Opnieuw een Haas in de kieker

Een tijdje geleden plaatste ik een blog over een jong Haasje. De foto's waren niet van de kwaliteit zoals ik dat eigenlijk wenste, maar gezien de lastige lichtomstandigheden kon ik er mee leven en ze waren wel goed te gebruiken als illustratie bij mijn blogje over Hazen.
Hier eerst nog weer een paar van die foto's uit mijn eerste ontmoeting met de jonge Haas.

Het grote voordeel van regelmatig dezelfde plekjes bezoeken is, dat je een beetje rekening kan houden met wat je zou kunnen tegen komen en veel dieren ontmoet je wel eens op dezelfde plaats, omdat ze behoorlijk honkvast zijn.

Zo reed ik weer eens het rondje waarop ik de jonge haas had gezien en jawel hoor, daar zat bijna op dezelfde plaats weer een Haas en zelfs nog wat dichter bij de weg en ook nog eens zo dat ik aanzienlijk betere lichtomstandigheden had.
Helaas vond de Haas dat hij wel heel dicht bij mij zat en maakte zich uit de voeten.

Ik dacht hem kwijt te zijn maar gelukkig ging hij alleen maar wat verder weg. Wel weer moeizamer licht, namelijk tegenlicht, maar nu was dat wel wat diffuser dan de vorige keer door het onkruid en de grassen, die veel licht tegenhielden.
De foto's die ik daardoor kon maken geven wel een bijzonder effect vind ik, en ik ben er best blij mee.

Toen ik een stukje verder reed zat er tot mijn verrassing nog een Haas vlak bij de weg te eten in hetzelfde grasland, mooi tussen de kruidige planten, waar Hazen dol op zijn.
Dit keer had ik ook nog het geluk dat het licht nagenoeg optimaal was zodat ik foto's kon maken die mooi belicht zijn zodat het dier er fraai gedetailleerd op staat.

En zo blijkt maar weer dat je mooie foto's kan maken als je weet waar je moet zijn en als je er dan ook steeds weer heen gaat om nieuwe kansen te benutten.
Goede series maken vraagt veel investeren in kennis, kunde en tijd en vaak ook een portie geluk en doorzettingsvermogen.