Zonnedauw, vleesetend plantje

Er komen in ons land enkele soorten zonnedauw voor, vleesetende plantjes, die allemaal op de rode lijst van beschermde planten staan. Kleine zonnedauw (Drosera intermedia) en ronde zonnedauw (Dresera rotundifolia) komen vrij algemeen voor en dan is er nog het zeer zeldzame lange zonnedauw (Dresera angkica) dat zeer zeldzaam is. Voor zover ik dat goed heb kunnen beoordelen behoren de plantjes in deze blog allemaal tot de kleine zonnedauw.

Het blijft fascinerend te weten dat we plantjes hebben in Nederland die leven van diertjes. De manier waarop de plantjes aan hun voeding komen is heel vernuftig. De plantjes hebben blaadjes met kleine uitsteeksels waaraan kleverige druppeltjes hangen. Argeloze insecten die landen op de blaadjes, wellicht aangetrokken door de verleidelijk glinsterende druppeltjes, zijn reddeloos verloren als ze in de de kleverige druppeltjes terecht komen. Het plantje krult zijn blad om het slachtoffer heen en geeft verteringsstoffen af waarna de plant vervolgens de opgeloste voedingsstoffen van het insect weer opneemt.

De kleine zonnedauw is echt klein en je moet derhalve een flinke buiging maken, wil je het goed kunnen bekijken. Beter nog is om er vervolgens je macrolens op te richten en zo de mooie details van het plantje zichtbaar te maken. Vaak is de roodgekleurde zonnedauw in gezelschap met het heldergroen van moeraswolfsklauw (Lycopodiella inundata) dat in Drenthe net als het kleine zonnedauw vrij algemeen voorkomt.

Hoewel het kleine zonnedauw dus een dodelijk gevaar is voor insecten, kan het er ook nog eens extra verleidelijk uitzien als het getooid is met buitengewoon lieflijke kleine witte bloemetjes. Die bloemetjes maken de aantrekkingskracht voor insecten natuurlijk nog groter. De zonnedauw geniet zo dubbel van de aanwezigheid van insecten, zowel voor de bestuiving als voor het voedsel.

Fotografisch gezien vind ik het een zeer aantrekkelijk, maar zeker ook uitdagend plantje om te fotograferen. De kleur, de vorm en de glinsterende druppeltjes vragen er gewoon om dat je het fotografeert. Zoals gezegd ook een uitdaging, het is heel klein en vaak is het lastig om uit de wirwar van kleine blaadjes en uitsteeksels met druppeltjes een mooie rustige compositie te halen. Als het echter lukt zijn er prachtige plaatjes te maken en dus ben ik er de afgelopen tijd regelmatig even weer mee bezig geweest. Veel opnamen zijn in de prullenbak verdwenen, maar af en toe was ik best blij met het resultaat.

Het is zo leuk om steeds maar weer bezig te zijn met die kleine bijzondere plantjes, soms wil het helemaal niet en opeens krijg ik dan iets in beeld waar ik al die tijd naar zoek. Volgens mij is zonnedauw ook een van die dingen waar ik nooit op uitgekeken raak, Het is ook een geweldig oefenonderwerp om je kennis en kunde van de macrofotografie mee te vergroten.
De laatste foto is van de moeraswolfsklauw, bijna een abstracte foto, ik vond het zelf boeiend vanwege de lichtval en de mooie druppeltjes.