Grote Zilverreigers in de Witte Venen

Onlangs was ik in natuurgebied de Witte Venen, dat ik niet zo heel frequent bezoek, maar wel zeer de moeite waard om er af en toe eens wat rond te struinen. Als het veel geregend heeft kun je er echter met goed fatsoen niet lopen omdat het dan zeer modderig is, vandaar dat het nu ook al weer een tijdje geleden was dat ik er voor het laatst was.
Maar met het mooie nazomerse weer heb ik mijn geluk daar maar eens weer beproefd en ik moet zeggen dat ik het behoorlijk trof met de leuke dingen die ik heb gezien.

Zo waren er maar liefst drie Grote Zilverreigers te bewonderen, prachtige dieren vind ik het, maar het smetteloos witte verenkleed bezorgt je als fotograaf wel vaak hoofdbrekens om het dier goed belicht vast te kunnen leggen.
 Ook deze foto's zijn niet helemaal super, maar toch ben ik er heel blij mee want ze laten wel heel mooi zien welk een prachtig schouwspel ik had. De Grote Zilverreiger op bovenstaande foto's ging er al voortijdig vandoor, maar gaf mij daardoor een fijne kans voor vliegbeelden. Vooral ook in de vlucht zie je hoe sierlijk deze vogels zijn met die statige, langzame vleugelslagen, ik geniet daar steeds weer van...

De tweede Grote Zilverreiger stond nog vredig bij de oever te suffen, toen er een derde Grote Zilverreiger al schreeuwend met een strak uitgestoken nek en lange dolkvormige snavel recht op hem af kwam vliegen.
Duidelijk geen vriendjes en ook nummer twee ging op de wieken, oftewel op de vlucht. En zo opnieuw kans om vliegende Zilverreigers op de foto te zetten.

Uiteindelijk keerde rust terug toen iedereen zich in zijn eigen territorium teruggetrokken had. Hierboven staat een van de rivalen bij te komen van alle commotie en hoopte  misschien nog wel een lekker hapje te kunnen bemachtigen.

Zo'n hapje zou een  Groene Kikker kunnen zijn. De kikker op de foto liep geen gevaar want die was nog wel een eindje uit de buurt van de reiger. Bovendien was ie zeer alert, ook mijn aanwezigheid vond de kikker blijkbaar bedreigend, want na deze foto verdween hij met een grote sprong in het water, om zich daarna niet meer te laten zien.

In het gebied loopt ook een kudde met Schotse Hooglanders, die de vegetatie op een natuurlijke manier op orde houden.
Het zijn dieren, die ik altijd met enige omzichtigheid benader, want ik heb wel respect voor hun grote formaat en enorme horens. Ik heb er nog nooit problemen mee gehad, maar ik vind het helemaal niet erg als ik zie dat ze helemaal aan de andere kant van het water zijn...

Tot besluit nog een paar foto's van Wilde Eenden. Ik ben vaak niet zo blij met Wilde Eenden want het gebeurt regelmatig dat ze met veel bombarie het luchtruim kiezen en dan met hun paniekerig gedrag ook andere vogels op vlucht jagen. Ook nu vonden ze dat mijn aanwezigheid toch wel heel angstaanjagend was, terwijl ik nog op een behoorlijke afstand was en er was al een groepje eenden weggevlogen.
Ik hoorde dat er nog meer zaten achter de rietkraag en gokte er op dat ze daar zo achter vandaan zouden komen. Hierdoor stond ik al helemaal klaar om foto's te kunnen maken.
Ik ben zelf best blij met deze actiebeelden van de Wilde Eenden, waarop je goed kan zien met hoeveel spektakel ze allemaal de lucht in gaan.
In volgende blogs nog meer over wat er in de Witte Venen is aan te treffen...