Natuurkieker Natuur en Welzijn

Al een aantal weken komt er regelmatig een groepje Geelgorzen(Emberiza citrinella) bij mijn moeder in de tuin. Ze woont net buiten het dorp in een landelijk gebied en daarom is het mogelijk dat zo'n groepje samen met Vinken en Groenlingen ook haar voederplek komt bezoeken. Deze foto's zijn van 4 februari, toen er dus sneeuw lag en was een van de eerste keren deze winter dat de Geelgorzen in de tuin op bezoek kwamen. Ik heb al eens verteld dat ik wel wat speciaals heb met de Geelgors, omdat dit vogeltje er de oorzaak van is dat ik serieus ben gaan vogels kijken. Geelgorzen komen overigens alleen voor in de oostelijke helft van Nederland, dus ik bof er mee dat ik in Drenthe woon, waar deze vogels algemeen voorkomen.  Vink (mannetje) Groenling Ringmus De Geelgors doe je er een plezier mee om wat voer gewoon op de grond te strooien, want in een voederhuisje zul je ze niet gauw aantreffen en als je midden in een woonwijk zit is de kans ook niet groot dat j...

De Dodaars (Tachybaptus ruficollis) is de kleinste futensoort die je in Nederland kunt aantreffen. Het is een gedrongen vogeltje en eigenlijk is alles rond aan het beestje, rond lijfje zonder staart, ronde kop met een korte hals. Als ze met de kop in de veren op het water dobberen is het net een drijvend trommeltje. Het is een druk en zeer duikgraag vogeltje, als je een klein vogeltje ziet dat heel veel duikt, heb je heel vaak te maken met een Dodaars. Ik had al gezien dat er een paartje Dodaars was, maar ze zijn nogal schuw en lieten zich slecht van te grote afstand bekijken. Toen ik een paar dagen later weer die plek bezocht kwam er een heel dichtbij en trok zich om de een of andere reden niets van me aan en ik kon fijn vanuit de auto dit schattige verenballetje uitgebreid bekijken en fotograferen terwijl hij steeds dichterbij kwam. De foto's zijn van 24 januari, dus van voor de vorstperiode. De Dodaars in deze blog is in zijn winterkleed en zal wel spoedig zijn...

Hoewel het  nu toch echt lente-achtig wordt en ik ook uitzie naar het voorjaar, neem ik toch ook wel wat weemoedig afscheid van het prachtige winterweer dat we op de valreep toch nog voorgeschoteld kregen. Ik heb er bijzonder van genoten en ben een aantal keren op stap geweest om het een en ander met de camera vast te leggen. In deze blog wil ik nog wat winterlandschappen en andere winterse taferelen laten zien. Ik heb al een hele blog gewijd aan ganzen in de sneeuw, maar ook in deze blog toch nog weer een paar foto's met ganzen. De eerste vind ik leuk omdat in de achtergrond ook nog een sneeuwschuiver te zien is en dat met de vliegende gans er voor heeft wel wat vind ik en de tweede is nog even nagenieten van de enorme hoeveelheden ganzen die er toen waren. In de winter geniet ik enorm van de mooie takkenstructuren van de bomen. Natuurlijk vind ik het ook prachtig als er straks allemaal weer frisgroene verse bladeren aankomen, maar zo'n kale boom spreekt me oo...

Toen het 3 februari dan eindelijk eens serieus sneeuwde, had ik vooral ook het plan om witte vogels in de sneeuw te fotograferen. En wat is er dan mooier dan een sneeuwwitte Grote Zilverreiger (Casmerodius albus) op de foto gezet in een sneeuwwitte omgeving. Maar de eerste reiger die in een mooie besneeuwde oever tegenkwam was niet de Grote Zilverreiger, maar zijn familielid de Blauwe Reiger (Ardea cinerea). Nu is zo'n Blauwe Reiger ook altijd fotogeniek en hij zat op zo'n mooie plaats dat ik er met alle plezier mijn camera op heb gericht. Je kon zien dat ie al die sneeuw helemaal niet kon waarderen en hij zat diep ineengedoken in de wallenkant. Ik had in een vorige blog al laten zien dat er die dag ongelofelijk veel ganzen waren, zowel op de grond als ook in de lucht. Op een gegeven moment steeg er een eindje verderop een enorme groep ganzen op en die kwamen recht over de Blauwe Reiger en mezelf overvliegen. Ik vind het prachtig dat op bovenstaande foto zo dui...

Wat mij betreft behoren de Grote Zaagbekken (Mergus merganser) tot de mooiste eendensoorten die iedere winter ons land komen bezoeken om te overwinteren. In januari had ik al Grote zaagbekken gezien en gefotografeerd zie blog , maar toen waren er alleen mannetjes te zien en mijn wens was om ook het vrouwtje nog te kunnen fotograferen. En eigenlijk zou ik ook het mannetje nog wel wat beter voor de lens willen hebben, ja inderdaad er blijven altijd wensen... Toen het begin februari dan toch nog even flink winter werd kreeg ik van Hannie de tip dat er een aantal Grote Zaagbekken bivakkeerde aan de rand van de woonwijk waar ze dagelijks wandelt met haar hond. Gezien de mooie foto's die er steeds op haar weblog verschenen, werd het de hoogste tijd om samen op stap te gaan. De foto's zijn van 12 februari, de laatste vorstdag van de winterperiode. Zoals de meeste eendensoorten zijn ook mannetje en vrouwtje Grote Zaagbek in hun prachtkleed prima van elkaar te ondersch...