Rondje Groningen - Breebaartpolder

In de Breebaartpolder verblijven vaak grote groepen vogels en daarom neem ik, als ik in de buurt ben, graag even een kijkje in de Vogelkijkhut die daar gemaakt is om te kijken wat er allemaal is.
Soms heb je geluk en zitten er vogels wat dicht in de de buurt, maar je kan ook treffen dat ze allemaal gekozen hebben voor de overkant van het water. Als dat het geval is, heb je absoluut minimaal een verrekijker nodig en liefst een telescoop. Een verrekijker is trouwens altijd aan te raden, als je de natuur intrekt. Het blijft iedere keer een verrassing wat je aantreft en dat maakt het altijd weer extra spannend.
Voordat je bij de vogelhut bent, moet je eerst de dijk over en op de de dijk zijn altijd schapen en die moeten natuurlijk ook op de foto.

Een schaap op de dijk

Vanuit de Vogelkijkhut was er zicht op honderden Brandganzen, die ook nog eens redelijk in de buurt zaten. Ik vind ganzen mooie vogels om naar te kijken en hun gedrag een tijdje te bestuderen. Het is trouwens niet alleen leuk om naar te kijken, ook het luisteren naar het voortdurende gegak van al die ganzen vind ik prachtig. Ik had het dus best naar de zin met zoveel Brandganzen om naar te kijken en te luisteren.

Met zoveel ganzen op een kluitje, valt het gek genoeg nog tegen om echt heel mooie foto's te maken. 

Het wordt heel snel een rommeltje, of de verkeerde vogel is scherp. Bovenstaande foto's geven echter wel een aardig beeld van de bedrijvigheid van de ganzen. Het overgrote deel van de Brandganzen zijn wintergasten en die trekken in april/ mei weer weg naar noordelijke streken om daar te broeden. Een heel klein aantal broed sinds enige tientallen jaren ook in Nederland. De meeste Brandganzen die nu nog in de Breebaartpolder aanwezig waren zullen binnenkort dus ook wel vertrekken naar hun noordelijker gelegen broedgebieden. Brandganzen kunnen tot zo'n 20 jaar oud worden.

Paartje Wintertaling: mannetje is  kleurrijk, vrouwtje herkenbaar aan groene spiegel

Het Wintertalingmannetje toont zijn prachtige verenkleed

Op redelijk korte afstand was ook een paartje Wintertaling aan het foerageren. De Wintertaling is de kleinste eend die we in Nederland kunnen aantreffen, het is zelfs de kleinste eend van Europa. EenWintertaling kan 34-38 cm groot worden. Het vrouwtje is onopvallend bruin gekleurd, zoals zoveel vrouwtjeseenden, en is van andere vrouwtjes het best te onderscheiden aan de groene "spiegel" aan de vleugels.

Die "spiegel" is bij het vrouwtje van de Wilde eend bijvoorbeeld donkerblauw en aan weerszijden afgezet met een witte band.

Het mannetje Wintertaling heeft een prachtig gekleurd broedkleed, waarbij de groene vlek/streep op de kastanjebruine kop het meest kenmerkend is. Het is echt een vogel die je uitgebreid moet bekijken en genieten van het prachtige verenkleed, ik vind het een van de mooiste eendjes.

Een Wintertaling kan 10- 15 jaar oud worden.

Een Watersnip zie je niet iedere dag

Maar er zat nog een verrassing dicht bij de kijkhut. Ik zag opeens iets scharrelen tussen het gras, en toen ik goed keek zag ik dat het een Watersnip was. Een fijne waarneming, want Watersnippen leven bij voorkeur nogal wat verborgen, en verstoppen zich meteen tussen het gras als ze onraad bespeuren.

Ze hebben een enorme schutkleur, zodat je ze vaak alleen opmerkt als ze bewegen, en dat deed deze Watersnip gelukkig.

Een Watersnip heeft een opvallend lange rechte snavel

Als de Watersnip wegkruipt is hij amper te zien

De Watersnip is zo'n 25-28 cm en vooral herkenbaar aan de zeer lange rechte snavel en de in verhouding korte poten, het geeft hem zo een kenmerkend uiterlijk. Hij heeft een bruin gestreept verenkleed, dat hem een enorm goede camouflage geeft tussen het gras en dat is op de foto's ook wel te zien. Het is een schaarse broedvogel die sterk in aantal achteruit is gegaan. Ze zoeken hun voedsel in het water en plekken met zachte modder, dus ze hebben natte gebieden nodig als moerassen, natte heidegebieden en ondiepe waterplassen en zoeken daar naar wormen en ook wel insecten. Watersnippen kunnen 5-10 jaar oud worden.

Een zwart lammetje op de dijk

Dus een aantal leuke vogels gezien. Er zaten ook nog bijvoorbeeld Kluten, maar die zaten veel te ver weg voor een fatsoenlijke foto. Ik zou nog wel heel graag eens de kans krijgen om Kluten eens echt mooi te kunnen fotograferen dus zo blijft er altijd wel weer wat te wensen over, maar weet je van te voren nooit wat je voor de camera zult krijgen.

Het lam hierboven leende zich gewillig voor een fijn lenteplaatje, daar hoefde ik weinig moeite voor te doen en het blijft toch aandoenlijk, zo'n klein beestje wil je toch op de foto zetten....