Spreeuwen nemen Duivelswandelstok in bezit

Onlangs  streek er een grote groep Spreeuwen neer op de Duivelswandelstok.
Ik had de besjes eigenlijk toegedacht aan de Kramsvogels en Koperwieken, maar daar hadden de Spreeuwen dus geen boodschap aan....

 Spreeuwen zijn niet altijd even geliefd, het is een spectaculair gezicht als je ze in grote groepen ziet zwermen in de lucht, maar als ze jouw buurt uitgezocht hebben als slaapdomein en alle onder poepen, is het toch even weer minder leuk. En ja, als ze opeens je kersenboom in de gaten krijgen ben je ook meteen van je kersen af.

Spreeuwen zijn wel heel mooie vogels om te zien en vooral nu ze in hun verse winterkleed zitten met de fraaie witte punten aan de veren, zijn ze echt prachtig. En als dan ook de zon er nog op schijnt zie je ook de paarsige en groene gloed oplichten. De witte vlekken slijten er in de winter af en dan ontstaat een mee egaal verenkleed, met wel de paarse en groene glans.

Spreeuwen zijn zo'n 21 cm, hebben een scherpe, relatief lange snavel, die bij volwassen exemplaren geel is en bij jonge vogels donker van kleur.  Ze worden niet heel oud, zo'n vijf jaar. Het zijn vogels die altijd in groepen bijeen zijn en soms dus echt enorme zwermen kunnen vormen. 
Spreeuwen kun je overal tegen komen, zowel in de stedelijke gebieden, als op het platteland evenals in de kustgebieden.

Spreeuwen zijn behoorlijk veelzijdig met kun eten. In het voorjaar bestaat het menu vooral uit insectenlarven, slakken en (regen-)wormen en vanaf de nazomer eten ze bessen en andere zachte vruchten en dus ook besjes van de Duivelswandelstok en de Hulst.

Ook wat het maken van geluiden betreft, is de Spreeuw een veelzijdig beestje. Het kunnen enorme lawaaimakers zijn, als er een groep in een boom vlak bij neerstrijk, kun je hun onophoudelijke gekwetter luid en duidelijk meekrijgen, ze kunnen echt een enorme herrie maken. Aan de andere kant kunnen ze ook ook heel mooi zingen en allerlei imitaties doen. Het maakt ze zo toch tot een boeiende vogelsoort vind ik.

Op de foto hierboven een Spreeuw in de Hulst, nog een beetje sneeuw er bij en je hebt een mooi kerstkaartje. De Spreeuw lette even niet goed op en kwam met zijn kop in een enorm spinnenweb terecht, een nogal amusant gezicht en hij wist zich er even geen raad mee.

Het is verbazingwekkend hoeveel Spreeuwen je opeens in je boompje krijgt als er zo'n groep neerstrijkt. Het is dan een onophoudelijk door elkaar gekrakeel  en gekibbel. Een mooi tafereel waar ik even uitgebreid van heb genoten. En ze hebben warempel ook nog wat besjes laten zitten, dus komt er misschien ook nog wel bezoek van de Koperwieken en Kramsvogels.