De koningin onder de vlinders...

Onlangs kreeg ik voor het eerst de gelegenheid om een Koninginnenpage (Papilio machaon) te fotograferen. Zomaar opeens zat hij hoog in de Vlinderstruik om zich te goed te doen aan nectar. Als kind had ik er wel eens eentje gezien, maar ik kan me niet mee herinneren wanneer ik er voor het laatst eentje gezien had.
Het was wel een wens om de Koninginnenpage ook eens goed te kunnen bekijken en nu het zo'n mooi vlinderjaar aan het worden is en ik zag dat hij ook al in Drenthe was waargenomen, keek ik er wel extra naar uit of ik er een zag.

En op 9 augustus zat hij dus ineens in de Vlinderstruik en hoewel ik de vlinder eigenlijk nog nooit goed gezien had zag ik al vanuit de verte dat het een Koninginnenpage moest zijn. Als de wiedeweerga ging ik naar buiten om te proberen deze schoonheid vast te leggen. In eerste instantie zocht de prachtige vlinder alleen maar de allerhoogste bloemen. Het was lastig om daar mooie opnamen van te maken en de afstand was dusdanig groot dat ik koos voor de 300mm lens in combinatie met de 1.4 converter.

De Koninginnenpage is met zijn spanwijdte tot ruim 7 centimeter een van de grootste vlindersoorten die we in Nederland kennen. De vlindersoort komt in Nederland schaars voor, alhoewel er plekken in het zuiden zijn  waar de vlinder steevast  voorkomt. Verder kan de vlinder wel in het hele land worden aangetroffen, maar hoe noordelijker hoe schaarser hij zich laat zien.

Prachtige vlinders zijn het met hun gele kleur en zwarte patroon en natuurlijk de mooie staartpunten aan de ondervleugels. Deze miste een staartpunt, er wordt wel veronderstelt dat de vlinder die punten heeft om belagers te foppen. Als bijvoorbeeld een vogel er naar pikt breekt het af en komt de vlinder met de schrik vrij. Wie weet is dat met deze Koninginnenpage ook wel zo gebeurd, hoe dan ook, in ieder geval is hij een van zijn staartpunten kwijt.

Afgezien van de ontbrekende staartpunt, zag dit exemplaar er heel gaaf uit en als hij zijn vleugels gesloten had en met de goede kant naar me toe zat leek hij zelfs helemaal compleet.
De vlinder bleef urenlang in de Vlinderstruik zitten en gelukkig koos hij af en toe ook wat voor mij aantrekkelijker bloemen uit. Het was prachtig om zo lang van dit dier te kunnen genieten en hem te observeren. Zo kon ik ook zien dat ze een heel mooie fladderende manier van vliegen hebben, die je bij andere inheemse vlinders niet ziet. Ik heb nog een poging gedaan om dat vast te leggen maar dat is niet gelukt.

Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk eens de Koninginnenpage heb gezien en dan ook nog eens dicht bij huis.
Nu hebben we in de familie twee verhalen over een Koninginnenpage. Mijn moeder vertelt altijd dat ze eens een koninginnenpage uit de regenton heeft gehaald en van de verdrinkingsdood heeft gered.
Ze vertelt dan ook dat ze toen amper tijd had om het mooie dier goed te bekijken omdat het al snel wegvloog. Nu kan ook zij door deze blog op haar oude dag uitgebreid kijken hoe mooi Koninginnenpages zijn.