Insecten profiteerden van het nazomerweer

Toen het eind september opeens mooi nazomer weer werd ben ik nog eens weer naar een van mijn favoriete  natuurgebiedjes geweest om te kijken of er nog iets leuks te zien was.
Het was er heerlijk rustig, er komen sowieso niet zoveel mensen omdat je er niet echt kan rondwandelen, daar is het te klein voor. Het is echt een stukje waar je een beetje moet slenteren en gewoon wat rondstruinen.
 

Dit ronddwalen leverde in ieder geval vele Kleine Vuurvlinders op. Het zijn maar kleine vlindertjes en als ze de vleugeltjes tegen elkaar houden vallen ze amper op en blijken ze een geweldige schutkleur te hebben.
Hier boven een gaaf exemplaar en een gehavende oudere vlinder waar de tand des tijd al aan af te zien is. 

Als de zon schijnt en de Kleine Vuurvlinders hun vleugeltjes uitklappen om volop warmte van de zonnestralen op te vangen, dan weet je meteen waar deze vlinders hun naam aan te danken hebben.
Het is werkelijk net of ze een vlammetje zijn, het lijkt wel lichtgevend die oranje kleur!
Mooie vlindertjes zijn het die tot laat in het seizoen te zien zijn.

Er waren ook volop sprinkhanen te vinden en daar heb ik uiteraard ook uitgebreid aandacht aan besteed want sprinkhanen behoren tot de beestjes die ik erg leuk vind om te fotograferen.
En het geluk was mij goed gezind op sprinkhaangebied. Op de bovenstaande foto's een Schavertje, een klein sprinkhaantje, dat zeldzaam is en vooral te vinden is op de Veluwe, de Utrechtse Heuvelrug en de heidegebieden in Noordoost Nederland. En dus ook te vinden in mijn kleine natuurgebiedje in Drenthe, voor mij de eerste keer dat ik dit beestje aantrof en leuk dat het juist in dit natuurterreintje gebeurde.

De meest voorkomende sprinkhanensoort in dat  gebiedje is het Knopsprietje, net als het Schavertje ook een klein sprinkhaantje, maar in tegenstelling tot het Schavertje komt hij in veel meer kleurstellingen voor.
Hierboven een groen Knopsprietje tussen het Roodbekertjesmos. En het mos met de rode hoedjes is toch ook steeds weer leuk om vast te leggen, dus ook daar nog eens apart voor op de knieën.

Er sjouwde en vloog ook een  Rupsendoder rond, dat was niet zo vreemd want Rupsendoders komen  vooral voor in heidelandschappen en ik bevond me inderdaad in een klein heidegebiedje.
De Rupsendoder is een wesp die tot de graafwespen behoord. Waarschijnlijk was hij op zoek naar een prooi in de vorm van een rups. Zo'n prooi wordt dan verdoofd en naar een gang die ze in de grond hebben gegraven gesleept en vervolgens legt de wesp dan een ei op de rups, de larve die daar uit komt heeft de rups dan als voedsel. Het is dus duidelijk eten en gegeten worden in de natuur en bepaald niet alleen maar vreedzaam naast elkaar leven...

Er waren ook nog heel wat heidelibellen te bespeuren en dat vind ik toch ook wel steeds weer een uitdaging om die even mooi vast te leggen met mijn camera. Vaak zitten ze op een plek die ik niet zo heel mooi vind, of nog erger ze gaan helemaal niet zitten...
Maar het lukt me om een paar Steenrode heidelibellen vast te leggen op een wijze waar ik best mee leven kan, ik ben er tevreden mee en het blijven mooie beestjes om naar te kijken.

Het is merkwaardig en ik weet niet of anderen dat ook hebben, maar als ik iets nieuws ontdek in de natuur, ga ik dat daarna opeens vaker zien. Zo ook met eitjes leggende sprinkhanen, dat had ik nog nooit gezien en nu twee dagen achter elkaar. Eerst een vrouwtje Gewoon Spitskopje en de dag er na een vrouwtje Knopsprietje, dat op deze foto's te zien is.

Het Gewoon spitskopje legde haar eitjes met haar sabelvormige legapparaat  in dood hout.
Het vrouwtje Knopsprietje legde haar eitjes in het zand en ik verbaasde me er over dat ze daarvoor haar achterlijf daarvoor helemaal in het zand drukte. Denk overigens niet dat ik meteen zag dat het Knopsprietjes eitjes aan het leggen was, ik was in eerste instantie gewoon heel blij dat het beestje zo goed wilde poseren en pas daarna zag ik wat de reden was...
En ja dan ga je toch even weer met extra aandacht zo'n beestje observeren en met nog meer concentratie ook nog proberen om dit bijzondere tafereel mooi vast te leggen en dat valt nog niet mee met zo'n klein beestje.
De volgende blog zal vooral paddenstoelen bevatten die ik in het stukje bos van dit natuurgebiedje  tegen kwam.