden is bij bakkerij Fledderus in Hooghalen langs kom, ja dan schud ik moeiteloos alle argumenten uit mijn mouw die rechtvaardigen dat ik daar toch echt even moet stoppen. Heerlijk en ze hebben nog heel veel smaken die ik denk ik ook nog maar eens even moet uitproberen de komende tijd.

Dag 218 van mijn 365 dagenproject van Natuurkieker Natuur en Welzijn. Het blijft maar  zonnebrillenweer , echt niet te geloven dat dit zolang duurt. Als de voorspellingen kloppen kan de zonnebril na morgen even wat minder vaak op. En als er dan echt regen valt kan dat nog net op tijd zijn voor deze mooie  Hortentia . Hij heeft wel het geluk gedurende de dag wat schaduw te hebben, maar de droogte begint toch ook zijn tol te eisen. Ik zie er werkelijk naar uit om eens even een paar ferme regenbuien te mogen begroeten en de geur van natte aarde te kunnen ruiken.\