Eindelijk foto's van de Appelvink

O, wat ben ik blij!
Eindelijk is het me gelukt om mooie foto's te maken van de prachtige, maar schuwe Appelvink....
Al regelmatig  deed ik pogingen om een Appelvink te verschalken en zat ik geduldig te posten met de camera in de aanslag. Maar als ik er dan helemaal klaar voor zat, kwamen ze niet, of bleven ze op grote afstand in een hoge boom zitten.

Vaak zitten Appelvinken onopvallend boven in een boomkruin

Nog erger was het, als ik er niet was en anderen de Appelvink wel van dichtbij zagen.
En dan de situatie, dat hij wel kwam en ik te gretig en abrupt de lens op het beestje richtte en er daardoor persoonlijk voor zorgde, dat hij de hoge bomen weer invloog...
Maar nu is het dan toch gelukt om deze schitterende vogels op de foto te zetten. Met z'n tweeën kwamen ze ruim binnen gewenste afstand zodat ik naar harte lust kon fotograferen en ook het licht speelde fijn mee.

 

De Appelvink is een forse vogel van 17-19 cm. Ze hebben in verhouding tot hun lijf een opvallend grote kop en een enorme dikke snavel die 's winters geel is maar in de zomer metaalachtig glanzend blauw. Hij heeft een korte staart met een opvallende witte eindband. De hoofdkleuren van de Appelvink zijn beigebruin en roestbruin, met daarnaast zwarte keelvlek, grijze halsring, witte versieringen en aan de vleugels een fraai gevormde blauwzwarte verenband. Appelvinken worden niet heel erg oud, de meesten worden 2-5 jaar.

Kijk eens hoe deze kleurrijke vogel toch weinig opvalt in zijn omgeving

De Appelvink is geen alledaagse verschijning en toch is het geen echt zeldzame soort. De reden dat je ze niet vaak ziet is dat ze vaak hoog in de boomkruinen zitten en als ze al op de grond zitten om te foerageren, vallen ze ook amper op. Dat vind ik overigens ook van de gewone Vinken, die kunnen ook zo onopvallend rondscharrelen. Ondanks het  kleurrijke verenkleed van de Appelvink, valt hij  helemaal weg tegen de achtergrond als hij op de grond zit te foerageren.

Let op het fraaie verenkleed met de vele kleuren. Heel mooi vind ik zelf de donkerblauwe vleugelveren, die een zeer bijzondere vorm hebben. Volgens mij zul je dat met het blote oog nooit kunnen waarnemen, hoogstens als je gebruik maakt van een verrekijker of telescoop, of als je er een foto van maakt.

Dat is toch wel een leuk aspect aan fotografie, dat je allerlei details zichbaar maakt, die je anders nooit zou zien of opmerken.

Er komen zo rond de 9000 broedparen voor in Nederland en er is een stijgende tendens te bespeuren doordat de Nederlandse bossen verouderen en daar profiteren  de Appelvinken van. Wat open, oude loofbossen of lanen en parken met oude bomen en wat struikachtige ondergroei, daar houden Appelvinken van. Haagbeuken en Kersenbomen zijn ook favoriet en in Zuideuropa zie je ze veel in Olijfgaarden en Amandelboomgaarden en opvallend genoeg zijn ze daar vaak een stuk minder schuw.
De appelvinken in Nederland zijn grotendeels standvogels, maar in de winter komen er vaak ook nog wel een aantal vanuit noordelijke streken hier overwinteren.

De enorme snavel van de Appelvink is bijzonder krachtig

De enorme snavel, die direct opvalt aan de vogel, is bijzonder krachtig en stelt de Appelvink in staat om letterlijk harde noten te kunnen kraken. Kersenpitten en andere pitten worden moeiteloos stuk gemaakt door de Appelvink, ze kunnen daarbij een kracht leveren tot wel 50 kg!
Naast deze pitten eten ze ook de zaden van de Haagbeuk, Beuk, Iep en Esdoorn. Daarnaast eet hij ook knoppen, wat fruittelers niet fijn vinden, en in de zomer eet hij ook wel rupsen, larven en vruchten als rozenbottels eet hij ook wel.