Blauwe reigers niet populair

In tegenstelling tot Zilverreigers, hebben de meeste mensen niet zoveel sympathie voor Blauwe reigers.
Sterker nog, veel mensen hebben er zelfs een hekel aan en dat komt vooral ook doordat de Blauwe reigers er niet voor terugdeinzen om visjes uit de tuinvijvers te pikken.
De Blauwe reiger (Ardea cinerea) is eigenlijk best schuw, maar  in stedelijke gebieden wordt hij steeds brutaler en laat zich daar niet snel afschrikken door mensen.

Als kind zag ik niet zo vaak een Blauwe reiger in mijn omgeving in Drenthe en ik kan me nog goed herinneren dat we het echt een bijzonderheid vonden, net zoals dat nu nog zo is bij het zien van een Grote Zilverreiger Casmerodius albus). Sindsdien zijn de Blauwe reigers langzamerhand een vertrouwde en algemene verschijning geworden in de Drentse natuur.

De Blauwe reiger gedijt goed doordat er niet veel strenge winters zijn geweest en daardoor hebben ze zich nu kunnen uitbreiden tot zo'n 12.000-13.000 broedparen. Ze broeden vaak in kolonies boven in bomen, waar het vrouwtje het nest bouwt met takken die het mannetje haar komt brengen.
Blauwe reigers kunnen trouwens best oud worden, als ze niet het slachtoffer worden van een heel strenge winter, kunnen ze de respectabele leeftijd van wel vijfentwintig jaar bereiken.

Ondanks de niet zo positieve reputatie van de Blauwe reigers, vind ik het toch een mooie vogel om te observeren. Zoals alle reigersoorten is ook de Blauwe reiger een uitstekende jager. Hij kan tijdenlang bewegingloos stilstaan, om vervolgens razendsnel toe te slaan met zijn dolkvormige snavel bij de minste of geringste beweging die hij in het water of tussen het gewas bespeurt.

Ik las ergens in een oud boek een verhaal dat vissers hun aas insmeerden met reigervet  omdat ze dachten dat de poten van een reiger een bepaalde stof afscheidde die vissen aantrok. Dit is overigens niet waar, de poten scheiden geen stof af, wel wiebelen ze staande in het water vaak met hun lange tenen, waardoor vissen kunnen denken dat er een wormpje te verschalken valt.

Verder bestaat de jaagtechniek van reigers uit veel geduld, een goed gehoor en een scherpe blik.
Je ziet ze soms met bedachtzame langzame passen door het water of over het land stappen, waar bij ze steeds horizontaler buigen met hun lichaam en dan opeens zie je ze hun hals uitstrekken en hebben ze met hun lange puntige snavel meestal een prooi te pakken.

Een Blauwe reiger voedt zich vooral met vis, waterratten,kevers,kikkers,mollen en muizen. Helaas vergrijpen ze zich ook wel aan nestjes met jonge weidevogels of watervogels.
Deze Blauwe reiger heeft hier een regenworm te pakken en zal nog wel verder zijn gaan jagen, want met een regenwormpje is zijn maag natuurlijk niet gevuld. En je kunt op de laatste foto heel goed zien dat er wel veel grotere prooien door zijn keel kunnen.