Adders en meer op het Hijkerveld

Iemand had voor me geregeld dat ik een keer mee mocht met Dick van Dorp, de Adderkenner van het Hijkerveld. Al vele jaren doet hij onderzoek naar de Adders in dat natuurgebied.
Het is natuurlijk heel leuk als je eens mee mag lopen met iemand met zoveel kennis van zaken over de enige giftige slangensoort in Nederland.

Op 12 mei ben ik  samen met Dick op stap geweest, op zoek naar Adders. Het weer leek goed, maar toen ik om negen uur bij de parkeerplek aan kwam verschenen er wel flinke wolken aan de lucht.
Een tulpenveld naast het heideveld is  een beetje vreemde combinatie, maar ik heb er wel een paar leuke foto's van kunnen maken.

De schaapskudde werd ook net vrijgelaten uit de schaapskooi. De schapen worden niet gehoed door een schaapsherder, maar zoeken overdag zelf hun weg over het natuurterrein en 's avonds worden ze met de hond weer naar de schaapskooi gehaald.
Hoewel Adders bij Dick op de eerste plaats staan, is hij bepaald niet alleen daar maar van op de hoogte. Ik kreeg ook veel uitleg over het beheer van het terrein en hij wees me voorbeelden aan van Celticfields, omrande akkertjes, die op luchtfoto's nog te onderscheiden schijnen te zijn.

Tapuit

Toen we het heideveld opliepen kwamen we eerst allerlei vogels tegen onder andere diverse Tapuiten (Oenanthe oenanthe), Graspiepers(Anthus pratensis) en Veldleeuweriken (Alauda arvensis). De Tapuiten zijn doortrekkers, op zich zou het gebied goed zijn om te broeden, maar er zijn bijna geen Konijnen meer te vinden op het Hijkerveld en daarom ook geen konijnenholen en die gebruikt de Tapuit nu juist graag om in te broeden.

Veldleeuwerik

Graspieper

De Graspieper en de Veldleeuwerik zijn wel broedvogels in het Hijkerveld. De Veldleeuwerik zie je vaak als een heel klein stipje in de lucht en brengt dan zijn prachtige zang ten gehoren. Vorig jaar heb ik foto's kunnen  maken terwijl de Veldleeuwerik op de grond zat zie deze blog waar ook meer informatie staat.
De graspieper zingt ook terwijl hij omhoog vliegt, maar stijgt lang niet zo hoog op en gaat in een soort parachutevlucht weer naar beneden. Hij zit vaak op paaltjes en foerageert veel op de grond.

Het doel van ons bezoek aan het Hijkerveld waren natuurlijk de Adders en die hebben we ook gezien.
Iedere Adder die Dick tijdens een bezoek aan dit heideveld ziet wordt door hem gevangen en op de foto gezet. Hij legt hierbij het koppatroon vast dat voor iedere Adder uniek is, verder worden ook de GPS-coördinaten vastgelegd, zo kan van iedere Adder gevolgd worden.

Voor mij was dit natuurlijk een geweldige kans om een adder van heel dichtbij en met een mooie achtergrond vast te leggen en die kans heb ik me niet laten ontgaan. De Adder wordt overigens met de meest mogelijke zorg vastgepakt en alles duurt niet langer dan noodzakelijk. Naast het fotograferen heb ik kunnen voelen hoe een adder voelt en ik moet zeggen dat het verrassend zacht en glad voelt en je kon aan de warmte voelen dat hij al even in het zonnetje had gelegen.

We kwamen ook nog een  klein Addertje tegen, een jong vrouwtje van vorig jaar. Ook dit kleine addertje werd weer op de foto gezet en gaat de systemen van Dick weer in en hij komt natuurlijk ook in mijn eigen archief terecht. Dat het vangen van Adders niet helemaal zonder risico's is kun lezen op deze link waar Dick vertelt over een adderbeet die hij opliep.

Ik heb ook geleerd dat vrouwtjes een kortere staart hebben dan mannetjes, op de foto's hierboven zie je de staart van vrouwtjes, een volwassen vrouwtje en het jonge addertje. In een vorige blog had ik al verteld dat mannetjes en vrouwtjes te herkennen zijn aan kun kleurenpatroon.

Ik leerde ook nog iets over de addervellen die je met wat geluk kunt vinden. Als een slang zich van het  oude  vel ontdoet, wordt het binnenste buiten gestroopt, iets wat ik me niet had beseft, maar wat je heel goed kunt zien als je nog eens goed naar bovenstaande foto's kijkt. De buitenkant zit dus nu aan de binnenkant en je zou het open moeten knippen om het patroon van deze Adderhuid nog mooier te zien.
Ik knip dit prachtige vel van een vrouwtje Adder echter niet stuk, ik heb het wel nog even opgemeten en kom dan op ruim 65 cm en dat is dus wel flinke als je weet dat vrouwtjes gemiddeld 50- 70 cm groot worden.

Aan het eind van onze zoektocht over het Hijkerveld kwamen we nog een vrouwtje Adder tegen die mooi opgerold op de Struikheide lag. Ook daar werd het koppatroon van op de foto gezet en vast gelegd waar ze was aangetroffen en als beloning kreeg dit vrouwtje de dode Aardmuis die we hadden gevonden en die Dick meteen in zijn netje had gedaan als voedsel voor de Adders. Ja dat was iets waar ik niet aan had gedacht. De Adder at het dier niet direct op maar zocht de beschutting op toen zij los gelaten werd, maar later heeft ze zich ongetwijfeld te goed gedaan aan deze flinke muis.

Al met al een heel leuke en leerzame morgen, Dick bedankt dat je me dit allemaal wilde laten zien en Fre bedankt dat je dit voor me had geregeld.