Oranje boven met het Oranjetipje

Wat is er nu toepasselijker, dan een berichtje over het Oranjetipje op Koninginnedag?
Het Oranjetipje (Anthocharis cardamines) is een soort uit de familie van de Witjes en wel een heel mooie soort, die dan ook graag door natuurfotografen op de foto wordt gezet.
Het 3,5 - 4,5 cm grote vlindertje dankt zijn naam aan de opvallende grote oranje vlekken op de vleugeltoppen.

Bij de vrouwtjes ontbreken die oranje vlekken vleugeltoppen, zij hebben in plaats daarvan zwarte of grijze vlekken aan de vleugeltop en lijken daardoor veel op een Koolwitje.

Zowel het mannetje als het vrouwtje hebben een prachtige  geelgroen gemarmerde onderkant van de achtervleugel, als de zon er op schijnt lijkt het wel een gouden patroon.
Door die gemarmerde onderkant is ook het vrouwtje eenvoudig van andere Witjes te onderscheiden.
Vooral dat mooie gemarmerde patroon in combinatie met dat knallende oranje, maakt het Oranjetipje tot een begerenswaardig vlindertje om te fotograferen.

Het valt overigens niet mee om ze er goed op te krijgen want het zijn ontzettend rusteloze beestjes, die vaak maar heel even een bloem aan doen, om vervolgens weer snel verder te fladderen.
Vroeg op stap is het devies, want dan moeten ze eerst nog opwarmen en zijn ze nog wat trager.
De vlinders komen voor in niet te droge graslanden, langs bosranden en ook wel in de duinen. De favoriete waardplant in de nattige graslanden is de Pinksterbloem.

Gelukkig komt hij bij mij in de buurt ook veel voor en is het me weer gelukt om zowel van het mannetje als van het vrouwtje foto's te maken en wel op de Pinksterbloem.

De vrouwtjes leggen hun eitjes op de pinksterbloem. De groene rups die daar uit komt vreet eerst de bloemen en de zaaddozen op. Na de bloempjes en de zaaddozen begint hij pas aan de bladeren.
De pop ziet er uit als een doorn, als een stekel. Ik heb er nog nooit eentje gezien, maar ze zijn dan ook perfect gecamoufleerd. De pop overwintert en daaruit komen in de lente dan weer de nieuwe Oranjetipjes.