Natuurkieker Natuur en Welzijn

De Hoornaar (Vespa crabro) is met 20-35mm de grootste wespensoort in Nederland . Als je al niet zo gecharmeerd bent van Wespen, dan schrik je van Hoornaars helemaal door hun twee maal zo grote formaat en dan maken ze ook nog een luid bromgeluid. Toch zijn Hoornaars lang niet zo agressief en op mensen gericht als andere wespen. De Hoornaar is niet zo algemeen voorkomend als veel andere wespensoorten. In de kuststreken en het noorden komt hij weinig voor, in het zuiden en de oostelijke helft van Nederland is het een vrij algemene verschijning op de zandgronden. Geen dieren dus die je iedere dag tegen het lijf loopt en ik was dan ook blij dat ik deze Hoornaars tegenkwam in natuurgebied Kampina tijdens mijn weekeindje Brabant. De bovenstaande foto is overigens eerder gemaakt van een dode Hoornaar. De Hoornaar valt naast zijn grootte op door de de Roodbruine kleur, daar waar andere wespen meer zwart hebben. Ik vind het wel wat lijken alsof ze van mahoniehout zijn. Hoewel de

Egels (Erinaceus europaeus) kom je niet alle dagen zo maar tegen. Het zijn eigenlijk nachtdieren, die pas te voorschijn komen als het schemerig begint te worden. Ik was dan ook  verrast toen ik onlangs op klaarlichte dag een Egel zag rond lopen. Een mooie gelegenheid om eens weer eens foto's te maken van deze niet zeldzame maar toch wel bijzondere en kwetsbare zoogdierensoort. De foto's van de Egel in het gras zijn opnamen van een aantal jaren geleden de rest is onlangs gemaakt. Egels kunnen slecht zien, maar des te beter horen en vooral ook ruiken. Het is natuurlijk ook logisch dat een dier dat vaak in de schemer en het donker actief is zich meer richt op zintuigen als horen en ruiken. Voor dat ruiken heeft de Egel naast zijn neus ook nog het orgaan van Jacobson ter beschikking, waarmee hij nieuwe geuren en smaken onderzoekt en daarbij produceert hij  enorme hoeveelheden speeksel die hij vervolgens over zijn rug smeert. Hagedissen en slangen hebben overigens ook een

Bossche Broek is  een natuurgebied dat direct grenst aan de stad  's Hertogenbosch. Het is een moerassig weidelandschap met graslanden, water en rietkragen en heel bijzonder dat dit fraaie natuurgebied direct buiten de oude stadswallen van 's Hertogenbosch is gelegen. Nu is dat niet meer nodig, maar  in vroeger tijden was het een moerasgebied dat als een natuurlijke verdedigingszone fungeerde die aanvallen op de stad zeer moeilijk maakte. Nu is het een van de belangrijkste weidevogelgebieden van Brabant en tot mijn vreugde kwamen we er een aantal Grutto's tegen die op een goed te fotograferen afstand liepen. Het zijn de eerste Grutto's die ik dit jaar voor de lens heb kunnen krijgen en is ben er heel blij mee. Hierboven een  vogel die het zeer druk had met foerageren en zich niet druk maakte over de stormachtige wind die er waaide. Die harde wind zorgde er helaas wel voor dat de kleinere rietvogeltjes zich amper lieten zien en onder in het riet blev

Al een aantal jaren broedt er een paartje Spreeuwen (Sturnus vulgaris) in de nestkast die eigenlijk bedoeld was voor de Grote Bonte Spechten. Dit jaar is het me eindelijk gelukt om van het gezin Spreeuw wat leuke foto's te maken. Er wordt relatief weinig aandacht besteed aan Spreeuwen, toch zijn het heel fraaie vogels, zoals ik in deze blog ook al eens heb laten zien. Dit is echtpaar Spreeuw toen ze nog aan het nestelen waren en druk liepen te rommelen en trekken in de omgeving. Ook de voedertafel werd af en toe met een bezoek vereerd, maar de Spreeuwen zijn verder niet zulke frequente bezoekers en blijven toch  altijd wel wat schuw. Ik had wel gezien dat er serieus werd genesteld en hoopte, net als vorig jaar van de Pimpelmezen , nu ook van de Spreeuwen leuke foto's te kunnen maken van voerende ouders en uit de nestkast kijkende jonge Spreeuwen. En ja hoor deze keer zag ik dat de jonge Spreeuwen zich in de opening van de nestkast begonnen te vertonen. De

Veel soorten wilde Orchideeën zijn  verdwenen zijn of uiterst zeldzaam geworden. Gelukkig zijn er mede door aanleg van nieuwe natuurgebieden  op diverse plaatsen nog Orchideeën te bewonderen. Ik vind het het ieder jaar  leuk om ze weer te zien verschijnen  en kan het dan niet laten om er ook de camera op te richten. Ik vind het overigens  helemaal niet eenvoudig om deze fraaie bloemen aansprekend vast te leggen. Vaak staan ze tussen het gras en dan heb je al heel snel een onrustige achtergrond of grassprieten op plaatsen waar je ze liever niet hebt. Maar ik vermaak me ieder jaar wel weer enorm op een plek vol met Orchideeën. Ik vind het ook mooi om gewoon even te zitten en dan eens rustig rond te kijken naar al die verschillende kleuren. Je hebt ze die bijna wit zijn en er zijn er ook die echt diep roze/paars zijn en  alle kleurschakeringen daartussen. Ik heb me voor de Orchideeën nu overigens eens niet druk gemaakt over namen en houd het bij orchidee. O