Heideblauwtjes

Het heideblauwtje (Plebeius argus) is een schitterend klein vlindertje van 20-23mm. Het is een kwetsbare soort die lang niet overal te zien is. Echter op plekken waar hij wel voorkomt kan dat soms in grote aantallen zijn. Zo was dat 20 juli ook op het Dwingelderveld, tientallen heideblauwtjes dartelden daar rond op die warme zomerochtend.

Het mannetje en vrouwtje heideblauwtje zijn verschillend van kleur, dat kun je goed zien als je ze als paartje aantreft. Het mannetje is aan de onderzijde grijs met blauw en het vrouwtje is aan de onderzijde bruin. Altijd leuk trouwens om paartjes te treffen als je vlinders wilt fotograferen. Diverse paartjes waren er te vinden en eigenlijk verbaasde dat niet gezien de tientallen vlindertjes die er rondvlogen.

De heideblauwtjes zijn nog kleiner dan de icarusblauwtjes (Polyommatus icarus), waar ik onlangs al eens deze blog van liet zien. Maar o wat zijn ze mooi, wellicht nog wel mooier dan de icarusblauwtjes en dus een plezier om je daar een paar uurtjes met de camera mee te vermaken. Hierboven een vrouwtje op de dopheide, je ziet dat het heidevlindertje eigenlijk helemaal op gaat in zijn omgeving.

Met zoveel van die rondfladderende kleine vlindertjes is het toch nog goed zoeken naar mogelijkheden om ook echt mooie foto's te maken. En dat was nog knap lastig, de vlindertjes zijn klein en vaak zitten er allemaal storende takjes en dergelijke in de buurt. Ook is het daarnaast dan nog zoeken naar het juiste licht. Wel een mooie uitdaging hoor, ik heb me er dan ook prima mee vermaakt en ben bijvoorbeeld best blij met bovenstaande foto's.

De mannetjes vallen met hun hemelsblauwe bovenzijde aanzienlijk meer op dan de bruine vrouwtjes.
De mannetjes waren in hun jacht op vrouwtjes ook een stuk rustelozer en daardoor heb ik een stuk minder mannetjes voor de lens gehad. Een beetje jammer want ze zijn prachtig, gelukkig zijn er nog wel een paar leuke opnamen van, maar ik kreeg niet echt de kans om ze uitgebreid als fotomodel te kunnen gebruiken.

Nog maar een paar opnamen van een vrouwtje heideblauwtje, dat meer belangstelling had voor de nectar dan voor de mannetjes in haar omgeving. Soms had ik geluk dat een vlindertje wat langer op een bloem bleef zitten zodat ik er even wat meer aandacht aan kon besteden. Ik merk dat ik het eigenlijk steeds leuker begin te vinden om veel aandacht aan een enkel onderwerp te besteden. Het is in alle opzichten leerzaam, je leert het onderwerp beter kennen en ook krijg je zo meer ervaring in het zoeken van een juiste compositie.

Tot besluit nog een paartje heideblauwtjes, twee prachtige exemplaren waarbij heel fraai de verschillen tussen het mannetje en het vrouwtje te zien zijn. Het waren nogal onrustige typetjes, waarbij het vrouwtje het voortouw had. Toen ze op de dopheide zaten deden ze niet anders dan rondjes draaien, lastig, maar ook wel handig want er kwamen zo vanzelf momenten dat ze even heel mooi voor me poseerden.
Zo had ik een paar uurtjes heerlijke natuurbeleving, op een gegeven moment kwam de zon er volop bij en liepen de temperaturen fors op, tijd om zelf de schaduw en een waterfles op te zoeken en de oogst thuis te bekijken.