Heermoes (Equisetum arvense) is een plant uit de Paardenstaartfamilie. De plant heeft vele andere namen en wordt bijvoorbeeld ook wel Akkerpaardenstaart of Akkerpest genoemd.
Het is een tot 40 cm hoge vaste plant. In het voorjaar verschijnen er oranje/roze stengels zonder bladgroen, ze dragen sporenaren aan de top.
|
Sporenaar dragende stengels |
|
Close-up sporenaar Heermoes |
De groene stengels zonder sporenaren verschijnen ongeveer twee weken later als de stengels met sporen aan het verdorren zijn. De groene stengels zijn hol en geleed, op elke knoop zit een krans met schubben waaruit kransen met zijtakken groeien. Als kind vond ik het leuk om zo'n steel uit elkaar te trekken en daarna alle stukjes weer in elkaar te zetten als een bouwpakket, prachtig.
Als ik het nu zie en er zijn mensen bij me, die dit fenomeen niet kennen, demonstreer ik het met veel plezier, het blijft leuk.
|
Uit de knopen komt een krans van zijtakken |
|
Hier laat Peter mooi de structuur zien |
|
Ook de sporenstengel is geleed |
De plant verspreidt zich via sporen, die uitgroeien tot een voorkiem, die bevrucht kan worden. Deze vorm van voortplanting kan alleen als er open grond is. Heermoes maakt echter ook veel wortelstokken die diep in de grond gaan en horizontale vertakkingen vormen, dit maakt de plant tot een lastig uit te roeien onkruid en verklaard waarom het ook wel Akkerpest wordt genoemd.
Heermoes komt voort uit een heel oude plantengroep. In de Carboontijd, meer dan 300 miljoen jaar geleden, toen de Dinosauriërs nog rondliepen, groeiden er Paardenstaarten, die zo groot konden worden als bomen wel tot zo'n 15 meter hoog. Samen vormden ze een soort oerwoud, de resten van die bossen zijn nu terug te vinden als enorme steenkoollagen.
|
Heermoes is een oerkruid |
Heermoes is dus eigenlijk een soort oerplant. Het is ook een echte overlever; het was de eerste plant die, na de uitbarsting van de vulkaan Mount st. Helena in 1980 in de Verenigde Staten, weer verscheen op de helling van die vulkaan.
Ook op industriële terreinen met vervuiling of uitgeputte en zwaar samengepakte grond is de plant vaak de eerste die komt en de laatste die verdwijnt. (
bron: Wikipedia)
Dit is tuig me dt. Wij hebben het in de tuin gehad en de enige oplossing is om een bodembedekker te planten die nog meer woekert. Wel een mooi plantje voor macro, je foto's zijn prima geworden.
BeantwoordenVerwijderenMooie foto's en ik leer er weer wat erbij.
BeantwoordenVerwijderenGr Cees
Nostalgie! Ik herinner me nog dat ik dat ook deed: de steel uit elkaar trekken :) Ik wist trouwens niet dat ze verschillende soorten stengels produceren. Wat zien de dingen met sporen er mooi uit. Ik heb hem gelukkig niet in de tuin, maar heb al genoeg moeite om de hagewinde de baas te blijven.....
BeantwoordenVerwijderenja het is mooi maar je wilt het echt niet in je tuin hebben.
BeantwoordenVerwijderen