Jonge Knobbelzwanen

 Al een tijdje geleden heb ik me vermaakt met een nest met jonge Knobbelzwanen. Ik was getipt door Hannie en samen zijn we bij de pas uit het ei gekropen jonkies langs geweest.
Papa Knobbelzwaan kwam vlak bij ons langs vliegen om te kijken wat er gebeurde bij zijn kroost, maar hij vond het blijkbaar prima want met een grote bocht verdween hij.

Deze jongen zijn hier nog geen week oud, en eigenlijk zijn ze dan toch wel het aller leukst vind ik.
Het nest was gemaakt in een woonwijk en het Knobbelzwanenechtpaar was duidelijk  gewend aan toeschouwers en liet zonder probleem toe dat we in de buurt van het nest kwamen.

In eerste instantie was er geen jong te bespeuren en we hadden ons al een beetje verzoend met de gedachte dat we moesten accepteren dat we de jongen niet te zien zouden krijgen. We besloten nog even elders te kijken en op de terugweg nog even te kijken of er toch nog een jong zwaantje tevoorschijn zou komen. En ja hoor, er was toch nog zo'n lievertje onder moeders vleugels vandaan gekomen.

Na een tijdje kwam er nog een tweede jonge zwaan tevoorschijn en beiden lagen ze lekker tegen hun zorgzame moeder aan te genieten van het avondzonnetje. Mama Knobbelzwaan verricht eigenlijk altijd het meeste werk met de jongen, zij broedt de eieren uit, dat kunnen er tot 8 zijn en ook daarna houd ze de meeste zorg over de jongen, alhoewel papa zich er dan ook mee gaat bemoeien en er vooral voor zorgt dat er niemand te dicht bij zijn kroost in de buurt komt.

Het is toch ontzettend genieten om naar dat kleine spul te kijken en als je dan kijkt hoe klein de jonkies zijn in vergelijking met hun ouders dan begrijp je haast niet hoe ze in korte tijd ook zo groot kunnen worden.
Ze kunnen een lengte krijgen van ruim 1.50 m en zoals papa op de bovenste foto's een vleugelspanwijdte tot wel 2.40 m. Dus die kleine schatjes zullen nog flink moeten eten om deze afmetingen ook te krijgen.

O, we konden bijna niet bij het nest vandaan komen, en net toen we bedacht hadden dat het nu toch echt welletjes was zagen we dat moeder zwaan een vleugel optilde en er nog een derde jonkie te voorschijn kwam. Ja en dat moesten we natuurlijk ook nog weer uitgebreid bewonderen en vastleggen.
Uiteindelijk hielp moeder zwaan ons dan maar en gebood haar kroost om weer onder haar vleugels te komen, het was bedtijd en voor ons de hoogste tijd om te vertrekken en achteraf waren we moeder zwaan erg dankbaar, want als we nog langer getreuzeld hadden waren we met een enorm nat pak van een fikse regenbui thuisgekomen.