Genieten van vogels in de winterzon

Ik vertel natuurlijk niets nieuws als ik zeg dat we een buitengewoon zachte winter hebben.
Zelf behoor ik dan nog tot de gelukkigen die nog een beetje sneeuw heeft gezien, maar verder stelt het niet veel voor met het winterweer. Eigenlijk vind ik het maar saai op deze manier, echter als de zon er bij komt is het natuurlijk best aangenaam en aantrekkelijk weer om er nog even op uit te trekken.

Van zo'n zonnige winterdag op 2 februari heb ik inmiddels al twee blogs laten zien, namelijk ruzie bij de Nijlganzen en een blog gewijd aan de Wilde Eenden.Er waren echter meer vogels te zien zoals bijvoorbeeld deze Zilvermeeuw (Larus argentatus). Geen fotografische hoogstandjes maar het was wel heel leuk om om even een tijdje naar de Zilvermeeuw te kijken. Hij stond verwoed te trappelen om zo wormen te verleiden te voorschijn te komen. Dat lukt wonderwel en de ene na de andere worm werd opgepeuzeld. Af en toe werd er ook even lekker gewapperd met de vleugels, kortom een mooi natuurschouwspel.

Ik heb al laten zien dat er flink geruzied werd bij de Nijlganzen (Alopochen aegyptiacus) maar ik kreeg ook nog wel de kans om wat foto's te maken die de Nijlganzen in volle glorie tonen.
Alle vogels zijn op dit moment in hun mooiste verenkleed, logisch natuurlijk als je indruk wilt maken p je partner. In deze periode kun je daarom ook het beste zien hoe mooi een Nijlgans eigenlijk is. Ik weet dat veel mensen niet zo dol zijn op Nijlganzen maar het zijn wel vogels met een prachtig verenkleed. Deze Nijlganzen lieten dat ook even heel mooi aan mij zien en het winterzonnetje liet het verenkleed nog eens extra stralen. Verbazingwekkend trouwens hoe deze kleurrijke vogels toch altijd enorm gecamoufleerd blijken te zijn op een akker, voor je het weet kijk je ze over het hoofd.

Meerkoeten ((Fulica atra) vind ik lastige vogels om mooi op de foto te krijgen met hun donkere verenkleed en witte bles. Ik heb er dus maar weer eens de camera op gericht toen er een groepje aan het rondscharrelen was op de wallenkant en in het water. Net als Nijlganzen kunnen Meerkoeten ook felle gevechten met elkaar hebben maar nu ging het er vreedzaam aan toe en waren er geen schermutselingen.

Leuk was ook de aanwezigheid van een jonge Waterhoen (Gallinula chloropus). De kenmerkende rode bles van een volwassen Waterhoen ontbreekt nog, waardoor je je zou kunnen afvragen met welke vogel je wel niet te maken hebt. Heel veel vogelgidsen laten niet de kenmerken zien van een onvolwassen, juveniele vogel.
Het zal vermoedelijk niet lang meer duren voor de rode bles verschijnt. Het is een heel algemene watervogel en een leuke verschijning met zijn lange tenen en een parmantig wit staartje die het waterhoen voortdurend op en neer beweegt. De vogels zijn heel handig met die lange tenen, ze lopen er mee over de watervegetatie en zoals op de foto te zien is lopen ze ook met gemak tegen een tak op. Voor het waterhoen is het goed dat er weer eens een zachte winter is, waterhoentjes kunnen slecht tegen strenge winters en er zijn de afgelopen paar winters dan ook heel wat waterhoentjes gesneuveld.