De Kwak(3)- vroeger een exclusieve lekkernij!

Weer een blog met foto's van mijn ontmoeting met een jonge Kwak op 10 juli 2011.
Ik ben nog een paar keer terug geweest om te kijken of ik de Kwak no opnieuw zou kunnen zien, maar ik heb sindsdien taal noch teken van het bijzondere dier gehad.
Maar ik heb nog een stapel foto's waar ik druk mee aan het selecteren  ben en nu dan dus een berichtje met nieuwe foto's.

In de vorige blog  foto's van een wat verborgen zittende jonge Kwak. Ik was hier al heel blij mee, maar het werd nog veel leuker, want de kleine reiger besloot om naar een andere plek te gaan.
Hier ging hij helemaal vrij zitten, dus dat was geweldig, hij zat wel redelijk ver weg, maar er waren zo toch wel acceptabele foto's te maken, vooral toen ik de 500mm met 1.4 converter ging gebruiken.

De Kwak (Nycticorax nycticorax) heet in het Engels Black-crowned Night Heron en in veel beschrijvingen zie je staan dat de Kwak een 's nachts actieve reigersoort is, die een verborgen leven leidt.
Dat zal ook wel zo zijn, zoals de Roerdomp ook onopvallend aanwezig kan zijn. Deze jonge kwak hield zich daar niet aan en liet zich open en bloot midden op de dag zien.
De Nederlandse naam voor de Kwak begrijp ik volgens mij wel; hij maakt namelijk en geluid dat wel wat klinkt als een schreeuwerig"Kwak".

Het schijnt dat er in de veertiende eeuw heel veel Kwakken in Nederland waren. Ik las ergens, dat uit een nota uit 1357 bleek dat er in een moerasbos ten westen van Gouda  maar liefst 2000(!) Kwakken waren gevangen en verkocht voor consumptie. De Kwak was in die tijd een kostbare lekkernij, een delicatesse.
En nu spring je een gat in de lucht als je er onverwacht eentje voor je cameralens krijgt...

Onze jonge Kwak had wel met andere reigersoorten gemeen dat hij moeiteloos een hele tijd op dezelfde plaats kon zitten. Het gaf me goed de tijd om  rustig mijn eigen plaats te bepalen en veel foto's te kunnen maken. Gevolg is wel dat ik een enorme hoeveelheid foto's moet beoordelen en selecteren en bij een zo zeldzame verschijning kan ik slecht wat weggooien.

 

Het is geweldig als je zo maar heel lang oog in oog staat met zo'n bijzonder dier en als zo'n vogel zich dan ook nog zo vrijmoedig gedraagt en zich ogenschijnlijk niets van onze aanwezigheid aantrok.
En hij zag ons wel hoor, we stonden wel enigszins achter struiken maar wel goed zichtbaar voor hem.
Zoals gezegd heb ik veel foto's kunnen maken en daarvan hoop ik binnenkort nog meer te laten zien.