Twee soorten Stuifzwammen

Stuifzwammen (Lycoperdaecea) behoren even als de Bovisten (Sclerodermatacea) tot de buikzwammen.
De buikzwammen kenmerken zich doordat het vruchtlichaam openbarst als het rijp is om zo de sporen te kunnen loslaten.

De Parelstuifzwam (Lycoperdon perlatum) is een algemeen voorkomende paddenstoel en is in Nederland de meest voorkomende stuifzwammensoort. Hij leeft saprotroof, wat wil zeggen dat hij zich voedt met dood materiaal.
De Parelstuifzwam kan een doorsnede krijgen van 2-6 cm en 3-8 cm hoog worden.
Je kunt hem vinden op humusrijke, zanderige bodem, vaak in groepjes in bossen, maar deze exemplaren vond ik in de berm.

Vooral jonge exemplaren zijn gemakkelijk te herkennen aan de puntige stekeltjes. Deze stekeltjes zitten echter niet erg vast en vaak gebeurd het dat ze loslaten. Als de stekeltjes verdwenen zijn, blijft er een netachtige structuur over en heeft de stuifzwam een veel egaler uiterlijk.
Bijzonder is  dat de sporenmassa vroeger werd gebruikt als bloedstelpend middel.

Onlangs kwam ik bovenstaande stuifzwammen tegen, de Peervormige Stuifzwam (Lycoperdon pyriforme) een voor mij nieuwe soort.
Overigens een algemeen voorkomende soort, die wel een afwijkende leefwijze heeft, want het is de enige in Europa voorkomende stuifzwammensoort, die op hout groeit.

Deze stuifzwam heeft, zoals de naam al zegt, een peervormig vruchtlichaam, dat een doorsnee kan krijgen van 2-4 cm en een hoogte van 1-6 cm. Hij komt vooral voor in groepjes op vermolmde stronken en loofhout.
De witte myceliumdraden (schimmeldraden) bij de voet, waarmee de Peervormige stuifzwam met het rotte hout is verbonden, zijn ook een specifiek kenmerk van deze stuifzwam.

Het zijn leuke zwammetjes om te fotograferen en als ze op losse takken zitten, ook nog eens te verplaatsen en dat is voor een aardige compositie soms heel ideaal.